Læknablaðið - 15.10.2002, Blaðsíða 12

Zytram
Norpharma Forðatöflur; N 02 A X 02 R E Hvcr forðatafla innihcldur: Tramadolum, INN, hýdróklóríð, 75 mg, 100 mg, 150 mg eða 200 mg. Forðatöflumar innihalda laktósu og litarefnin títantvíoxíð (EI71), indígó karmfn (E132) (75 mg forðatöflur),
jámoxíð (E172) (75 m^, 150 mg, 200 mg forðatöflur). Abendingar: Til meðferðar á bæði vægum og slæmum verkjum. Skammtar: Skammta skal ákvarða eftir eðli verkja og næmi hvers sjúklings. Ef ekki eru gefin önnur fyrirmæli skal gefa
Zytram forðatöflur á eftirfarandi hátt: Forðatöflumar á að gleypa heilar, óháð máltíðum, með nægjanlcgum vökva og ekki má skipta þeim eða tyggja þær. Almcnnt skal nota lægsta skammt sem gefur nægjanlega verkun. Ekki má gefa stærri dagsskammt
af virka cfninu en 400 mg nema við sérstakar klínískar aðstæður. Ráðlagt er að auka skammta smám saman hjá sjúklingunum til þcss að draga úr tímabundnum aukavcrkunum. Zytram forðatöflur skal nota í cins skamman tíma og unnt er.
Fullorðnir og böm eldri en 12 ára: Skammtar gefnir á 12 klukkustunda fresti. Vcnjulegur upphafsskammtur er 75 mg forðatafla tvisvar sinnum á dag. Börn: Lyfið er ckki ætlað bömum yngri cn 12 ára. Aldraðir sjúklingar: Yfirleitt þarf ekki að
breyta skömmtun hjá öldruðum sjúklingum (allt að 75 ára aldri) ef ekki er um að ræða skerta lifrar- eða nýmastarfsemi. Hjá eldri sjúklingum (eldri en 75 ára) getur útskilnaðartíminn verið lengri. Því skal auka bil á milli skammta, ef þörf er á, í
samræmi við þarfir sjúklingsins. Sjúklingar með skerta nýrna- og lifrarstarfsemi eða sem eru íblóðskilun: Notkun Zytram forðataflna cr ekki ráðlögð hjá sjúklingum með alvarlcga skcrta nýma- og/cða lifrarstarfsemi. Hjá sjúklingum mcð lítillcga
skcrta nýma- og/eða lifrarstarfsemi má meta hvort auka þarf bil á milli skammta. Frábendingar: Þekkt ofnæmi fyrir tramadóli eða öðmm innihaldsefnum taflnanna, í tengslum við bráða áfengiscitrun, svefnlyf, verkjalyf, ópíóíða eða taugalyf og
hjá sjúklingum sem taka mónóamínóoxfdasa hemla (MAO) cða hafa tekið slík lyf á síðustu 14 dögum. Zytram forðatöflur má ckki nota við afvötnun vegna eiturlyfja. Varnaðarorð og varúðarreglur: Gæta skal sérstakrar varúðar við mcðferð
sjúklinga sem em háðir ópíóíðum, einnig hjá sjúklingum mcð höfuðáverka, í losti, mcð litla meðvitund án þekktrar orsakar, með áverka á öndunarstöð eða öndunarstarfsemi svo og mcð hækkaðan þrýsting innan höfuðkúpu (intrakranial). Gæta skal
varúðar við notkun lyfsins hjá sjúklingum sem cru viðkvæmir fyrir ópíötum. Uppkösl hafa komið fyrir hjá sjúklingum scm meðhöndlaðir eru með ráðlögðum skömmtum af tramadóli. Áhættan getur aukist ef tramadól skammtamir fara yfir ráðlögð
efri mörk daglegs skammts (400 mg). Auk þcss getur tramadól aukið hættuna á krömpum hjá sjúklingum sem taka önnur lyf sem lækka krampaþröskuldinn (sjá „Milliverkanir"). Flogaveikisjúklinga og sjúklinga mcð tilhneigingu til lcrampa skal
aðeins mcðhöndla í undantekningartiívikum með Zytram forðatöflum. Tramadól hefur væg ávanabindandi áhrif. Við langvarandi notkun getur þol, sálræn og líkamleg ffkn myndast. Hjá sjúklingum með tilhneigingu til lyfjamisnotkunar eða lyfjafíklar
skal einungis gefa Zytram forðatöflur í skamman tíma f senn og undir nákvæmu cftirliti læknis. Tramadól er ekki hentugt scm uppbótarlyf við ópíóíðfíkn. Þrátt fyrir að tramadól sé ópíóíðagónisti dregur það ckki úr fráhvarfseinkennum morfíns.
Milliverkanir: Zytram forðatöflur skal ekki gefa samtímis MAO-hemlum. Samtímis gjöf annarra lyfja sem hafa slævandi áhrif á miðtaugakerfið, þar með talið áfengi, getur aukið áhrifin á miðtaugakerfið. Niðurstöður rannsókna á verkunarhætti
lyfsins hafa hingað til sýnt að samtímis eða fyrri gjöf cfmetidíns (ensímhemill) leiðir líklega ekki til milliverkana sem hafa klfníska þýðingu. Samtfmis eða fyrri gjöf karbamazepíns (ensímörvandi) getur minnkað vcrkjastillandi áhrif og stytt
verkunartímann. Tramadól á ekki að nota með lyfjum sem hafa blandaða agónista/antagónista verkun (t.d. búprenorfín, nalbúffn, pentazocfn) þar sem verkjastillandi áhrif tramadóls geta fræðilega minnkað í slíkum tilvikum. Tramadól getur örvað
og aukið hættuna á krömpum við samtímis gjöf sérhæfðra blokkara á serótónfn cndurupptöku, þrfhringlaga þunglyndislyfja, laugalyfja og annara lyfja sem lækka krampaþröskuld. Onnur lyf sem hemja CYP3A4 t.d. ketókónazól og erýthrómýcín
geta hindrað umbrot tramadóls (N-demctýlenng), eins og sennilega einnig umbrot virka O-demetýleraða umbrotsefnisins. Klínfsk þýðing þcssarar miíliverkunar cr ekki þekkt. Meðganga: Dýratilraunir mcð tramadóli hafa sýnt ffam á að gjöf mjög
stórra skammta hafði áhrif á líffæraþroska, beinmyndun og Iffslíkur nýbura. Engin vansköpunarmyndandi áhrif hafa sést. Tramadól fer yfir fylgju. Reynsla af notkun lyfsins hjá þunguðum konum er takmörkuð. Þess vegna eiga þungaðar konur
ekki að nota Zytram forðatöflur. Tramadól, gefið fyrir eða f fæðingu, hefur ekki áhrif á samdráttargetu legsins. Tramadól getur valdið breytingum á öndunartíðni nýbura. Þetta hefur yfirleitt ekki klínfska þýðingu. Um 0,1 % af gefnum skammti
skilst út í móðurmjólk. Ekki er mælt með notkun lyfsins við brjóstagjöf. Eftir einn einstakan skammt þarf yfirleitt ekki að hætta bijóstagjöfi Akstur: Jafnvel við venjulega skammta geta Zytram forðatöflumar skert viðbragðsflýti. Þetta skal hafa í
huga t.d. við akstur og stjómun véla. Þctta á cinkum við cf tckin cm önnur lyf samhliða scm hafa áhrif á miðtaugakcrfi. Aukuvcrkunir: Algcngar aukavcrkanir (> 10 %) cru óglcði og svimi. öðm hvcrju (1-10%) koina fram uppköst, hægðatrcgða.
svitnun, munnþurrkur, höfuðverkur og sljóleiki. I sjaldgæfum tilvikum (<1%) geta komið fram áhrif á hjarta- og æðakerfi (hjartsláttarónot, hraðtaktur, réttstöðuþrýstingsfall eða blóðprýstingsfall). Þessi áhrif koma einkum fram í tengslum við gjöf
lyfsins í æð og hjá sjúklingum sem em undir líkamlegu álagi. Ógleði, erting f mcltingarvegi (þrýstingstilfinning í maga. uppþemba) og áhrif á húð (t.d. kláði og útbrot) geta komið fram. í mjög sjaldgæfum tilvikum (<0,1%) hefur skert hreyfigeta.
breytingar á matarlyst og tmflanir í blóðstreymi sést. Ýmsar sálrænar aukaverkanir geta í mjög sjaldgæfum tilvikum komið fram eftir gjöf Zytram. Hversu alvarlegar þær em og hvemig þær koma fram er mismunandi á milli einstaklinga (háð
persónuleika og meðferðarlengd). Hér má nefna breytingar í skapgerð (venjulega gleði; stundum vanlíðan), breytingar í atorku (venjulega minnkun, stundum aukning) og breytingar á skilvitlegri starfsemi og skynjunar hæfileika (t.d. geta tekið
ákvarðanir, skilningur). Ofnæmi (t.d. andnauð, berkjukrampar, blasturshljóð, ofsabjúgur) og ofnæmislosti getur myndast í örfáum tilvikum. Krampar sem líkjast flogaveiki hafa örsjaldan sést. Þetta kom yfirleitt fram eftir stóra skammta af tramadóli
og samtímis meðhöndlun með lyíjum sem lækka krampaþröskuld cða framkalla krampa í heila (t.d. þunglyndislyf og taugalyf). Hækkaður blóðþrýstingur og hægataktur hafa örsjaldan komið frain. Öndunarslæving gctur orðið, ef farið er vcrulcga
yfir ráðlagða skammta og önnur lyf sem hafa áhrif á miðtaugakcrfi gefin samu'mis. Lyfið getur verið ávanabindandi. Fráhvarfscinkenni, svipuð þcim sem koma fram við ópíata afvötnun, geta komið fram á cftirfarandi hátt: æsingur, kvíði, taugaveiklun,
svefnleysi, sjúkleg hrcyfingarþörf, skjálfti og truflanir í mcltingarvegi. Of.skönimtun og eítranir: Einkenni: I aðalatriðum má við tramadóleitrun búast við svipuðum einkennum og eftir önnur verkjastillandi lyf (ópíóíðar) scm hafa áhrif á miðtaugakerfi.
Þar á meðal eru cinkum Ijósopsþrenging, uppköst, blóðþrýstingsfall, truflanir á mcðvitund/dá, krampar og öndunarerfið!eikar/-öndunarstopp. Meðferð: Vcita skal skyndihjálp, háð einkennum, til þcss að halda öndunan cginum opnum (ásvelging
(aspiration)), viðhalda öndun og blóðstreymi. Tæma skal magann með því að kalla fram uppköst (ef sjúklingur er með meðvitund) eða magaskolun. Mótefni gegn öndunarslævingu er naloxón. Naloxón hafði engin áhrif á krampa í dýratilraunum. I
slíkum tilvikum skal gefa díazepam í æð. Brotthvarf tramadóls úr blóði við blóðskilun eða blóðsíun cr óverulegt. Þess vegna nægir blóðskilun eða blóðsíun ckki cingöngu við meðhöndlun á bráðri eitrun vegna Zytram forðataflna. Lyfhrif: Tramadól
er ópíóíðverkjalyf með áhrif á miðtaugakcrfi. Það er ósérhæfður hreinn p-, ð- og K-ópíóíðviðtakaörvi með meiri sækni í p-viðtaka. Aðrir verkunarhættir sem stuðla að verkjastillandi áhrifum lyfsins er hindrun á endurupptöku noradrenalíns (taugaenda
og aukning á losun serótóníns. Tramadól hefur hóstastillandi áhrif. Andstætt morfíni hafa verkjastillandi skammtar af tramadóli engin öndunarslævandi áhrif á breiðu lækningalegu bili. Áhrif á magahreyfingar koma heldur ekki fram. Áhrifin á
hjarta- og æðakerfið eru óveruleg. Virkni tramadóls er 1/10 til 1/6 af virkni morfíns. Lyfjahvörf: Yfir 90% af Zytram forðatöflum frásogast eftir inntöku. Algert (absolute) aðgcngi erum 70% og er óháð samtímis fæðuneyslu. Tramadól hefur
mikla sækni í vefi (V(j._ = 203 ± 401) og próteinbinding í blóði er um 20%. Eftir gjöf 75 mg forðataflna næst 80 ng/ml hámarksþéttni (Cmax) að meðaltali með meðalgildi tmax um 5 kTukkustundir (3-7 klst.). Tramadól fer yfir bíóð-heila-þröskuldinn
og yfir fylgju. Mjög lítið magn af efninu og O-desmetýlafleiðu þess finnst í brjóstamjólk (0,1 % efnis og 0,02 % afleiðu af gefnum skammti). Helmingunartími fyrir tramadól cr um það bil 6 klukkustundir og fyrir Zytram forðatöflur cr nann um 16
klukkustundir vegna lengra frásogs. Hjá sjuklingum sem eru cldri en 75 ára getur helmingunartíminn lengst um um það bil 40%. í mönnum umbrotnar tramadól að mestu leyti með N- og O-demetýleringu ásamt samtengingu O-demetýleringsefnanna
við glúkúrónsýru. Aðeins O-desmetýltramadól hefur lyfjafræðilcga virkni. Það er mikill munur á milli einstaklinga á magni ýmissa umbrotscfna sem myndast. Hingað til hafa 11 umbrotsefni greinst í þvagi. Dýratilraunir hafa sýnt að O-desmetýltramadól
er 2-4 sinnum meira virkt cn upphafsefnið. Hclmingunartími þess (sex heilbrigðir sjálfboðaliðar) er um 7,9 klukkustundir (innan bilsins 5,4-9,6 Úst.) og er um það bil sá sami og fyrir tramadól. Tramadól og umbrotsefni þess útskiljast næstum
algerlega um nýrun. Uppsafnaður útskilnaður með þvagi er um 90% af heildar geislavirkni af gefnum skammti. Við skerta lifrar- eða nýmastarfsemi getur helmingunaru'minn lengst nokicuð. Hjá sjúklingum með skorpulifur hafa sést helmingunartímar
um 13,3 ± 4,9 klst.(tramadól) og 18,5 ± 9,4 klst. (O-desmctýltramadóI), í sérstökum tilvikum 22,3 og 36 klst. Hjá sjúklingum með skcrta nýmastarfsemi (kreatínín klerans < 5 ml/mín) voru gildin 11 ± 3,2 klst. og 16,9 ± 3 klst., í sérstöku tilfelli
19,5 og 43,2 klst. Lyfjahvörf eru línuleg innan lækningalegra skammta. Sambandið á milli blóðþéttninnar og verkjastillandi áhrifa er skammtaháð en breytist talsvert í einstaka tilvikum. Áhrif nást yfirleitt við 100 - 300 ng/ml blóðþéttni.
Útlit: Forðatöflur 150 mg: Ljósappelsínugular, kringlóttar, tvíkúptar, þvermál 9,5 mm. Forðatöflur 200 mg: Ferskjulitar, kringlóttar, tvíkúptar, þvermál 9,5 mm Pakkningar og verð (desember 2001): Forðatöflur 75 mg: 56 stk. Kr. 3606,- Forðatöflur
100 mg: 56 stk. Kr. 4602.-, Forðatöflur 150 mg: 56 stk. Kr. 6206.- Forðatöflur 200 mg: 56 stk. Kr. 7992.- Grciðslufyrirkomulag: Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða að hámarki 1250 krónur fyrir lyfið og aðrir að hámarki 4500 krónur.
Viagra, Pfizer TÖFLUR; G 04 B E 03, R 0
Hver tafla inniheldur Sildenafilum INN, cítrat, samsvarandi Sildenafilum INN 25 mg, 50 mg eöa 100 mg. Ábendingar: Til meðferðar við ristruflunum (erectile dysfunction), en það er þegar stinning
getnaöarlims næst ekki eða helst ekki nægilega lengi til að viökomandi geti haft samfarir á viöunandi hátt. Til þess að lyfiö verki þarf kynferöisleg örvun að koma til. Skammtar og lyfjagjöf:
Lyfiö er ætlaö til inntöku. Fullorðnir: Ráölagður skammtur er 50 mg sem tekinn er eftir þörfum um það bil 1 klst. fyrir samfarir. Með hliðsjón af verkun og þoli má auka skammtinn í 100 mg eöa
minnka hann í 25 mg. Hámarksskammtur sem mælt er með er 100 mg. Hámarksskammtatíöni sem mælt er með er einu sinni á sólarhring. Sé lyfið tekið inn með mat getur það seinkaö verkun
lyfsins miðað viö töku þess á fastandi maga. Sjúklingar með vægt skerta nýrnastarfsemi: Leiöbeiningar um skammta undir yfirskriftinni “Fullorðnir'' eiga einnig við sjúklinga með væga til í
meöallagi skerta nýrnastarfsemi (kreatínín úthreinsun = 30-80 ml/mln.). Aldraðir, sjúklingar með skerta nýrnastarfsemi eða skerta lifrarstarfsemi: Þar sem úthreinsun síldenafíls er hægari
hjá framangreindum sjúklingahópum, skal gefa öldruðum 25 mg byrjunarskammt og mælt er með sama skammti fyrir sjúklinga með skerta nýrna- eða lifrarstarfsemi. Meö hliðsjón af verkun og
þoli má auka skammt í 50 mg eða 100 mg. Notkun handa börnum: Lyfið er ekki ætlað einstaklingum yngri en 18 ára. Sjúklingar, sem nota önnur lyf: Mælt er með aö gefa sjúklingum, sem
eru samtímis meöhöndlaðir með CYP3A4 hemlum öörum en rítónavíri, 25 mg upphafsskammt. Sjá einnig kaflana „Varnaöarorð og varúðarreglur” og „Milliverkanir”. Frábendingar: I samræmi
við þekkt áhrif síldenafíls á köfnunarefnisoxíð/hringlaga gvanósíneinfosfat (cGMP))-efnaferilinn hefur verið sýnt fram á að það eykur lágþrýstingsvaldandi áhrif nítrata og má því ekki nota þaö
samtímis efnum sem gefa frá sér köfnunarefnisoxíö (svo sem amýlnítrít) og hvers konar nítrötum. Lyf til meðferðar á óviöunandi stinningu getnaðarlims, þar með talið slldenafíl, á ekki aö gefa
körlum sem ráöiö er frá því að stunda kynlíf (t.d. sjúklingar meö alvarlega hjarta- og æðasjúkdóma eins og hvikula hjartaöng eða alvarlega hjartabilun). Ofnæmi fyrir hinu virka innihaldsefni
lyfsins eða einhverju hjálparefnanna. Varnaðarorð og varúöarreglur: Kanna skal sjúkdómssögu og rannsókn gerð til greiningar á hvort um ristruflanir sé aö ræöa og ganga úr skugga um
hugsanlega undirliggjandi orsök áöur en ákvörðun er tekin um notkun lyfsins. Áöur en einhver meöferö viö ristruflunum hefst skal læknirinn rannsaka ástand hjarta- og æöakerfis sjúklingsins
þar sem nokkur áhætta er fyrir hendi hvað varöar hjartað í tengslum við samfarir. Síldenafíl hefur æðaútvíkkandi eiginleika, sem valda vægri og tímabundinni lækkun blóöþrýstings (sjá „Lyfhrif*).
Læknirinn skal íhuga vandlega áöur en síldenafíli er ávísað, hvort sjúklingur með ákveðna undirliggjandi sjúkdóma gæti fengið aukaverkanir vegna slíkra æöaútvíkkandi áhrifa, einkum í tengslum
viö samfarir. Sjúklingar, sem eru í aukinni hættu vegna æðaútvíkkandi áhrifa eru m.a. þeir sem eru með útflæðisteppu í vinstra slegli (t.d. ósæðarþrengsli, hjartavöðvakvilla með útstreymishindrun)
eða þeir sem eru meö mjög sjaldgæf heilkenni fjölþættra visnunar æðakerfis sem einkennist af alvarlega skertri sjálfstjórn á blóðþrýstingi. Viagra eykur blóðþrýstingslækkandi áhrif nítrata (sjá
„FrábendingaT). Eftir markaðssetningu hefur, í tengslum við notkun lyfsins, verið greint frá alvarlegum hjarta- og æðaáföllum, þar á meðal kransæðastíflu, hvikulli hjartaöng (angina pectoris
intermediate syndrome), skyndilegum hjartadauöa, sleglatakttruflunum, heilablæðingu, skammvinnum heilaeinkennum vegna blóðþurrðar (transient ischemic attack), háþrýstingi og lágþrýstingi.
Flestir þessara sjúklinga, en þó ekki allir, voru fyrir í hættu meö aö fá hjarta- eða æöaáfall. Mörg þeirra tilvika sem greint var frá áttu sér staö meðan á samförum stóð eða fljótlega aö þeim
loknum og nokkur tilvikanna áttu sér stað skömmu eftir inntöku lyfsins án þess að samfarir ættu sér stað. Ekki er unnt aö kveöa upp úr meö þaö hvort þessi atvik tengjast þessum þáttum beint,
eöa öörum þáttum. Gæta skal varúöar við notkun lyfja við ristruflunum, þar með talið síldenafíl, hjá sjúklingum meö vanskapaðan getnaðarlim (t.d. vinkilbeygöan lim, bandvefshersli í getnaðarlim
gavernous fibrosis) eða Peyronies-sjúkdóm) eða hjá sjúklingum sem haldnir eru sjúkdómum sem geta valdiö standpínu (t.d. sigðfrumublóöleysi, mergæxli (multiple myeloma) eða hvítblæði).
ryggi og verkun af notkun síldenafíls samtímis meöhöndlun meö öðrum lyfjum viö ristruflunum hefur ekki verið rannsökuð. Samtimis meöferö er því ekki ráðlögð. Ekki er mælt með samtímis
notkun síldenafíls og rítónavírs (sjá „Milliverkanir viö önnur lyf og aörar milliverkanir”). Rannsóknir in vitro benda til þess, aö síldenafil auki verkun nítróprússíðs gegn samloðun blóöflagna í
mönnum. Engar upplýsingar liggja fyrir um öryggi við notkun síldenafíls hjá sjúklingum meö blæöingasjúkdóma eöa virkt ætissár. Síldenafíl skal því aðeins gefið þessum sjúklingum eftir ítarlegt
mat á kostum þess gegn áhættu. Milliverkanir við lyf eða annað: In vitro rannsóknir. Umbrot síldenafíls verða fyrst og fremst fyrir áhrif cýtókróm P450 (CYP) ísóenzýma 3A4 (að mestu
leyti) og 2C9 (í minna mæli). Þvi geta hemlar þessara ísóenzýma dregið úr úthreinsun sildenafíls. In vivo rannsóknlr: Mat á lyfjahvörfum hjá mönnum, sem byggt er á gögnum úr klíniskum
rannsóknum, bendir til þess að úthreinsun síldenafíls minnki séu CYP3A4 hemlar gefnir samtímis (eins og t.d. ketókónazól, erýtrómýsín og címetidín). Enda þótt tíðni aukaverkana hjá þessum
sjúklingum hafi ekki aukist þegar síldenafíl var gefiö samtímis er ráölegt aö nota 25 mg skammt í upphafi. Við samtimis gjöf HIV próteasahemilsins rítónavírs, sem er mjög öflugur P450 hemill,
viö stöðuga þéttni í blóði (500 mg tvisvar sinnum á dag) og eins skammts af sildenafíli (100 mg) varð 300% (ferföld) hækkun á Cma* síldenafils og 1000% (ellefuföld) hækkun á AUC síldenafíls
í blóöi. Eftir 24 klst. voru blóögildi síldenafíls enn u.þ.b. 200 ng/ml, en þegar síldenafil var gefið eitt sér voru blóögildi þess u.þ.b. 5 ng/ml. Þetta er í samræmi við þá umtalsverðu verkun, sem
ritónavír hefur á fjöldann allan af P450 ensímhvarfefnum (substrates). Síldenafíl hafði engin áhrif á lyfjahvörf rítónavírs. Með hliðsjón af niðurstöðum úr þessum lyfjahvarfarannsóknum á
heildarskammtur sildenafíls ekki að fara yfir 25 mg á 48 klst. timabili. Við samtímis gjöf HIV próteasahemilsins sakvínavírs, sem er CYP3A4 hemill, við stöðuga þéttni í blóöi (1200 mg þrisvar
sinnum á dag) og eins skammts af síldenafíli (100 mg) varö 140% hækkun á Cma* síldenafíls og 210% hækkun á AUC síldenafíls í blóði. Síldenafíl hafði engin áhrif á lyfjahvörf sakvínavírs .
öflugri CYP3A4 hemlar eins og ketókónazól og ítrakónazól eru taldir hafa meiri áhrif. Eftir inntöku eins 100 mg skammts af síldenafíli með erýtrómýcíni, sem er sértækur CYP3A4 hemill, við
stööuga þéttni í blóði (500 mg tvisvar sinnum á dag í 5 daga) varð 182% hækkun á aðgengi síldenafíls (AUC). Hjá venjulegum heilbrigðum körlum, sem voru sjálfboöaliöar, komu engar
vísbendingar í Ijós um að azitrómýcín (500 mg daglega í þrjá daga) hefði áhrif AUC, Cma*. tna«, stuöul útskilnaðarhraða né heldur í kjölfar þess á helmingunartíma síldenafils eða þess umbrotsefnis,
sem mest er af í blóöi. Hjá heilbrigöum sjálfboðaliöum olli címetidin (800 mg), sem er cýtókróm P450 hemill og ósértækur hvað varðar CYP3A4, 56% aukningu á blóðþéttni síldenafils þegar
þaö var gefiö samtlmis síldenafíli (50 mg). Greipaldinsafi, sem er vægur hemill á CYP3A4 umbrot í þarmavegg, getur valdiö lítils háttar aukningu á blóöþéttni síldenafíls. Taka eins skammts af
sýrubindandi lyfi (magnesíumhýdroxíð / álhýdroxið) hafði ekki áhrif á aðgengi síldenafíls. Enda þótt sérstakar rannsóknir hafi ekki verið gerðar á milliverkunum við öll lyf, kom í Ijós viö mat á
lyfjahvörfum, aö samtimis notkun eftirtalinna lyfja hafði ekki áhrif á lyfjahvörf síldenafíls: CYP2C9 hemlar (eins og tólbútamíö, warfarín og fenýtóín), CYP2D6 hemlar (eins og sértækir serótónín
endurupptöku hemlar og þríhringlaga geðdeyföarlyf), tíazíö og skyld þvagræsilyf, mikilvirk (loop-) og kalíumsparandi þvagræsilyf, ACE-hemlar, kalsíumgangalokar, beta-hemlar eða lyf sem
örva CYP450 umbrot (eins og rífampicín, barbítúröt). Meðganga og brjóstagjöf: Lyfið er ekki ætlað konum. Akstur og stjórnun annarra véla: Þar sem skýrt hefur veriö frá svima og breytingu
á sjón í klíniskum rannsóknum á síldenafíli eiga sjúklingar að ganga úr skugga um hvaða áhrif lyfiö hefur á þá áður en þeir aka bifreið eða stjórna vinnuvélum. Aukaverkanir: Skýrt hefur verið
frá eftirtöldum aukaverkunum (tiðni >1%) hjá sjúklingum sem hafa verið meðhöndlaöir með ráðlögðum skömmtum í klínískum rannsóknum: Hjarta og æðakerfi: Höfuðverkur (12,8%), roði/hitasteypur
(10,4%), svimi (1,2%). Meltingarfæri: Meltingartruflanir (4,6%). Öndunarfæri: Nefstífla (1,1%). Skynfæri: Sjóntruflanir (1,9%; vægar og tímabundnar, einkum truflun á litaskyni, en einnig aukið
Ijósnæmi eða þokusýn). I rannsóknum þar sem notaðir voru fastir (fixed) skammtar voru meltingartruflanir (12%) og sjóntruflanir (11%) algengari þegar notaðir voru 100 mg skammtar en þegar
minni skammtar voru notaðir. Einnig hefur veriö skýrt frá vöövaverkjum þegar síldenafíl hefur verið notaö örar en ráölagt er. Aukaverkanirnar voru vægar eða í meöallagi, en urðu tíöari og
alvarlegri með auknum skammti. Eftir markaössetningu hefur veriö greint frá eftirtöldum aukaverkunum: Almennar: Ofnæmi (þ.m.t húðútbrot). Hjarta og æðakerfi: í tengslum við notkun Viagra
hefur verið greint frá alvarlegum hjarta- og æöaáföllum, þar á meöal kransæðastíflu, hvikulli hjartaöng (angina pectoris intermediate syndrome), skyndilegum hjartadauöa, sleglatakttruflunum,
heilablæðingu, skammvinnum heilaeinkennum vegna blóðþurröar (transient ischemic attack), háþrýstingi, lágþrýstingi, yfirliði og hraötakti. I örfáum tilvikum hefur verið greint frá lágþrýstingi
við samtímis notkun síldenafíls og alfa-hemla. Þvag- og kynfæri: Langvarandi stinning getnaöarlims og/eða standpína. Skynfæri: Augnóþægindi: Greint hefur verið frá augnverkjum og rauðum
augum/blóðhlaupnum augum. Pakkningar og verð 1. september 2002: Töflur 25 mg: 4 stk. þynnupakkaö, 4.074 kr.;Töflur 50 mg: 4 stk. þynnupakkaö, 4.663 kr; 12 stk. (þynnupakkað),
12.033 kr.; Töflur 100 mg: 4 stk. þynnupakkað, 5.578 kr.; 12 stk. (þynnupakkað), 14.382 kr.
Nánari upplýsingar um lyfiö er að finna I Sérlyfjaskrá og á lyfjastofnun.is. Lyfið er lyfseöilsskylt. Greiöslufyrirkomulag: 0.
Einkaumboð á íslandi: PharmaNor hf., Hörgatúni 2, 210 Garðabær.
Heimild: 1) Sadowsky et al, International Journal of Clinical Practice, mars 2001. Vol. 55 nr. 2.