Morgunblaðið - 13.11.2014, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2014
byggði ásamt bróður sínum Þór,
en húsin urðu fleiri; því Óðinn
var einfaldlega alltaf að byggja.
Þegar Gurrý kom í heiminn var
hafist handa við næsta hús, nú í
Þverholtinu. Flestum hefði nú
þótt tvö hús duga, en ekki Óðni.
Óðinn var þannig úr garði gerð-
ur að honum féll einfaldlega
aldrei verk úr hendi; hann var sí-
fellt að aðstoða vini og frænd-
systkin við húsbyggingar ýmis-
konar auk þess sem hann átti
stóran þátt í byggingu Strýtu í
Hlíðarfjalli. Ásamt þessu vann
hann alltaf fulla vinnu á heildsölu
Valgarðs Stefánssonar, enda
voru húsbyggingarnar allar hálf-
gerð dægradvöl.
Það kom svo að því að Óðinn
komst á eftirlaun, eftir áratuga
strit. En það leið þó ekki á löngu
þar til kornungur eftirlaunaþeg-
inn var orðinn óþreyjufullur af
þessu vinnuleysi. Hann keyrði
því út á Hvamm á Hjalteyri, sem
þá hafði staðið auður lengi, og lá
undir skemmdum, og sagði við
Dúllu sína að þetta gengi ekki
lengur; að hér þyrfti að taka til
hendinni. Það tók Óðin svo á
þriðja ár að gera Hvamm upp
eins og nýr væri og gera hann að
þeim yndislega stað sem við öll
fáum nú að njóta, börn okkar
systra, barnabörn og vinir.
Síðustu árin hafa Dúlla og Óð-
inn átt gæðastundir í Hvamm-
inum og hvergi held ég að Óðni
hafi liðið betur, enda var þar allt-
af verk að vinna, sífellt hægt að
betrumbæta, smíða, slá eða
gróðursetja, milli þess sem
skroppið var á eyrina til að
heilsa upp á gamla kunningja,
kíkja í kaffi á Kaffi Lísu eða bara
slaka á á sólpallinum við
Hvamm, með útsýni yfir Eyja-
fjörð.
Óðinn var félagslyndur mað-
ur. Hann þekkti alla og allir
þekktu hann, þennan dugnaðar-
fork. Hann var ástríðufullur KA-
maður og sannur fánaberi þess
félags, enda var hann sífellt að
hlúa að íþróttalífi barna og ung-
linga í gegnum öll sín ár.
Óðinn hafði brennandi áhuga
á þjóðmálum og voru stjórnmál
eftirlætis-umræðuefni hans og
áttum við margar fjörugar sam-
ræðurnar um stjórnmál. Barst
þá Alþýðuflokkurinn oft í tal, en
það var stjórnmálaflokkur að
hans skapi.
Minning um orkumikinn,
glettinn og traustan mann lifir.
Mann sem var burðarstólpi í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur.
Blessuð sé minning hans.
Hafdís mágkona.
Ég kynntist Óðni fyrst þegar
ég vann í Vöruhúsinu. Þá kom
hann oft í búðina með vörur frá
Heildverslun Valgarðs Stefáns-
sonar. Var hann alltaf svo kátur
og hress og gantaðist við okkur
búðarstúlkurnar. Svo var hann
líka giftur Dúllu. Ég þekkti hana
ekki þá, en þegar ég var í fyrsta
bekk í gagganum var hún í öðr-
um bekk og dáðist ég mjög að
þessari fallegu og fínu stúlku.
Seinna þegar ég var flutt í Þorp-
ið átti ég eftir að kynnast þess-
um yndislegu hjónum nánar. Þau
bjuggu í næstu götu, en leiðir
okkar Dúllu lágu saman í kven-
félaginu Baldursbrá þar sem við
sátum oft saman í stjórn og
nefndum. Á þeim tíma var mikið
félagsstarf í félaginu og á hverju
ári haldin þorrablót og farið í
ferðalög. Og þegar Baldursbrár-
konur léttu sér upp buðu þær
alltaf mönnunum með, þetta var
svo fjölskylduvænt félag. Á slík-
um stundum var Óðinn alltaf
mættur og eigum við hjónin
margar dýrmætar minningar frá
þessum tímum. Dunandi dans,
Herðubreið, Snæfellsnes, Aust-
firðir og Færeyjar skilja eftir í
huga okkar lifandi minningar um
gleði og vináttu.
Eftir að þeir Andri hættu að
vinna hafa þeir verið í „leik-
skóla“ saman. Spilað bridge á
morgnana í Bugðusíðu. Yndis-
legt var nú í sumar að fara með
þeim hjónum í fimm daga hring-
ferð um landið. Þar naut hann
sín til fulls og við áttum saman
dýrmætar stundir sem aldrei
gleymast.
Við sendum Dúllu og börnun-
um hjartanlegar samúðarkveðj-
ur.
Andri og Guðrún.
Í dag er kvaddur kær vinur,
Óðinn Árnason. Hann var einn af
10 systkinum sem ólust upp í
Glerárþorpi. Þeir krakkar sem
þar bjuggu og höfðu áhuga á
íþróttum voru yfirleitt Þórsarar
en Óðinn gerðist eldheitur KA-
maður. Á sínum yngri árum
stundaði hann frjálsar íþróttir af
kappi og vann þar til margra
verðlauna. Hann fylgdist ávallt
vel með sínu félagi og lá leið
hans oft í KA-heimilið.
Ungur að árum stofnaði Óðinn
fjölskyldu og eignaðist tvíburana
Árna og Ingva sem voru meðal
bestu skíðamanna landsins í
mörg ár. Með þeim fór hann að
leggja leið sína í Hlíðarfjall. Í
Hlíðarfjalli gerðist Óðinn stór
hlekkur í frábæru teymi góðra
manna sem sáu um öll mót á
skíðasvæðinu. Seinna gerðist
hann mótsstjóri til margra ára.
Var hann þekktur fyrir rögg-
semi, skipulagningu og dugnað.
Á árum Óðins í Fjallinu áttu Ak-
ureyringar mikið af góðu skíða-
fólki og þar á meðal Möggurnar
þrjár og Gulló. Allar mátu þær
Óðin mikils og var hann þeim
góður vinur. Einu sinni prjónuðu
stelpurnar sér skíðahúfur allar
eins og auðvitað þurfti Óðinn að
fá húfu líka. Óðinn ávann sér
virðingu skíðamanna um land
allt og voru störf hans mikils
metin.
Ég ásamt fjölskyldu minni
kveð Óðin með virðingu og þökk.
Elsku Dúlla, Árni, Ingvi, Guð-
rún og fjölskyldur, megi ljúfar
minningar liðins tíma ylja ykkur
um ókomin ár.
Björg Finnbogadóttir.
Óðinn vinur minn er allur.
Þessi aldni heiðursmaður mun
alltaf eiga stað í hjarta mér fyrir
ósérhlífni og óeigingjarnt fram-
lag til skíðaíþróttarinnar á Ís-
landi. Ég kynntist Óðni fyrst í
gegnum Andrésar andar leika
fyrir 25 árum og á margar góðar
minningar um samstarfið við
hann í Hlíðarfjalli og á vettvangi
Skíðasambandsins. Óðinn var
alla tíð léttur í spori og margir
þéttvaxnari eins og undirritaður
áttu á köflum erfitt með að fylgja
honum eftir í fjalllinu.
Upp í hugann koma viðbrögð
Óðins þegar Skíðadeild Breiða-
bliks leitaði til Skíðafélags Ak-
ureyrar um framkvæmd Ung-
lingameistaramóts Íslands á
skíðum 1997. Mótið átti að fara
fram á skíðasvæðum höfuðborg-
arsvæðisins en vegna snjóleysis
sunnan heiða var nauðsynlegt að
grípa til ráðstafana með stuttum
fyrirvara. Hefðin var að ef flytja
þurfti skíðamót milli landshluta
var skipt um mótshaldara. Við
Blikar vorum þarna að halda
okkar fyrsta stóra skíðamót og
höfðum lagt mikið í undirbúning
og vorum þess vegna ekki til-
búnir til að gefast upp. Í stað
þess að segja okkur frá mótinu
fengum við grænt ljós frá móta-
nefnd Skíðasambands Íslands
um að leita annarra lausna. Það
kom í minn hlut sem mótsstjóra
að hafa samband við Akureyr-
inga og ég hringdi auðvitað í Óð-
in, sem á þessum árum var allt í
öllu í Hlíðarfjalli. Eftir að hafa
fengið stutta lýsingu á okkar
hugmyndum sagði Óðinn: „Palli
minn, við leysum þetta. Ég þarf
að hringja nokkur símtöl og svo
tölum við saman aftur.“ Innan
klukkustundar kom svo svarið:
„Þið eruð að sjálfsögðu velkomin
í Hlíðarfjall með Unglingameist-
aramótið, Skíðafélag Akureyrar
tekur að sér gönguna og aðstoð-
ar ykkur eftir föngum við fram-
kvæmd alpagreinahlutans. Þú
hringir svo bara í Ívar og semur
um fjallið við hann, ég er búinn
að leggja inn gott orð.“ Það er
skemmst frá því að segja að við
héldum frábært Unglingameist-
aramót í Hlíðarfjalli við toppað-
stæður með dyggri aðstoð frá
Skíðafélagi Akureyrar og skíða-
félögunum á Dalvík og Ólafs-
firði.
Ég kveð vin minn, Óðin, með
virðingu og þökk fyrir ánægju-
lega viðkynningu um leið og ég
færi Gunnþóru og fjölskyldunni
allri innilegar samúðarkveðjur
okkar Svönu og strákanna.
Minningin um góðan dreng og
öflugan liðsmann skíðahreyfing-
arinnar á Íslandi mun ylja okkur
um ókomin ár. Blessuð sé minn-
ing Óðins Árnasonar.
Páll Grétarsson.
Í dag kveðjum við kæran vin,
Óðin Árnason. Hann átti stóran
þátt í uppbyggingu skíðaíþrótt-
arinnar á Akureyri og í raun á
landsvísu. Sú orka og framtaks-
semi sem Óðinn hafði var engu
lík. Við félagarnir munum eins
og það hafi gerst í gær þegar
hann hringdi í okkur og sagði
okkur að koma og æfa skíði.
Alltaf var hann til staðar og
hvatti okkur áfram með sínu ein-
læga brosi og glensi. Það var
alltaf tilhlökkunarefni að koma í
fjallið þegar við vissum að Óðinn
væri þar og alltaf gátum við leit-
að ráða hjá honum. Hann var
sem faðir okkar allra og átti
stóran þátt í uppeldi okkar. Þeg-
ar við hættum að æfa þá tók við
Skíðasamband Íslands þar sem
við gátum ávallt leitað til hans til
að fá ráð því við vissum að hann
bjó yfir mikilli reynslu og þekk-
ingu. Óðinn stóð eins og klettur
með sínu fólki og alltaf þegar
skíðamót voru haldin á Akureyri
var hann fyrstur á svæðið og fór
síðastur heim. Án hans hefði
verið erfitt að halda uppi móta-
haldi og starfi Skíðaráðs Akur-
eyrar og ávallt var hann til stað-
ar. Hann var kletturinn sem allir
treystu á og fyrir vikið var borin
ómæld virðing fyrir honum. Eitt
er víst að ef einhver átti það skil-
ið þá var það hann. Eftir að Óð-
inn hætti að koma í fjallið þá var
eins og þar vantaði sál, hans sál.
Hans verður sárt saknað.
Við gömlu skíðafélagarnir
sendum samúðarkveðjur til ætt-
ingja og guð verði með ykkur
öllum. Kær kveðja,
Ásgeir Sverrisson og
Egill Jóhannsson.
Margs er að minnast er við
kveðjum vin okkar Óðin Árna-
son. Óðinn starfaði alla tíð öt-
ullega fyrir Skíðaráð Akureyrar
og þar lágu leiðir okkar saman,
hann sem foringi og við sem
keppendur.
Óðinn var okkur sem faðir,
hann var alltaf til staðar hvort
sem við vorum á skíðaæfingum
eða í keppnisferðum. Í keppni
hvatti hann okkur áfram, sam-
gladdist okkur þegar vel gekk
og hlustaði á okkur þegar á
þurfti að halda. Hann var manna
glaðastur þegar okkur tókst að
ná í verðlaunapeninga og stoltur
fyrir hönd okkar bæjarfélags. Í
seinni tíð nefndi hann oft hversu
gaman hefði verið á Skíðalands-
móti Íslands á Ísafirði þegar
skíðalið Akureyrar vann alla Ís-
landsmeistaratitla sem í boði
voru nema einn. Innst inni var
Óðinn nefnilega svolítill keppn-
ismaður.
Óðinn var úthaldsmikill,
mættur fyrstur manna upp í
Hlíðarfjall og fór síðastur heim.
Hann var sá sem hélt utan um
alla þræði, skipulagði mót, var
iðulega mótsstjóri og vann hörð-
um höndum við allt mótshald. Í
gegnum alla þessa vinnu kynnt-
ist hann mörgum og margir áttu
hann að vini.
Óðinn vildi veg skíðaíþróttar-
innar sem mestan og byrjaði
ungur að vinna fyrir skíðafélagið
og hélt því áfram af mikilli
atorku fram á efri ár. Við þökk-
um Óðni fyrir alla hans vinnu og
baráttu í þágu skíðahreyfingar-
innar á Íslandi og fyrir hans
framlag við uppbyggingu skíða-
svæðisins í Hlíðarfjalli.
Hvíl í friði kæri vinur og að-
standendum öllum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Margrét Baldvinsdóttir
og Tómas Leifsson.
Frá okkur er farinn einn af
burðarásum skíðaíþróttarinnar
á Akureyri, Óðinn Árnason.
Ungur maður var Óðinn íþrótta-
maður góður, millivegalengda-
hlaupari, einn sá allra besti, en
lengst verður Óðins minnst fyrir
framlag hans til skíðamála á Ak-
ureyri. Í hartnær 40 ár var hann
í forystusveit Skíðaráðs Akur-
eyrar, nú Skíðafélags Akureyr-
ar, þar af formaður í nokkur ár.
Ég held það muni vera eins-
dæmi að vera í forystusveit
íþróttafélags svo lengi og það
allt í sjálfboðavinnu.
Hann var leikstjóri í alpa-
greinum á öllum Andrésarleik-
um frá 1977 til 2005 og starfs-
maður, leikstjóri eða mótsstjóri
á flestum alpagreinaskíðamótum
frá 1965 til 2005. Óðinn var mik-
ill skíðamótamaður, hefði líklega
viljað hafa skíðamót um hverja
helgi allan veturinn og að starfa
með honum við mót var alveg
einstakt. Hann vildi byrja mót
snemma, brottför frá Skíðahót-
elinu kl. 6.00 að morgni á móts-
degi, þeir sem komu of seint
þurftu að labba upp í Strýtu,
þeir komu aldrei of seint aftur.
Hann var verkstjórinn, allir
fengu hlutverk við að leggja
brautir, koma upp rásmarki og
endamarki, flagga, moka pallinn,
og þegar allt var klárt var sögu-
stund.
Starfsmenn komu saman á
efri hæð í Strýtu, fengu sér kaffi
og sagðar voru sögur og hlegið
mikið. Þessar stundir voru
ógleymanlegar og oft höfum við
Óðinn rifjað þær upp. Hann var
stundvís, hálftíma fyrir mót áttu
allir starfsmenn að vera komnir
á sinn stað, „við byrjum á aug-
lýstum tíma,“ sagði hann gjarn-
an. Ef keppni átti að hefjast kl.
10.00 þá var það hvorki 10 mín-
útur fyrir eða yfir, heldur kl.
10.00. Á Andrésarleikunum er
keppt í alpagreinum á 3 stöðum í
fjallinu. 15 mínútum fyrir start
heimsótti Óðinn alla staðina,
svona til að vita hvort allt væri í
lagi og allir tilbúnir á réttum
tíma.
Óðinn kom að fleiru í fjallinu
enn mótum. Allar framkvæmdir
til bættrar aðstöðu fyrir kepp-
endur og starfsfólk voru hans
fag. Hann kom að byggingu
gömlu Strýtu, var verkstjóri við
byggingu nýju Strýtu og Göngu-
hússins, kom einnig að byggingu
Hólabrautarlyftunnar auk
margra smærri verkefna.
Þegar ég starfaði í fjallinu
tókst snemma með okkur náið
samstarf og vinátta, vinátta sem
aldrei bar skugga á. Það mynd-
aðist traustur vinahópur úr
þessu starfi í fjallinu, hópur sem
ferðaðist víða, ógleymanlegar
eru bílferðir um Mið-Evrópu,
heimsótt voru þekkt skíðasvæði
og borgir. Í þessum ferðum naut
Óðinn sín vel, var fróðleiksfús
um fólk og lönd og hrókur alls
fagnaðar. Við höfum nokkrir úr
þessum vinahópi hist af og til í
kaffispjalli þar sem allt hefur
verið til umræðu, pólitík, málefni
Hlíðafjalls, bæjarmál o.fl. Þessi
hópur saknar góðs vinar.
Óðinn var traustur í öllu sem
hann starfaði að, sannur KA-
maður, sannur jafnaðarmaður
og einlægur vinur og félagi, mik-
ill húmoristi og sögumaður góð-
ur.
Nú er þessi indæli drengur
farinn. Ég sendi fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur, þá
sérstaklega hans góðu konu,
Gunnþóru eða Dúllu eins og hún
er alltaf kölluð.
Ívar Sigmundsson.
Helga hafði þann
hæfileika að laða hið
besta fram hjá fólki.
Lífsskoðun hennar
byggðist á þeirri trú að fólk væri
gott að upplagi og það væri
skylda samfélagsins að tryggja
öllum mannsæmandi kjör og
bestu menntun sem völ væri á.
Sjálf var hún menntamanneskja
með skarpa greind og áhuga á
samfélagsmálum. Náttúruvernd
var Helgu huglæg og hún naut
þess að vinna með sér yngra fólki
Helga Kristín
Einarsdóttir
✝ Helga K. Ein-arsdóttir fædd-
ist 1. september
1941. Hún lést 31.
október 2014. Jarð-
arför hennar var
gerð 6. nóvember
2014.
við landvörslu á
sumrin. Hennar
helstu mannkostir
voru jákvæðni í garð
samferðafólks og
hversu heitt hún
elskaði börnin sín.
Helga var höfð-
ingi heim að sækja
og skemmtilegur
gestgjafi. Bók-
menntir, spennu-
sögur, kvenréttindi,
kántrímúsík, þjóðlagatónlist,
stjórnmál, fólk, fjölskylda og
hvernig þetta gat nú allt spilað
saman var rætt fram og til baka
en mestu munaði þó um þá kímni
og kátínu sem fylgdi Helgu. Hún
var skemmtilegur félagsskapur,
góð manneskja og við munum
sakna hennar.
Árni og Hrafnhildur.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLA LÍNBERG KRISTJÁNSDÓTTIR,
sem lést miðvikudaginn 29. október,
verður jarðsungin frá Hofsóskirkju
laugardaginn 15. nóvember kl. 14.00.
Hólmfríður J. L. Runólfsdóttir, Steinn Gunnar Ástvaldsson,
Inga P. L. Runólfsdóttir, Einar Guðmundsson,
Kristján Þ. L. Runólfsson, Ragnhildur Guðmundsdóttir,
María L. Runólfsdóttir,
Sigurður Ásgeir L. Runólfsson,Belinda Mirandilla,
Sigríður L. Runólfsdóttir, Halldór Sverrisson,
Birna L. Runólfsdóttir,
Björg L. Runólfsdóttir,
Róbert L. Runólfsson, Freydís Aðalbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN EMILSDÓTTIR
sjúkraliði,
Lækjasmára 58,
lést þriðjudaginn 28. október. Útför
hennar fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 14. nóvember
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
.
Ásta Bjarnadóttir, Einar Árnason,
Gréta Konráðsdóttir,
Ásdís Bjarnadóttir, Vignir Jónsson,
Heiðrún Gróa Bjarnadóttir, Örn Gunnlaugsson,
ömmubörn, langömmubörn og langalangömmubarn.
Lokað
Skrifstofa Félagsvísindasviðs og þjónustuborðið í
Gimli eru lokuð frá kl. 14.00 í dag, 13. nóvember,
vegna jarðarfarar Ingjalds Hannibalssonar,
prófessors.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN ÞORGRÍMUR STEINGRÍMSSON
skipstjóri frá Ísafirði,
lést þriðjudaginn 11. nóvember.
Útför hans fer fram frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 15. nóvember kl. 11.00.
.
Hugljúf Ólafsdóttir,
Ásgeir Bjarni Ingólfsson, María Dröfn Erlendsdóttir,
Ólafur Arnar Ingólfsson, Elín Halldóra Friðriksdóttir,
Andrés Jónsson,
Friðlaugur Jónsson, Auður Alexandersdóttir,
Steingrímur Jónsson,
Unnþór Jónsson, Viktoría Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.