Fréttablaðið - 14.12.2013, Síða 32

14. desember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 32
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Ef það er eitthvað sem ég á nóg af núna þá er það tími. Ég er reynd-ar í pabba- og afahlut-verkinu í fullu starfi og það er stórskemmtilegt,
verst hvað það er illa borgað!“
segir Adolf Ingi Erlingsson glað-
lega þegar valinn er tími fyrir
helgarviðtal. Hann er búinn að
moka af tröppunum þegar ég mæti
og býður upp á cappuccino og belg-
íska súkkulaðiköku í huggulegri
stofu þar sem myndlist prýðir
veggina og hvert verk á sína sögu.
Adolf Ingi er einn þeirra sem
sagt var upp störfum nýlega á
Ríkisútvarpinu eftir 22 ára starf.
Það kom honum ekkert gríðar-
lega á óvart. „Þegar búið er að ýta
manni út í horn má maður eiga von
á fallöxinni og þótt það sé högg
að fá uppsögn er líka smáléttir
að þurfa ekki að mæta í vinnu á
morgnana og finnast maður niður-
lægður,“ segir hann og kveðst hafa
verið ósáttur við sitt hlutskipti á
RÚV síðustu misseri. „Ég held
að það fari ekki framhjá neinum
sem fylgist eitthvað með íþrótta-
fréttum að ég hef nánast horfið af
skjánum síðustu þrjú árin. Fólk
spurði bæði mig og konuna mína
hvort ég væri hættur og hvað
ég væri farinn að gera – sem ég
hafði aldrei lent í áður, þar sem ég
hafði troðið mér inn á heimili fólks
reglulega!“
Sérhæfing og stéttaskipting
Haustið 1991 byrjaði Adolf Ingi
með vikulegan íþróttaþátt fyrir
börn og unglinga í útvarpinu sem
hét Íþróttaspegillinn. Um vorið
fékk hann vinnu við helgarútgáfu
Rásar tvö en um haustið 1992 var
hann ráðinn inn á íþróttadeildina
og þar var hann þar til í næstsíð-
ustu viku, undir ýmsum stjórn-
endum eins og hann lýsir. „Fyrsti
yfirmaður minn var Ingólfur
Hannesson, svo kom Samúel Örn
Erlingsson. Síðan var íþróttadeild-
in sett undir innlenda dagskrár-
deild, sem Þórhallur Gunnarsson
var nýtekinn við en Hrafnkell heit-
inn Kristjánsson sá um daglega
stjórnun. Haustið 2008, kortéri
fyrir hrun, var deildin færð undir
sameinaða fréttastofu RÚV sem
Óðinn Jónsson stjórnaði en Mar-
grét Marteinsdóttir, einn vara-
fréttastjóranna, átti að sinna okkar
hluta með öðru. Stuttu seinna var
Kristín Hálfdánardóttir fengin
úr bókhaldinu til að vinna með
Margréti og sjá um fjárhagshlut-
ann. Vorið 2009, þegar fullreynt
var að ekki væri hægt að sinna
þessu í hlutastarfi, var ákveðið að
Kristín tæki það að sér. Hún hafði
aldrei fengist við fréttamennsku
eða dagskrárgerð. Auðvitað má
endalaust deila um hvort menn
eigi að hafa einhverja kunnáttu til
verka en ég held það þætti mjög
skrítið ef fréttastjóri útvarps eða
sjónvarps hefði aldrei unnið sem
fréttamaður. Kristín er nefnilega
líka faglegur yfirmaður íþrótta-
deildar og fór fljótlega að skipta
sér af því hvernig við unnum frétt-
ir. Það fór að koma meiri sérhæf-
ing inn og jafnvel stéttaskipting.
Hún ákvað að hafa sérstaka menn
bara í þáttagerð og aðra í frétta-
vinnslu en áður skiptum við verk-
efnum nokkuð jafnt á milli okkar
og gengum í öll störf. Ég held að
flestum hafi líkað fjölbreytnin og
að vinna bæði í útvarp og sjón-
varp. Fá líka stundum lausn frá
fréttavöktum og búa til þætti.“
Kom ykkur Kristínu illa saman?
„Ég var langelstur í starfi á deild-
inni og ekki alltaf sammála öllu
sem hún lagði til. Við getum sagt
að fljótlega hafi myndast núning-
ur. Síðustu tvö árin hefur svo óbil-
girnin í minn garð farið vaxandi
og bitastæðum og skemmtilegum
verkefnum mínum fækkað.“
Skemmtilegasta starf í heimi
Íþróttafréttamennska er skemmti-
legasta starf í heimi fyrir fólk með
áhuga á sporti, að mati Adolfs
Inga. „Áhuginn er auðvitað for-
senda þess að maður velur þetta
starf. Ekki er það fyrir peningana
eða vinnutímann,“ segir hann.
Víst getur verið misjöfn stemn-
ing á stórmótum eins og hann lýsir.
„Fyrsta mótið mitt með handbolta-
landsliðinu var í Króatíu 2000 og
það tapaði öllum leikjunum nema
þeim síðasta þar sem spilað var
um 12. sætið gegn Úkraínu. Þegar
komnir eru sex til sjö tapleikir í röð
þá er gamanið svolítið farið að fara
af – og erfitt að mæta strákunum
eftir leik og spyrja eina ferðina
enn: „Hvað fór úrskeiðis?“ En ferð-
ir á stórmót eru samt það skemmti-
legasta við starfið. Þær eru eig-
inlega umbunin fyrir að ganga
fréttavaktirnar. Að fara á Ólymp-
íuleika er ótrúlegt ævintýri. Það er
líka einstakt að vera á stórmótum í
handbolta þegar Íslendingar eru að
berjast við þá allra bestu í heimi,
líka að fara á smáþjóðaleika og á
Ólympíuleika fatlaðra.“
Var þetta allt tekið af þér?
„Svona meira og minna. Það urðu
eiginlega vatnaskil eftir Evrópu-
mótið í handbolta 2010. Það var
síðasta stórmótið sem ég fór á í
þeirri grein. Tveimur mánuðum
síðar komu Frakkar hingað og
spiluðu tvo vináttuleiki, ég lýsti
öðrum þeirra og síðan hef ég ekki
lýst leik með handboltalandsliðinu
í sjónvarpi.
En þegar kom að Ólympíuleik-
unum í London 2012 var ég eini
fréttamaðurinn í deildinni sem
hafði reynslu af slíkum leikum,
þeir eru svo risastórir og þar er
allt svo flókið að það hefur trúlega
ekki þótt ráðlegt að vera þar með
eintóma nýliða. Þess vegna held að
ég að ég hafi fengið að fara þang-
að. Ég hef ekki farið á mót í hand-
boltanum, hvorki karla né kvenna,
í tæp fjögur ár, ekki Evrópumót
kvenna í fótbolta og ekki Evrópu-
mót karla undir 21 árs í fótbolta.
Það var búið að gefa út hverjir
ættu að fara á Evrópumótið núna í
janúar og eins Vetrarólympíuleik-
ana í febrúar. Ég var ekki á þeim
listum. Ég hef aldrei gert kröfu
um eitt né neitt eða talið mig eiga
eitthvað en hins vegar finnst mér
allt í lagi að mönnum sé sýnd sann-
girni í úthlutun á ferðum, eins og
öðru.“
Látinn skrifa undir betrunarskjal
Vorið 2011 fannst Adolf Inga orðið
áberandi að framhjá honum væri
gengið. „Fólk innan RÚV og utan
tók líka eftir því að ég var ekki
með í þáttum eða að lýsa,“ segir
hann og heldur áfram. „Ég var
ósáttur og það endaði með því að
ég fór til Óðins Jónssonar frétta-
stjóra og kvartaði. Vildi fá ein-
hverja úrlausn og málinu var vísað
til mannauðsstjóra Ríkisútvarps-
ins, Berglindar Guðrúnar Berg-
þórsdóttur. Þar fékk það ótrúlega
afgreiðslu og mér leið eins og í
skáldsögu eftir Kafka. Við vorum
bara þrjú saman á fundi, mann-
auðsstjórinn, Kristín og ég og áður
en ég vissi af var staðan orðin: ég á
móti þeim. Kristín mætti með alls
konar ávirðingar á mig og vitn-
aði í hina og þessa um það hversu
illa ég stæði mig og væri slæmur í
samstarfi og áður en yfir lauk var
ég látinn skrifa undir skjal þar
sem ég lofaði bót og betrun, með
hótun um uppsögn ef ég skrifaði
ekki undir. Mín umkvörtun sner-
ist þannig algerlega gegn mér. Ég
sat bara sem lamaður, einn á móti
tveimur og ekkert mark var á mér
tekið. Þetta var sárt. Mig hefur
aldrei vantað í vinnu og það sveið
mjög að vera brigslað um að vera
lélegur starfsmaður.“
Mannauðsstjórinn hefur sem
sagt ekki borið klæði á vopnin?
„Ég vil sem minnst tjá mig um
störf Berglindar Guðrúnar en get
þó sagt hiklaust að hún nýtur ekki
trausts almennra starfsmanna
innan RÚV og ég er ekki sá eini
sem hef komið brenndur út úr
samskiptum við hana. Hún virð-
ist ekki átta sig á því hvað mann-
auður snýst um. Til dæmis í okkar
fundahöldum hreytti Kristín í mig:
„Þín reynsla skiptir engu máli,“
og mannauðsstjórinn deplaði ekki
auga og hafði ekkert við þessi
ummæli að athuga.“
Eftir þetta upplifði Adolf Ingi
að Kristínu fyndist hún hafa feng-
ið skotleyfi á hann því framkoma
hennar versnaði, að hans sögn.
„Vorið 2012 vildi Kristín að ég
færi af fréttavöktum og að vinna
á vefnum og vefútvarpinu. Mér
var gert ljóst að ég hefði engan
Leið eins og í sögu eftir Kafka
Þó Adolf Ingi Erlingsson íþróttafréttamaður sé hamingjumaður í einkalífi er hann ósáttur við lokamisserin á 22 ára ferli
sínum hjá Ríkisútvarpinu. Þar var honum sagt upp störfum nýlega en áður hafði markvisst verið dregið úr sýnileika hans.
ADOLF INGI „Í okkar fundahöldum hreytti Kristín í mig: „Þín reynsla skiptir engu máli,“ og mannauðsstjórinn deplaði ekki auga og hafði ekkert við þessi ummæli að athuga,“ segir íþróttafréttamaðurinn
til tuttugu ára. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Ég fékk stóra lottóvinninginn haustið 1978, tæpri viku
eftir að ég varð 16 ára. Þá byrjuðum við Systa saman og
erum búin að vera saman í 35 ár. Við eignuðumst dóttur
tveimur árum síðar, þegar hún var sextán, hún var kasólétt í
9. bekk – dóttir yfirkennarans.