Morgunblaðið - 13.11.2014, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2014
✝ Eyjólfur EinarBragason
fæddist í Reykjavík
19. febrúar 1953.
Hann lést á Akers-
hus-háskólasjúkra-
húsinu í Løren-
skog, Noregi
mánudaginn 27.
október 2014.
Eyjólfur var son-
ur hjónanna Guð-
laugar Marteins-
dóttur sjúkraliða, f. 31.10. 1931,
d. 17.12. 2012 og Jóhanns Braga
Eyjólfssonar rafvirkja og bif-
reiðarstjóra, f. 20.11. 1930, d.
18.6. 1977. Systkini Eyjólfs eru
Katrín, f. 14.8. 1949, Stella, f.
26.8. 1958 og Þórir, f. 28.5. 1961.
Eyjólfur kvæntist 11.8. 1979
Kristínu Kristmundsdóttur fé-
lagsráðgjafa, f. 22.5. 1954. For-
eldrar Kristínar voru Ástdís
Gísladóttir húsmóðir, f. 24.4.
1926, d. 20.9. 1999 og Krist-
mundur Jakobsson loft-
skeytamaður, f. 4.7. 1923, d. 9.8.
2014. Börn Kristínar og Eyjólfs
eru: 1) Pétur Örn arkitekt, f.
útskrifaðist árið 1980. Fyrstu
árin að námi loknu vann hann á
teiknistofu Knúts Jeppesen.
Lengst af rak Eyjólfur eigin
teiknistofu, AN2 arkitektar, og
voru helstu verkefni hans hönn-
un mannvirkja, innanhúss-
hönnun og skipulag. Eyjólfur
var afkastamikill arkitekt og
hafa fjölmargar byggingar ver-
ið reistar eftir teikningum hans.
Meðal viðurkenninga sem hann
hlaut fyrir hönnun má nefna
Hönnun 88 og Hönnunarvið-
urkenningu Kópavogs. Eyjólfur
sat á árunum 1990-1994 í bygg-
ingarnefnd Garðabæjar. Hann
var félagi í Rótarýklúbbnum
Görðum í Garðabæ frá 1991.
Einnig sinnti hann nefndar-
störfum á vegum Arkitekta-
félags Íslands árin 1980-1986 og
sat í stjórn Launþegafélags
arkitekta. Eyjólfur var mikill
fluguveiðiáhugamaður, hann
naut útivistar og var einn af
stofnfélögum veiðiklúbbsins
Víðförla. Síðustu ár var hann öt-
ull í golfi. Eyjólfur flutti til Nor-
egs árið 2011 ásamt eiginkonu
sinni og starfaði sem arkitekt á
verkfræði- og arkitektastofunni
Plan 1.
Útför Eyjólfs fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
13. nóvember 2014, og hefst at-
höfnin kl. 13.
12.2. 1980, í sam-
búð með Elínu Ösp
Gísladóttur mann-
fræðingi, f. 9.4.
1982. Börn þeirra
eru Grímur Nói, f.
2008 og Lóa Björk,
f. 2010. 2) Elísabet
Björt hagfræð-
ingur, f. 19.6. 1986,
gift Jónasi Inga
Jónassyni arkitekt,
f. 9.4. 1983. Börn
þeirra eru Ísabella Fanney, f.
2008 og Hjördís Saga, f. 2012.
Fyrir átti Eyjólfur dótturina
Eddu Björgu leikkonu, f. 14.7.
1972, gifta Stefáni Má Magn-
ússyni tónlistarmanni, f. 28.7.
1971. Börn þeirra eru Kolbeinn
Daði, f. 2003 og Ísold Elsa, f.
2012.
Eyjólfur ólst upp í Laug-
arneshverfi og átti þar sterkar
rætur. Eyjólfur lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum við
Tjörnina árið 1974. Að loknum
menntaskóla flutti Eyjólfur til
Danmerkur og nam arkitektúr
við Arkitektskolen í Árósum og
Þegar ég minnist Eyjólfs er
mér efst í huga hvað það var
létt andrúmsloft í kringum hann
og ég sé hann fyrir mér með
sólgleraugun og gráan makk-
ann. Hann var fyndinn, hress og
velviljaður.
Ég hef heyrt margar
skemmtilegar sögur af fjöl-
skyldunni í gegnum tíðina og
tengjast þær fjórhjóli, gleymd-
um símum á bílþökum, veiði-
flugu í nefi, háska í fljóti og
enginn hefur sagt þær með
meiri innlifun og látbragði en
Eyjólfur.
Notalegar grillstundir í Mel-
hæð koma upp í hugann, gít-
arspil og spjall í gróðurstofunni.
Svo eru það öll ferðalögin.
Veiðiferðirnar í Bjarnarfjörðinn
og Laxá í Þing., þar sem mér
var kennt að sveifla flugu, vaða
ár og fá mér kríublund í mos-
anum. Berlínarferðir og heim-
sóknir til Kaupmannahafnar eru
minnisstæðar, og þegar litlu
börnin komu til sögunnar bar
afinn þau um á háhesti og sýndi
þeim allt „fíntifíntið“ í kring.
Ferðirnar í skemmtigarðana
verða líka lengi í minnum hafð-
ar, þar sem afi Eyjó kom með í
rússíbana og keypti stóra sleik-
jóa fyrir öll barnabörnin.
Eyjólfur var alltaf til í að
prófa eitthvað nýtt og bregða út
af dagskránni, og það eru ófá
skiptin þar sem fréttist af þeim
feðgum á krókaleið til að kíkja á
áhugaverðar byggingar, líta inn
í gítarbúð eða fá sér smörre-
bröd á falinni krá. Eins og sagt
var við börnin: Við munum allt-
af eiga kossana og knúsin frá
afa Eyjó, myndirnar af okkur
saman og minningarnar í hug-
anum.
Það er erfitt að kveðja góðan
mann og Eyjólfs verður sárt
saknað.
Elín Ösp.
Kæri Eyjó minn. Mig langar
að þakka þér fyrir þær mörgu
góðu stundir sem við áttum
saman. Þú varst alveg einstakur
maður. Það eru margar góðar
minningar sem koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa til þín. Það
var stutt í brosið þitt, þú varst
hlýr og kærleiksríkur maður.
Þú varst einnig góður sögumað-
ur og áttir oft athygli mína
óskipta.
Sem tengdafaðir og afi
barnanna minna áttum við
margar góðar samverustundirn-
ar. Þú hjálpaðir mér að komast
til náms í útlöndum og varst
alltaf tilbúinn til að leggja hönd
á plóg við að aðstoða mig ef á
móti blés. Við náðum vel saman
og áttum mörg sameiginleg
áhugamál. Við hlógum mikið og
grínuðumst ennþá meira. Ég
gleðst yfir því að dætur mínar
eigi eftir að eiga góðar minn-
ingar um þig og halda minningu
þinni lifandi. Ég tel mig góðan
ef mér tekst að líkjast þér, þú
varst góður maður sem gaf mik-
ið af sér og hjálpsamur fram í
fingurgóma. Hvíldu í friði minn
kæri vinur.
Jónas Ingi Jónasson.
Eyjólfur mágur minn er lát-
inn aðeins 61 árs að aldri.
Hugurinn reikar til baka á
Rauðalækinn þar sem hann ólst
upp í hópi fjögurra systkina og
ástríkra foreldra. Þar var oft
glatt á hjalla, heimilið var mið-
stöð stórfjölskyldunnar og oft
margt um manninn. Það var
alltaf svo gaman í Rauðalækn-
um þar sem Lóló móðir Eyjólfs
var miðpunkturinn með barna-
hópinn sinn. Lífsbaráttan var
hörð á þessum tíma og allir
þurftu að leggja sitt af mörkum
eins og hægt var.
Nóg var af hlýju og jákvæðni
á þessu heimili en lítið lagt upp
úr veraldlegum gæðum. Þetta
var veganesti Eyjólfs út í lífið.
Eyjólfur var að byrja í
menntaskóla þegar ég kynntist
honum. Hann var frekar hlé-
drægur, mjög ljúfur í skapi og
rólegur. Það var ýmislegt brall-
að á þessum árum og hann var
vinmargur, þetta var hippatíma-
bilið, allir með sítt hár og í lopa-
peysum.
Eftir stúdentspróf héldu
hann og Kristín kona hans til
Árósa til frekara náms, Kristín í
félagsráðgjöf og Eyjólfur í arki-
tektúr. Þau nutu lífsins í Árós-
um og eignuðust þar marga vini
fyrir lífstíð. Við áttum góðar
stundir saman á þessum tíma.
Eyjólfur missti föður sinn með-
an hann var í námi og var það
honum erfið lífsreynsla að vera
fjarstaddur í veikindum hans.
Eftir að námi lauk starfaði
hann á arkitektastofum í Reyja-
vík og var síðar með sjálfstæðan
rekstur á eigin stofu. Eftir hann
liggja margar fallegar bygging-
ar sem hann hefur teiknað. Það
versta við að vera með sjálf-
stæðan rekstur er innheimta og
bókhald, það er ekki mín deild,
sagði hann einu sinni við mig.
Byggingarlistin átti hug hans
allan.
Við áttum margar góðar sam-
verustundir á lífsleiðinni með
börnum okkar og fjölskyldum,
bygging á sumarbústað, ferðir í
veiði og golf. Hann var hlýlegur,
barngóður og mikill vinur.
Þannig minnast börnin mín
hans.
Eyjólfur var alla tíð rólyndur,
hófsamur, glettinn og hafði
skemmtilegan húmor. Mér
fannst hann aldrei vera að flýta
sér og hann gat stundum verið
svolítið utan við sig. Hann var
listrænn í hugsun og alltaf svo-
lítill „bóhem“ í mínum augum.
Eftir að efnahagshrunið gekk
yfir með minnkandi atvinnu á
Íslandi fluttu Eyjólfur og Krist-
ín til Noregs og áttu heimili í
Ósló. Þau voru bæði í góðum
stöðum, en aðeins örfáum mán-
uðum eftir að Eyjólfur hóf störf
á þekktri arkitektastofu kenndi
hann sér þess meins sem að lok-
um lagði hann að velli.
Kæri vinur, nú er komið að
leiðarlokum. Hvíl þú í friði.
Blessuð sé minning þín.
Oddur Fjalldal.
Því miður er ég ekki maður
gæddur þeim hæfileika að geta
rifjað upp fortíðina eða talið upp
á svipstundu allar þær góðu
minningar sem ég á. Hinsvegar
ef ég beini hugsunum mínum að
ákveðinni manneskju eða stund,
koma allar góðu minningarnar
fram.
Með sorg í hjarta mun ég í
dag hlýja mér með minningum
um stundir sem ég átti með afar
mikilvægri manneskju, manni
sem ég get stoltur kallað bróður
minn, vin og lærimeistara. Eyj-
ólfur mágur minn og bróðir í
anda hefur lagst til hinstu hvílu
eftir hugrakka baráttu við
krabbamein. Það tómarúm sem
hann skilur eftir verður aldrei
fyllt á ný.
Við áttum samleið í mörgu
sem við tókum okkur fyrir
hendur á þroskabraut lífsins.
Við vorum ekki alltaf fullkom-
lega sammála en hinsvegar virt-
umst við elska það sama, fjöl-
skylduna, náttúruna, veiði og
brjálaða St. Bernards-hunda.
Þetta voru yndislegir dagar, frá-
bærir dagar. Eyjó var hinn full-
komni veiðimaður. Þolinmæði
og ástríða hans fyrir sportinu
var ótrúleg, hann einn ber
ábyrgð á fíkn minni í fluguveiði.
Sem betur fer náði hann ekki að
smita mig af golfáhuga sínum.
Ég er viss um að orð mín eru
lítilvæg í samanburði við þær
mikilfenglegu og líflegu endur-
minningar sem skrifaðar verða
um þennan yndislega mann, en
engin þeirra getur þó jafnast á
við kærleika minn og stolt að
hafa fengið að kynnast þessum
góða dreng.
Blessuð sé minning þín.
Kveðja,
Michael G. Whalley.
Mig langar til þess að skrifa
nokkur minningarorð um syst-
urson minn, Eyjólf E. Braga-
son, sem lést í Ósló nú nýlega
eftir erfið veikindi. Eyjólfur var
bæði frændi minn, vinur og
veiðifélagi og það má líka segja
að við höfum alist upp samhliða
því aldursmunur var aðeins sjö
ár og mikill samgangur var á
milli foreldra okkar meðan
þeirra naut við. Eyjólfur var
alltaf þessi hressi og skemmti-
legi strákur, uppátækjasamur
grallari, vinmargur, hjartahlýr
og vildi öllum vel. Hann ólst upp
í Laugarneshverfinu og var það
mjög barnmargt og skemmtilegt
fyrir unga drengi á þeim tíma.
Þegar árin liðu urðu sam-
skipti okkar minni en að sjálf-
sögðu rofnuðu þau ekki en við
vorum báðir því marki brenndir
að hafa mikla veiðidellu alveg
frá barnæsku. Hann við kola- og
ufsaveiðar við rörið í sjónum við
Kirkjusand og ég í gömlu höfn-
inni í Reykjavík. Það var á þeim
vettvangi sem leiðir okkar lágu
saman aftur og nú við lax- og
silungsveiðar í vötnum og ám
landsins.
Við vorum búnir að fara
nokkrar veiðiferðir saman
frændur og vinir þegar við
ákváðum árið 1998 að stofna
veiðifélagið Víðförla og varð
Eyjólfur einn af stofnendum
þess ágæta félagsskapar. Þar
kynntist ég alveg nýrri hlið á
Eyjó eins og hann var alltaf
kallaður okkar á milli. Ótrúlega
flinkur og skemmtilegur veiði-
félagi, natinn, þolinmóður og
gafst ekki upp þótt ekki gengi
sem skyldi. Þá var hann óþrjót-
andi við að leiðbeina öðrum og
ég held að honum hafi hvergi
liðið betur en á bökkum veiðiáa
og var Laxá í Laxárdal og Mý-
vatnssveit í sérstöku uppáhaldi
hjá honum. Það er gott til þess
að vita að sonur hans Pétur ætl-
ar að feta í fótspor föður síns og
hefur Eyjó kennt honum allt
það besta sem góðan veiðimann
prýðir.
Eyjó var hrókur alls fagnaðar
og mikill gleðipinni sem við
veiðifélagar hans kunnum að
meta og komum svo sannarlega
til með að sakna í veiðiferðum
Víðförla um ókomna tíð.
Við hjónin sendum Kristínu,
börnum hans Eddu Björgu,
Pétri Erni og Elísabetu, mökum
þeirra og börnum, systkinum
hans og öðrum ættingjum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum góðan guð að styrkja
þau í sorginni.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
Svo hvíl þig, vinur, hvíld er góð,
– vor hjörtu blessa þína slóð
og Laxárdalur þrýstir þér
í þægum friði að brjósti sér.
(Jóhannes úr Kötlum)
Jónas og Björg.
Að kveðja mann eins og Eyjó
langt fyrir aldur fram er eins og
unga fólkið segir „bara rugl“.
Ég á enn bágt með að trúa því
að ég hitti frænda ekki aftur í
spjall eða í veiðitúr en á sem
betur fer óteljandi góðar minn-
ingar um frábæran frænda, vin
og veiðifélaga. Ég hef fáum
kynnst á lífsleiðinni eins og
Eyjó því hann var alveg ein-
stakur maður.
Hann var áhugasamur um
allt og alla og hafði mikið gam-
an af því að eiga góðar samræð-
ur og það var alveg sama hvar
borið var niður í umræðuefni
því honum fannst allt litróf
mannlífsins áhugavert. Og ef
samtalið var skemmtilegt þá
skipti tími Eyjó litlu máli og það
eru til margar góðar sögur af
því þegar viðskiptafundir voru
bara látnir bíða meðan rætt var
um þurrfluguveiði í Vörðuflóa
eða annað skemmtilegt um-
ræðuefni.
Það eru bara miklir húmor-
istar sem senda miðaldra
frænda sínum í NY ullarsokka
frá Ósló og bréfið sem fylgdi
sokkasendingunni frá Eyjó og
Stínu til okkar síðasta vetur var
mjög í anda Eyjó. Þrátt fyrir að
vera þá þegar mikið veikur var
hann sko ekki að barma sér
heldur sagði okkur m.a. að hann
hefði dansað „þriggja leggja
dans að hætti Elvis P. með
Helga Björns upp á sviði“. Og
sokkunum fylgdu góð ráð: „Þeir
eru líka góðir á sólarströnd-
ina… vel sokkaður það bætir ár-
angur og það gildir um allt
Matti frændi.“
Eyjó var fallegur maður og
sérstaklega var hann fallegur
veiðimaður. Hann var þolinmóð-
ur með afbrigðum og fyrir hon-
um snérist veiðin ekki bara um
að setja í og landa fiski. Hann
fékk alveg jafn mikið út úr því
að velja réttu fluguna, lesa vatn-
ið og veðrið, kasta á rétta stað-
inn og njóta náttúrunnar og fé-
lagsskaparins. Það var leiðin að
því að setja í fisk og landa sem
veitti honum ánægju og gleði –
en hann vildi að sjálfsögðu veiða
einn og einn fisk eins og við hin.
Ég held að í lífinu sjálfu hafi
Eyjó haft sömu viðhorf og í
veiðinni – það var ferðalagið
sjálft sem hann naut mest. En
hans ferðalag var allt allt of
stutt.
Elsku Stína, Pétur, Elísabet
og Edda, við Vigdís sendum
ykkur samúðarkveðjur og hugs-
um til ykkar á þessum erfiðu
tímum.
Marteinn Jónasson.
Við kveðjum Eyjólf Braga-
son, starfsbróður og vin, sem er
látinn langt um aldur fram.
Eyjó, eins og hann var oftast
kallaður, stundaði nám í Árós-
um samtímis Guðmundi og
bjuggu þeir á sama stúdenta-
garði. Í þá daga var það hátíð
þegar Eyjó fékk dagblöð sem
bárust með skipapósti frá Ís-
landi. Þá söfnuðust félagarnir
saman og lásu blöðin spjaldanna
á milli til að fylgjast með „nýj-
ustu“ fréttum að heiman.
Leiðir Guðmundar, Hildi-
gunnar og Eyjólfs lágu saman
hjá Knúti Jeppesen, þar sem við
hófum öll störf sem ungir arki-
tekar snemma á 9. áratugnum.
Þar unnu einnig Árni Friðiks-
son, Bergljót Einarsdóttir,
Helga Gunnarsdóttir og Páll
Gunnlaugsson. Knútur var góð-
ur lærifaðir okkar allra. Þar var
skemmtilegt samfélag og var
hópurinn samheldinn. Sérstök
stemning var á kaffistofunni
daga og nætur, því oft var unnið
næturlangt. Þar fóru fram mikl-
ar umræður um byggingarlist,
liti og hlutföll, rýmismyndanir
og efnisval og kom þar ýmislegt
fram sem hefur nýst okkur síð-
ar í starfi. Þegar við hin misst-
um okkur í tilfinningahita um-
ræðnanna brosti Eyjó sínu blíða
brosi í fullkomnu jafnvægi.
Við áttum stuttan og góðan
sameiginlegan tíma hjá Knúti,
en fórum smám saman út í eigin
atvinnurekstur og það gerði
Eyjó árið 1984. Eftir það hitt-
umst við helst á vettvangi Arki-
tektafélags Íslands og á förnum
vegi. Alltaf var eins og við hefð-
um hist í gær og léttleiki ein-
Eyjólfur Einar
Bragason
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA H. CORTES,
lést miðvikudaginn 5. nóvember
á Landspítalanum í Fossvogi.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 14. nóvember kl. 13.00.
Jónína Kolbrún Cortes,
Björg Cortes, Andrés Sigvaldason,
Óskar Torfi Cortes Viggósson,
Páll Snorri Cortes Viggósson, Rie Miura,
Jóhanna Cortes Andrésdóttir,
Brynja Cortes Andrésdóttir,
Ísabella María, Viggó Snorri, Aron,
Andrés Illugi, Karen og Steingrímur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁGÚSTA SIGURÐARDÓTTIR,
Hólabergi 84,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 10. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 19. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Ljósið við Langholtsveg.
Kristján R. Knútsson, Hrönn Laufdal,
Sigurður M. Knútsson, Þórunn Sigurðardóttir,
Valgerður Knútsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Jón S. Knútsson,
Agnar Einar Knútsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
RÓSINKRANS KRISTJÁNSSON
leigubílstjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
föstudaginn 7. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurlín Ester Magnúsdóttir
Edda,
börn, tengdabörn,
barnabörn og
barnabarnabörn.