Fréttablaðið - 14.12.2013, Qupperneq 28

14. desember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 28
Endrum og eins fáum við sláandi fréttir af þeim félagslegu vandamálum sem ungt fólk þarf að glíma við í dag. Einelti, ofbeldi og vanræksla
virðist síður en svo vera á undan-
haldi og ótrúlegt hvað gerendur í
slíkum málum fá að starfa óáreittir.
Við fáum einungis að sjá brot af
vandamálinu; það sem ratar upp á
yfirboðið er toppurinn á ísjakanum.
Félagslegur þrýstingur og skömm
veldur því að krakkar þora ekki að
koma fram með sögur sínar en jafn-
framt virðast foreldrar, skólayfir-
völd og/eða félagsleg yfirvöld oft
standa ráðþrota gagnvart vanda-
málinu sem letur fórnarlömbin enn
frekar til að koma fram.
Selma Björk Hermannsdóttir,
Svanhildur Sigríður Mar, kölluð
Mía og Hulda Hvönn Kristinsdótt-
ir fóru þveröfuga leið. Þær rituðu
allar greinar á vefmiðla þar sem
þær deildu, hver með sínum hætti,
átakanlegum sögum sínum af ein-
elti, ofbeldi, uppvexti á erfiðu heim-
ili, ásamt öðru, sem vöktu verð-
skuldaða athygli.
Við komum okkur fyrir á kaffi-
húsi í miðbænum eftir langa
myndatöku úti í nístingskulda
og roki. Það er hrollur í okkur en
þegar búið er að panta heitt kakó og
kaffi nær blaðamaður að virða þær
betur fyrir sér. Það fyrsta sem slær
blaðamann er hversu ótrúlegt það
er að þessar stelpur séu allar undir
tvítugu. Þær líta allar nákvæmlega
eins út og maður býst við af stelpum
á þessum aldri, en þegar spjallið
hefst er ljóst að þær búa yfir visku
langt umfram aldur sinn.
Vildi vekja fólk til umhugsunar
Hvernig kom það til að þið ákváðuð
að stíga fram og segja sögur ykkar?
Mía: Mín hugsun var sú að koma
í veg fyrir að eitthvert annað barn
myndi lenda í því sama og ég.
Koma svona illa út úr kerfinu og
lenda inni á svona mörgum heim-
ilum. Það gerir alveg hræðilega
hluti fyrir barnæskuna. Ég vildi
vekja athygli á því að það verður
að hjálpa fjölskyldum sem heild
og þetta var skrifað hjá mér í for-
varnarskyni.
Selma: Ég var bara svo reið, ég
var búin að lenda í svo viðbjóðs-
legu einelti og var svo þreytt á
þessu. Þetta var að brenna mig að
innan hvað þetta var ósanngjarnt,
af því ég ákvað ekki að fæðast með
skarð í vör. Ég var þarna komin
með algerlega nóg og ákvað að
skrifa þetta til að sýna fólki hvað
þetta er ógeðslegt, af því að ég ræð
þessu ekki sjálf og ég vildi vekja
fólk til umhugsunar.
Hulda: Mér varð hugsað til
strákanna sem höfðu verið svona
vondir við mig og vissi að þeir
eru ekkert vondir menn þegar allt
kemur til alls. Þeir sem leggja í
einelti eiga, held ég, miklu meira
bágt heldur en ég. Mér hafði verið
hótað barsmíðum, það var talað
illa um alla fjölskylduna mína og
fleira, þannig að mér fannst þetta
ekki bara snerta mig. Það þarf að
vera svo mikið að til að fólk hagi
sér svona og ég held að það þurfi
að hjálpa þessum gerendum, þeir
eru veiku manneskjurnar, ekki ég.
Fjölmörg skilaboð á Facebook
Hvernig voru viðbrögðin?
Hulda: Það voru rosalega marg-
ir sem sendu skilaboð á Facebook.
Selma: Ég fékk yfir 15 þúsund
skilaboð á Facebook!
Hulda: Já, maður heyrir oft
mikið um að heimurinn sé svo
ljótur og maður megi ekki láta það
draga sig niður. En þegar maður
sér svona viðbrögð þá uppgötv-
ar maður að heimurinn er ekkert
ljótur. Það er bara mjög lítill hluti
af heiminum sem er ljótur en hann
sýnir sig oft bara svo mikið betur.
Heimurinn er í raun svo fallegur,
eins og sést á þessum fallegu skila-
boðum sem við fengum.
Selma: Við erum stundum bara
forrituð þannig að við hlustum
frekar á það neikvæða heldur en
það jákvæða. Það getur til dæmis
ein manneskja sagt mér að ég sé
ljót en hundrað sagt mér að ég sé
falleg en ég hlusta bara á þessa einu
manneskju. Það eru mistökin. Einn
strákur sendi mér skilaboð og sagði
mér að muna að það eru alltaf tíu
sinnum fleiri með mér en á móti
mér, maður hugsar of sjaldan til
þess. En viðbrögðin voru bara ótrú-
leg, maður vissi ekki hvað það væru
margir einmitt bara góðir.
Mía: Maður er ekkert vanur
þessu, manni bregður bara þegar
ókunnugt fólk fer að segja manni
að það sé stolt af manni. Fer bara í
smá sjokk. Af því maður lítur ekk-
ert þessum augum á sjálfan sig.
Maður lítur bara á sjálfan sig sem
einhvern sem lenti í slæmri reynslu
og komst út úr því og reynir bara að
halda áfram lífinu. Maður hugsar
ekkert um sjálfan sig sem einhverja
hetju eins og einhver sagði við mig.
Ég er bara ég.
Selma: Pabbi minn spurði mig
áður en ég sendi greinina frá mér
hvort ég væri viss um að ég vildi
senda þetta, krakkarnir gætu farið
að stríða mér bara meira. En ég var
alveg viss um að það ætti hvort sem
er enginn eftir að lesa þetta. Ég var
síðan eiginlega bara í sjokki yfir
viðbrögðunum.
Hulda: Já sama hér, ég skrifaði
þetta á korteri og hugsaði svo
Ungu hetjurnar sem stigu fram
Selma Björk Hermannsdóttir, Svanhildur Sigríður Mar og Hulda Hvönn Kristinsdóttir eiga allar erfiða reynslu að
baki. Þær hristu upp í samfélaginu með eftirminnilegum hætti með skrifum sínum um ofbeldi, einelti og uppeldi.
En tilgangurinn var
ekki að vera leiðinleg, ég
finn ekki hjá mér neina
hefndarþörf. Mig langar
mikið frekar að vera góð
við þá sem hafa verið
vondir við mig. Ég er
ekkert reið við neinn,“
Svanhildur Sigríður Mar
UNGAR HETJAR Þær Hulda, Selma og Mia eru allar undir tvítugu en búa yfir visku langt umfram aldur sinn. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Fanney Birna
Jónsdóttir
fanney@365.is