Fréttablaðið - 14.12.2013, Blaðsíða 34

14. desember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 34
valkost og ég samþykkti að prófa í
nokkra mánuði með því skilyrði að
ég lækkaði ekki í tekjum. Reynd-
ar var líka í samkomulaginu að
ég sæti til jafns við hina að lýs-
ingum og öðrum verkefnum. Svo
geta menn séð hvort staðið hefur
verið við það. Ég var færður til
veffrétta fólksins þó auðvitað ætti
ég miklu meira sameiginlegt með
íþróttafréttafólkinu en þeim sem
eru að ná í nýjustu fréttir af Just-
in Bieber, eldgosum úti í heimi og
hinu og þessu. Loks var samþykkt
að ég færi aftur yfir í íþróttadeild-
ina en þá var búið að úthluta borð-
inu sem ég hafði setið við í mörg
ár og í nokkra mánuði var ég hopp-
andi milli borða og tölva. Það sem
stakk þó mest var að starfsreynsl-
an var einskis metin og verkefn-
um var haldið frá mér. Ég var eini
maðurinn á deildinni sem vann
ekkert í sjónvarpi, afleysingafólk
var tekið þar inn frekar en að hóað
væri í mig. Það var ákvörðun að
ofan. Tveir fréttamenn voru nán-
ast bara í þáttagerð og tveir gengu
vaktir, en ég vann efni á vefinn frá
níu til fimm. Fréttamennirnir voru
að kikna því að keyra þessar vakt-
ir á tveimur mönnum er mjög stíft.
Í sumar voru þeir farnir að velta
fyrir sér hvort ekki væri hægt
að jafna álaginu aðeins og fá mig
í lið með sér en þá sagði Kristín
við mig: „Þú ferð ekki aftur í sjón-
varp.“
Í haust var Ríkisútvarpið með
stærstu útsendingu allra tíma,
Ísland og Króatía í umspili. Þá sat
ég bara og boraði í nefið,“ segir
Adolf Ingi. „Reyndar var ég beð-
inn að taka ljósmyndir og tveimur
tímum fyrir útsendingu kom fyrir-
spurn um hvort ég gæti farið upp í
Laugardalshöll og tekið viðtöl við
stuðningsmenn í anddyrinu. Það
var mín aðkoma að þessari risaút-
sendingu. Tveir nýjustu frétta-
menn RÚV lýstu seinni leiknum
í Zagreb en ég bara hjólaði hing-
að heim og horfði á leikinn í sjón-
varpi.“
Adolf Ingi segir íþróttafrétta-
mennsku sína gegnum tíðina hafa
snúist um allt annað en bara að
stimpla sig inn og út. „Sumir hafa
litið á íþróttafréttamennsku sem
nokkurs konar stökkpall en fljót-
lega eftir að ég byrjaði fann ég að
ég vildi að þetta yrði ævistarfið.
Ég lét vinnuna oft ganga fyrir fjöl-
skyldunni. Ég var líka formaður
samtaka íþróttafréttamanna í sjö
ár og 2009 var ég kosinn í stjórn
alþjóðasamtaka íþróttafrétta-
manna, AIPS, og er eini Íslending-
urinn sem hefur verið í stjórn þar.
Ég hef unnið fyrir samtökin við að
kenna á námskeiðum fyrir unga
íþróttafréttamenn um allan heim,
var síðast í október og nóvember í
Dubai þeirra erinda.“
Var eiginlega rænt
Veistu eitthvað hvað við tekur
nú? „Nei, það tekur smátíma að
lenda. Mér bauðst starf hjá evr-
ópska handknattleikssambandinu í
fyrravetur sem ég afþakkaði, eins
gæti ég fengið meira að gera hjá
alþjóðasamtökunum AIPS en það
er ekkert á döfinni að flytja út. Við
eigum börn hér og barnabörn og
foreldra sem eru farnir að reskj-
ast. Við eigum fatlaðan strák sem
er á góðum stað í skóla og íþrótta-
iðkun og er með bestu aðstöðu
sem hugsast getur í göngufæri frá
heimili okkar. Hann æfir sund með
íþróttafélagi fatlaðra, dreymir
um að komast á Ólympíumót fatl-
aðra og leggur gríðarlega mikið á
sig. Við förum ekkert í einhverja
óvissu úti í heimi þegar þetta er
draumurinn hans.“
Eiginkona Adolfs Inga heit-
ir Þórunn Sigurðardóttir, köll-
uð Systa. Hún er Akureyringur
að uppruna og starfar sem hár-
greiðslumeistari á Spörtu á Laug-
arásvegi 1. En hvaðan er Adolf
Ingi sjálfur?
„Ég er fæddur hér í Reykjavík
og átti heima fyrstu árin á Berg-
staðastræti. Svo byggðu mamma
og pabbi hús í Túnunum í Garðabæ
en skildu stuttu seinna. Mamma
kynntist stjúpa mínum sem er
Svíi og var yfirverkfræðingur við
byggingu álversins í Straumsvík.
Þau stungu af til Svíþjóðar og ég
var tekinn með, þá sex ára. Það
má eiginlega segja að mér hafi
verið rænt. Ég vissi ekkert fyrr
en ég var kominn inn í flugvél á
leið til Stokkhólms. Vélin milli-
lenti í Ósló og til að róa mig var
keyptur handa mér Batmanbíll og
ísbjörn. Við komum seint að kvöldi
til Stokkhólms. Ég man enn að á
leið frá flugvellinum til borgarinn-
ar sá ég skilti sem á stóð 130 og
ég hugsaði: Vá, það má keyra á 130
hérna! Það tók auðvitað sinn tíma
að aðlagast lífinu í Svíþjóð og ég
saknaði pabba.“
Í Svíþjóð bjó Adolf í fimm ár en
sumarið 1974 ákváðu móðir hans
og stjúpi að flytja heim til Íslands
og hann til pabba síns. „Pabbi bjó
þá á Akureyri. Hann var klæð-
skeri og vann í herrafatadeild
KEA. Ég flutti til hans og stjúpu
minnar sumarið 1974, 12 ára gam-
all,“ rifjar hann upp.
Fékk stóra lottóvinninginn
Athygli vakti þegar Adolf Ingi
talaði sænsku eins og innfædd-
ur við Svíann Lars Lagerbäck.
Skyldi hann halda sænskunni
svona vel við frá því hann var
barn í Svíþjóð? „Já, ég hef
gaman af tungumálum og nýt
líka góðs af því að eiga sænsk-
an stjúpa,“ segir hann. „Svo býr
systir mín líka úti. En það liðu
13 og hálft ár frá því ég flutti til
Íslands þar til ég fór til Sví-
þjóðar aftur. Það var svolítið
dramatískt. Ég átti nefnilega
svo góða vinkonu þarna úti
þegar ég var barn, við
vorum eins og samloka,
alltaf saman í skólan-
um og annaðhvort fór
ég með henni heim
á eftir eða hún með
mér. Vorum ofboðs-
lega náin. Allt í einu
stóðum við frammi
fyrir því að þurfa
að skilja, hágrát-
andi og lofandi
hvort öðru því
að sjást næsta
sumar. Svo liðu
þrettán og hálft ár
þangað til við hitt-
umst næst. Þá átti
ég orðið fjölskyldu
en dreif mig til Sví-
þjóðar og hitti systur
mína og þessa gömlu
vinkonu.“
Þú hefur sem sagt
fundið þína konu á
Akureyri í millitíð-
inni? „Já, ég fékk stóra
lottóvinninginn haustið
1978, tæpri viku eftir að
ég varð 16 ára. Þá byrj-
uðum við Systa saman og
erum búin að vera saman
í 35 ár. Við eignuðumst dóttur
tveimur árum síðar, þegar hún
var sextán, var kasólétt í 9. bekk
– dóttir yfirkennarans. Ég hef
alltaf sagt: „Ef þú ætlar að gera
skandal, þá hafðu hann almenni-
legan!“ Ég kláraði menntaskólann
fyrir norðan og fór síðan suður að
læra ensku í háskólanum og bjó
hjá mömmu. Það var haustið 1983.
Ári síðar fluttu mæðgurnar suður.
Ég ætlaði að klára háskólann og
Systa hárgreiðsluna en við erum
hér enn.“
Elsta dóttir Adolfs Inga heitir
Elva Dröfn. Marinó Ingi er næstur
og Þórkatla Ragna yngst.
„Það liðu sextán ár á
milli fyrsta og annars
barns. Svo sex ár. Þá
vorum við komin úr
því að vera fárán-
lega ungir foreldrar
yfir í að vera næst-
um eins og afi og
amma þegar
við vorum að
sækja Þór-
kötlu
Rögnu á leikskólann,“ segir Adolf
Ingi og sýnir mér mynd af þeim
Systu með frumburðinn, þegar þau
sjálf voru börn.
Páll með frítt spil
En aftur að Ríkisútvarpinu.
Adolf Ingi telur ohf.-væðinguna
hafa verið óheillaskref. „Páll
Magnússon útvarpsstjóri sótti það
stíft að RÚV yrði breytt í opinbert
hlutafélag. Eftir það sýnist mér og
fleirum að hann hafi fengið frítt
spil til að reka það eins og eigið
fyrirtæki. Andrúmsloftið hefur
mikið breyst. Okkur var sagt frá
upphafi að við ættum að sætta
okkur við lægri laun en á frjálsa
markaðinum af því að réttindin
væru svo mikil. En þegar fyrir-
tækið varð hlutafélag fuku rétt-
indin út um gluggann. Eftir tutt-
ugu og tveggja ára starf er ég með
þriggja mánaða uppsagnarfrest og
ég var á fyrirframgreiddum laun-
um þannig að í raun eru þetta tveir
mánuðir og enginn biðlaunaréttur
eins og fyrir breytinguna,“ lýsir
hann.
Ýmislegt fleira telur hann gagn-
rýnisvert við stjórnun Páls á RÚV.
Eitt af því er að dóttir hans, Edda
Sif, skyldi vera þar við störf.
„Bara svo það komi skýrt fram
þá erum við Edda Sif náskyld og
ég er búinn að fylgjast með henni
frá fæðingu. Hún er flott, klár
og dugleg stelpa og hefur staðið
sig með sóma,“ segir hann. „Ég
er hins vegar þeirrar skoðun-
ar að á meðan pabbi henn-
ar er æðsti stjórnandi Rík-
isútvarpsins hafi hún ekki
átt að vinna þar, sama hversu
vel hún gerði. Öll upphefð hjá
henni olli tortryggni þannig að
hún var ekki í eðlilegri stöðu.
Yfirmenn hennar voru ekki í
eðlilegri stöðu því hvernig áttu
þeir að tækla það ef eitthvað kom
upp á? Samstarfsmenn voru ekki
í eðlilegri stöðu heldur ef eitthvað
gerðist milli þeirra og hennar, eins
og dæmi sýndi. Páll virðist ótrú-
lega blindur fyrir ýmsu sem snýr
að honum. Ég held að ekkert eitt
atriði hafi skaðað Ríkisútvarpið
eins mikið og Audi-jeppinn sem
hann hékk á eins og hundur á roði
og var orðinn táknmynd spillingar
og bruðls í þjóðfélaginu.“
1980 Adolf Ingi 18 ára og Systa 16 með frumburðinn Elvu Dröfn.2010 Á EM í handbolta. MYND/EÁS
2005 Takið eftir hárinu. FRÉTTABLAÐIÐ HEIÐA
2007 Úbbs, hvert fór hárið? FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
Fólk spurði bæði mig
og konuna mína hvort ég
væri hættur og hvað ég væri
farinn að gera – sem ég
hafði aldrei lent í áður, þar
sem ég hafði troðið mér inn
á heimili fólks reglulega.“