Læknablaðið - 15.05.2003, Blaðsíða 96

FOSAMAX 70 mj;
MSD
IS/1/01/007/01
TÓFLUR; M 05 B A 04
Hver tafla innihcldur: Acidum alendronatum 70 mg. Töflumar innihalda laktósu. Ábendingar: Meðferð á beinþynningu eftir tíðahvörf. Fosamax dregur úr hættu á samfalli hryggjarliða og mjaðmarbrotum. Skammtar og
lyfjagjöf: Ráðlagöur skammtur er ein 70 mg tafla einu sinni í viku. Eftirfarandi atrifli eru mikilvag til þess að frásog alendrónats verði fullnagjandi: Fosamax verður að taka á fastandi maga að morgni. a.m.k. hálfri klukkustund
áður cn önnur lyf eru tekin og fæðu eða drykkjar er neytt. Lyfið skal tekið inn mcð vatni. Aðrir drykkir (þ.á m. sódavatn), fæða og önnur lyf geta dregið úr frásogi alendrónats (sjá Milliverkanir). Sjúklingar ættu að fá kalk og D-
vítamín ef ekki er nægjanlegt magn af því í fæðunni (sjá Vamaðarorð og varúðarreglur). Notkun hjá öldruðum: í klínískum rannsóknum hafði aldur hvorki áhrif á verkun alendrónats né öryggi notkunar þess. Því er ekki þörf á
aðlögun skammta hjá öldruðum. Skert nýrnastarfsemi: Aðlögun skammta er ekki nauðsynleg hjá sjúklingum með gauklasíunarhraða (GFR: Glomerular filtration rate) meiri en 35 ml/mín. Alendrónat er ekki ráðlagt fyrir sjúklinga
mcö meiri skerðingu á nýmastarfsemi (GFR < 35 ml/mín) þar sem nægileg reynsla er ekki fyrir hendi. Notkun hjá hörnurn: Alendrónat hefur ekki vcrið rannsakað m.t.t. notkunar fyrir böm og á því ekki að gefa bömum lyfið.
Notkun Fosamax 70 mg taflna hcfur ckki verið rannsökuð m.t.t. mcðferðar við bcinþynningu af völdum sykurhrífandi barkstcra. Frábendingar : Óeðlilegt vélinda, eða annað sem seinkar tæmingu vélindans, s.s. þrengsli (strictura)
eða vélindakrampi (achalasia), sjúklingar sem ekki geta setið eða staðið uppréttir í a.m.k. 30 mínútur, ofnæmi fyrir alendrónati eða einhverjum hjálparefnanna. of lágt kalkgildi í blóði, Sjá einnig Vamaöarorð og varúðarreglur.
Varnaðarorð og varúðarreglur: Alendrónat getur valdið staðbundinni ertingu í slímhúð í efri hluta vélindans. Þar sem sá möguleiki cr fyrir hendi að undirliggjandi sjúkdómur versni, skal gæta varúðar þcgar alcndrónat er
gefið sjúklingum með virka sjúkdóma í efri hluta meltingarvegar, svo sem kyngingarörðuglcika, sjúkdóma í vélinda. eða bólgusjúkdóm cða sár í maga eða skeifugöm. Ennfremur þeim sem hafa nýlega (á síðastliðnu ári) haft
sjúkdóma í meltingarvegi svo sem sár eða blæðingu og þeim scm gengist hafa undir skurðaðgcrð á efri hluta meltingarvegar. að undanskilinni magaportslögun (pyloroplasty) (sjá Frábendingar). Aukaverkanir á vélinda (sem
geta verið svo alvarlcgar að sjúkrahúsinnlögn er nauðsynleg) s.s. vélindabólga. vélindasár og flciður í vélinda sem í sjaldgæfum tilvikum hafa lcitt til þrengingar í vélinda, hafa verið skráðar hjá sjúklingum í mcðferð með alendrónati.
Læknar ættu því að vera á verði gagnvart einkennum sem benda til áhrifa á vélinda og benda skal sjúklingunum á að hætta að taka inn alcndrónat og leita til læknis ef þeir verða varir við kyngingarörðugleika, verki við kyngingu,
verk undir bringubeini eða brjóstsviða sem fer versnandi eða hcfur ekki veriö til staðar áður. Hættan á alvarlegum aukaverkunum í vélinda virðist vera meiri hjá sjúklingum sem ekki taka aiendrónat inn á réttan hátt og/eða halda
áfram að taka inn alendrónat eftir að einkenni koma fram sem bcnda til ertingar í vélinda. Það er mjög mikilvægt að sjúklingar fái fullnægjandi leiðbeiningar um það hvemig beri að taka lyfið inn og að þeir skilji þær til hlítar
(sjá Skammtar og lyfjagjöf). Upplýsa skal sjúklinga um að sé leiðbeiningunum ekki fylgt geti það aukið hættu á vandamálum í vélinda. Þrátt fyrir að ekki hafi komiö fram aukin áhætta í víðtækum klínískum rannsóknum. hafa
maga- og skeifugamarsár í sjaldgæfum tilvikum verið skráð, við almenna notkun lyfsins, sum alvarleg og með fylgikvillum. Orsakasamband hefur samt ekki verið útilokað. Sjúklingar skulu fá leiðbeiningar um hvað þeim beri
að gcra gleymi þcir að taka skammt af Fosamax, cn þeir skulu taka töflu strax morguninn eftir að þeir muna eftir því. Ekki skal taka tvær töflur sama daginn, en halda skal áfram aö taka eina töflu einu sinni í viku á þeim degi
scm upphaflega var valinn. Alendrónat er ekki ráðlagt fyrir sjúklinga með skcrta nýmastarfscmi þegar GFR er minna en 35 ml/mín (sjá Skammtar og lyfjagjöO. íhuga skal aðrar orsakir beinþynningar en östrógenskort og aldur.
Lciðrétta þarf lágt kalkgildi í blóði áöur en meðferð með alcndrónati er hafin (sjá Frábendingar). Aðrar truflanir á efnaskiptum (svo sem D-vítamínskort) þarf cinnig að meðhöndla á árangursríkan hátt. Þar sem alcndrónat tekur
þátt í að auka stcinefni í beinum, getur minniháttar lækkun í styrk kalks og fosfats í sermi komið fram. sérstaklega hjá sjúklingum sem fá sykurhrífandi barkstera (glucocorticoids). en þeir eiga á hættu að kalkfrásog minnki.
Mikilvægt er því að tryggja að sjúklingar sem taka sykurstera fái nægjanlegt kalk og D-vítamín. Milliverkanir: Mjög lfldegt er aö matur og drykkur (þ.á m. sódavatn), kalk. sýrubindandi lyf og önnur lyf dragi úr frásogi alendrónats
séu þau tckin inn samtímis því. Því ciga sjúklingar að láta a.m.k. hálfa klukkustund líða frá því að þeir taka inn alendrónat. þar til þeir taka inn önnur lyf (sjá Skammtar og lyfjagjöf og Lyfjahvöríj. Ekki er búist við neinum öðrum
millivcrkunum scm hafa klíníska þýðingu. Sumir sjúklinganna í klínískum rannsóknum fengu östrógenmeðferð (í leggöng. um húð eða til inntöku) á mcðan þeir voru á alcndrónat meðferð. Engar aukaverkanir komu fram í tengslum
við þessa samhliða meðferð. Þó að ekki hafi verið gerðar sérstakar rannsóknir á milliverkunum var alendrónat notað samhliða fjölda annarra algengra lyfja í klínískum rannsóknum. án nokkurra klínískra einkenna um aukaverkanir.
Meflganga og brjóstagjóf: Fullnægjandi upplýsingar um notkun alendrónats á meðgöngu liggja ekki fyrir. Rannsóknir á dýrum benda ckki til beinna skaðlegra áhrifa m.t.t. meðgöngu. fósturþroska eða þroska eftir fæðingu.
Þegar alcndrónat var gefið rottum á mcðgöngu olli það erfiðleikum við got í tengslum við lágt kalkgildi í blóði. Af þessum orsökum ætti ekki að nota alendrónat á meðgöngu. Ekki er vitaö hvort alendrónat skilst út í brjóstamjólk.
Því ættu konur mcð böm á brjósti ekki að nota alendrónat. Akstur og stjórnun vinnuvéla; Engin áhrif á aksturshæfni eða hæfni til að stjóma vélbúnaði hafa komið fram. Aukaverkanir: Algengar {>!%): Meltingarfari:
Kviðverkir, meltingartruflanir, hægðatregða. niðurgangur, vindgangur. vélindasár*. blóð í hægðum (melaena), kyngingarörðugleikar*, uppþcmba. súrt bakflæði. ógleði. Stoðkerfi: Verkir í stoðkerfi (beinum, vöðvum, liðum).
Taugakerfi: Höfuðvcrkur. Sjaldgæfar (0,1-1%); Almennar: Útbrot. roði. Meltingarfari: Óglcði, uppköst. bólga í magaslímhúð, bólga í vélindaslímhúð*, fleiður í vélinda*. Mjög sjaldgæfar (<1%): Almennar: Ofnæmisviðbrögð
þ.á m. ofsakláði og ofsabjúgur. Utbrot ásamt Ijósnæmi. Meltingarfari: Þrengslamyndun í vélinda*. sár t munnkoki*. rof, sár cða blæðingar í efri hluta mcltingarvegar, en ekki er hægt að útiloka að um orsakasamband sé að ræða.
Sérhafð skilninganit: /Eðahjúpsbólga (uveitis). * Sjá Vamaðarorð og varúðarrcglur og Skammtar og lyfjagjöf. Niðurstöður hlóðrannsókna: í klínískum rannsóknum kom fram tímabundin. væg. einkcnnalaus lækkun á kalsíum-
og fosfatgildum í blóði hjá u.þ.b. 18% og 10% sjúklinga í meðferð með 10 mg/dag af alendrónati, en hjá u.þ.b. 12% og 3% þeirra sem fengu lyfleysu. Þrátt fyrir það var tíðni kalsíumlækkunar í < 8.0 mg/dl (2.0 mmól/1) og
fosfatlækkunar í 2,0 mg/dl (0,65 mmól/1) svipuð hjá báðum hópunum. Ofskommtun: Of lágt kalsíumgildi í blóði, of lágt fosfatgildi í blóði og aukavcrkanir í efri hluta meltingarvegar, s.s. magaóþægindi. brjóstsviði. bólga í
slímhúð í vélinda, bólga í magaslímhúð eða sár geta hlotist af inntöku of stórra skammta. Engar sértækar upplýsingar eru fyrir hendi um mcðferð vegna ofskömmtunar alendrónats. Gefa skal mjólk eða sýrubindandi lyf til j»ss
að binda alendrónat. Vcgna hættu á cningu í vélinda skal ekki framkalla uppköst og sjúklingurinn ætti að sitja eða standa uppréttur. Pakkningur og verö (nóvember, 2002): 4 stk. 5179 kr; 12 stk. 13328 kr. Afgreiðslutilhögun:
Lyfseðilsskylda. Greiðsluþátttaka: E. Handhafi markaðsleyfis: Merck Sharp & Dohme. B.V., Haarlem, Holland. Umboðsaðili á íslandi: Farmasía ehf, Síðumúla 32, 108 Reykjavík.
Sérlyfjatexti Scrctidc
Seretide Diskus
GlaxoSmithKline, R 03 AK 06 R.B
Innúöaduft (duft í afmældum skömmtum til innúöunar með Diskus-tæki). Hver afmældur skammtur inniheldur: Salmeterolum INN, xínafóat 72,5 mikróg samsvarandi Salmeterolum INN 50 mikróg og Fluticasonum INN, própiónat
100 mikróg, 250 mikróg eöa 500 mikróg. Abendingar: Seretide er ætlaö til samfelldrar meöferöar gegn teppu i öndunarvegi, sem getur gengiö til baka, þ.m.t. astma hjá börnum og fullorönum, þar sem samsett meöferö (berkjuvikkandi
lyfs og barkstera til innöndunar) á viö s.s.: Hjá sjuklingum sem svara viöhaldsmeðferö meö langvirkandi berkjuvikkandi lyfjum og barksterum til innöndunar. Hjá sjúklingum sem hafa einkenni þrátt fyrir aö nota barkstera til innöndunar.
Hjá sjúklingum á berkjuvikkandi meöferö, sem þurfa barkstera til innöndunar. Skammtar og lyfjagjöf: Lyfiö er eingöngu ætlaö til innöndunar um munn. Ráðlagðirskammtar fyrir fullorðna og börn eldri en 12ára: Einn skammtur (50
mikróg+100 mikróg, 50 mikróg+250 mikróg eöa 50 mikróg+500 mikróg) tvisvar á dag. Sérstakir sjúklingahópar. Ekki þarf aö breyta skömmtum hjá öldruöum eöa sjúklingum meö skerta nýrna- eöa lifrarstarfsemi. Skammtastœrðir
handa börnum 4 ára og eldri: Einn skammtur (50 mikróg salmeteról og 100 mikróg flútikasónprópiónat) tvisvar á dag. Ekki eru til upplýsingar um notkun lyfsins hjá börnum yngri en 4 ára. Frábendingar: Þekkt ofnæmi gegn einhverjum
af innihaldsefnum lyfsins. Varnaöarorö og varúöarreglur: Meöferö á teppu i öndunarvegi. sem getur gengiö til baka, ætti venjulega aö fylgja áfangaáætlun og svörun sjúklings ætti að meta út frá kliniskum einkennum og lungnaprófum.
Lyfiö er ekki ætlaö til meöhöndlunar á bráöum einkennum. I slikum tilfellum ætti aö nota stuttverkandi berkjuvikkandi lyf (t.d. salbútamól) sem sjúklingar ættu ávallt aö hafa viö höndina. Milliverkanir: Jafnvel þótt litiö finnist af
lyfinu i blóði er ekki hægt aö útiloka milliverkanir viö önnur efni sem bindast CYP 3A4. Forðast ber notkun bæöi sérhæfðra og ósérhæföra betablokka hjá sjúklingum meö teppu i öndunarvegi, sem getur gengiö til baka, nema aö
þörfin fyrir þá sé mjög brýn. Meöganga og brjóstagjöf: Notkun lyfja hjá þunguöum konum og hjá konum meö barn á brjósti ætti einungis aö ihuga þegar væntanlegur hagur fyrir móöur er meiri en hugsanleg áhætta fyrir fóstur
eöa barn. Þaö er takmörkuö reynsla af notkun á salmeterólxinafóati og flútíkasónprópíónati á meögöngu og viö brjóstagjöf hjá konum. Viö notkun hjá þunguöum konum skal ávallt nota minnsta virka skammt. Aukaverkanir: Þar
sem lyfiö inniheldur salmeteról og flútikasónprópiónat má búast viö aukaverkunum af sömu gerö og vægi og af hvoru lyfinu fyrir sig. Ekki eru nein tilfelli frekari aukaverkana þegar lyfin eru gefin samtimis. Hæsi/raddtruflun, erting
i hálsi, höfuöverkur, sveppasýking i munni og hálsi og hjartsláttarónot sáust hjá 1-2% sjúklinga viö kliniskar rannsóknir. Eftirtaldar aukaverkanir hafa veriö tengdar notkun salmeteróls eöa flútikasón- própiónats: Salmeteról:
Lyfjafræöilegar aukaverkanir beta-2-örvandi efna, svo sem skjálfti, hjartsláttarónot og höfuöverkur hafa komiö fram, en hafa yfirleitt veriö timabundnar og minnkaö viö áframhaldandi meöferö. Algengar (>1%): Hjarta- og œöakerfi:
Hjartsláttarónot, hraötaktur. MiOtaugakerfi: Höfuöverkjur. StoOkerfi: Skjálfti, vöövakrampi. Sjaldgæfar(<0,l%): Almennar: Ofnæmisviöbrögð, þ.m.t., bjúgur og ofsabjúgur (angioedema). Hjarta-og œðakerfi: Hjartsláttaróregla t.d.
gáttatif (atrial fibrillation), gáttahraötaktur og aukaslög. Wúö/Ofsakláöi, útbrot. Efnaskifti:Kalíumskortur i blóöi. SfoðArer/7; Liöverkjir, vöövaþrautir. Flútikasónprópiónat: Algengar(>l%): Almennar. Hæsi og sveppasýking í munni og
hálsi. Sjaldgæfar(<0,1%): HúO: Ofnæmisviöbrögöum i húö. Öndunarvcgur. Berkjukrampi. Hægt er aö minnka likurnar á hæsi og sveppasýkingum meö þvi aö skola munninn meö vatni eftir notkun lyfsins. Einkenni sveppasýkingar
er hægt aö meöhöndla meö staöbundinni sveppalyfjameöferö samtimis notkun innöndunarlyfsins. Eins og hjá öörum innöndunarlyfjum getur óvæntur berkjusamdráttur átt sér staö meö skyndilega auknu surgi eftir innöndun lyfsins.
Þetta þarf aö meðhöndla strax meö skjót- og stuttverkandi berkjuvikkandi lyfi til innöndunar. Hætta veröur notkun strax, ástand sjúklings skal metiö og hefja aöra meðferö, ef þörf krefur. Pakkningar og verö: Diskus - tæki. Innúöaduft
50 mikróg + 100 mikróg/skammt: 60 skammtar x 1, 60 skammtar x 3. Innúöaduft 50 mikróg + 250 mikróg/skammt: 60 skammtar x 1, 60 skammtar x 3. Innúöaduft 50 mikróg + 500 mikróg/skammt: 60 skammtar x 1, 60 skammtar
x 3. Seretide 50/100: 6.008 krónur, Seretide 50/250: 7.532 krónur, Seretide 50/500: 10.045 krónur. 01.03.02
Tilvitnun 1: KR Chapman, N Ringdal Et al. Caa Respir. J. 1999; 6 (1): 45-51.
Tilvitnun 2: G Shapiro Et al„ Am. J, Respir. CritCare Med. 2000; 161:527-534.
Cozaar
MSD
TÖFLUR; C 09 C A 01
yirkt innihaldscfni: Losartanum INN, kalíumsalt. 12.5 mg. 50 mg eða 100 mg.
Ábendingar: Háþrýstingur. Hjartabilun þegar meðferð með ACE hemlum er ekki lengur talin henta. Ekki er mælt með að skipta yfir í meðferð með Cozaar ef hjartasjúklingar eru í jafnvægi á ACE hemlum.
Skammtar og lyfjagjöf:
Skammtastœrðir handa fullorðnum:
Háþrýstingur: Venjulegur upphafs- og viðhaldsskammtur fyrir flesta sjúklinga er 50 mg einu sinni á dag. Hámarksblóðþrýstingslækkandi áhrif lyfsins nást 3-6 vikum eftir að meðferð er haftn. Hjá sumum sjúklingum
næst aukinn árangur mcð því að auka skammtinn í 100 mg einu sinni á dag. Hjá sjúklingum með minnkaö blóðrúmmál (t.d. þcim sem fá stóra skammta af þvagræsilyfjum) skal íhuga að hafa upphafsskammtinn 25
mg cinu sinni á dag (sjá Vamaðarorð og varúðarreglur). Ekki er þörf á að breyta upphafsskammti aldraðra sjúklinga eða sjúklinga mcð skerta nýmastarfsemi, þ.m.t. sjúklinga sem fá kvið- eða blóðskilun, en gefa
sjúklingum mcð sögu um skerta lifrarstarfsemi lægri upphafsskammt (sjá Vamaðarorð og varúðarreglur). Lyfið má gcfa með öðrum háþrýstingslyfjum.
Hjartabilun: Upphafsskammtur lyfsins hjá sjúklingum með hjartabilun er 12.5 mg einu sinni á dag. Skammtinn ætti að auka vikulega (t.d. 12,5 mg á dag, 25 mg á dag, 50 mg á dag) upp í hinn venjulega viðhaldsskammt
scm er 50 mg cinu sinni á dag, háð þoli sjúklingsins. Lósartan er venjulega gefið samhliða þvagræsilyfjum og dígitalis. Skammtastœrðir handa börnum: Lyfið cr ekki ætlað börnum.
Lyfið má gefa með eða án matar. Frábendingar: Ofnæmi fyrir innihaldsefnum lyfsins. Varnaöarorö og varúöarreglur: Ofnæmi. Ofsabjúgur (sjá Aukaverkanir). Lágþrýstingur og truflun á jóna- og vökvajafnvœgi:
Hjá sjúklingum með minnkað blóðrúmmál (þ.e. þeir sem meðhöndlaðir eru mcð stórum skömmtum af þvagræsilyfjum) geta einkenni um lágþrýsting komið fyrir. Þennan vökvaskort á að leiðrétta fyrir gjöf lyfsins
eða nota lægri upphafsskammt af því (sjá Skammtastærðir handa fullorðnum). Skert lifrarstarfsemi: Þar sem marktækt hærri blóðþéttni lósartans hcfur komið fram í hjá sjúklingum með skorpulifur, skal íhuga að gefa
sjúklingum scm hafa haft skerta lifrarstarfscmi minni skammta af lósartani (sjá Skammtar og Lyfjahvörf). Skert nýmastarfsemi: Scm afleiðing af hömlun renín-angíótensín kerfisins, hafa brcytingar á nýmastarfsemi,
þ.m.t. nýmabilun, sést hjá næmum einstaklingum; þessar breytingar á nýmastarfsemi geta gengið til baka ef meðferð er hætt. Önnur lyf sem hafa áhrif á renín-angíótensín kerfið geta aukið þvagefni og kreatínín í
sermi hjá sjúklingum með þrengsli í báðum nýmaslagæðum eöa hafa eitt nýra og þrengsli í nýmaslagæðinni til þess. Svipuð áhrif hafa sést hjá losartani; þessar breytingar á nýmastarfsemi geta gengið til baka. ef
mcðferð er hætt. Milliverkanir: Ekki þekktar. Meflganga og brjóstajyöf: Cozaar á ekki að nota á meðgöngu og kona með bam á brjósti á ekki að nota Cozaar. Aukaverkanir: Lyfið þolist almennt vel. Almennt hafa
aukaverkanir verið vægar og tímabundnar og hafa ekki orðið til þess að hætta hafi þurft meðferö. Heildartíðni aukaverkana sem sést hafa eftir notkun lyfsins hafa verið sambærilegar við lyfleysu.
í klínískum samanburðarrannsóknum á háþrýstingi var svimi eina aukavcrkunin sem skráð var sem lyfjatengd aukavcrkun, sem hafði hærri tíðni cn þegar lyfleysa var notuð, hjá £ 1% sjúklinga sem fengu lósartan.
Auk þess hafa skammtaháð áhrif á stöðutengdan blóðþrýsting komið fram hjá < 1% sjúklinga. Útbrot áttu sér stað í sjaldgæfum tilvikum, cn tíðni þcirra í klínískum samanburðarrannsóknum var lægri en þegar lyfleysa
var gcfin. I þcssum tvíblindu klínísku samanburðarrannsóknum á háþrýstingi, komu eftirfarandi aukaverkanir fram í tengslum við gjöf lyfsins hjá £ 1% sjúklinga, án tillits til annarra lyfja. Tíðni þessara aukaverkana
var yfirleitt svipuð og þegar lyfleysa var notuð. Almennar: Kviðvcrkir. máttlcysi/þreyta, brjóstverkur, bjúgur/þroti. Hjarta- og aðakerfi: Hjartsláttarónot. hraðtaktur. Meltingarfceri: Niðurgangur. meltingartruflanir,
óglcöi. Stoðkerfi: Bakverkir, vöðvakrampar. Taugakerfi/geðran einkenni: Svimi, höfuðverkur, svefnleysi. Ondunarfari: Hósti, nefstífla, hálsbólga. kvillar í ennis- og kinnholum (sinus disorder), sýking í efri loftvegum.
Lyfið hefur almennt verið vcl þolað í klínískum rannsóknum á hjartabilun. Aukaverkanir voru þær scm við var að búast hjá þessum sjúklingahópi. Algengustu aukaverkanimar tengdar töku lyfsins voru svimi og
lágþrýstingur. Eftirfarandi aukaverkanir hafa einnig sést eftir almenna notkun lyfsins: Ofnami: Bráðaofnæmi, ofsabjúgur þ.á m. þroti í barkakýli og raddböndum sem lokar öndunarveginum og/eða þroti í andliti.
vörum, koki og/cða tungu. hafa í sjaldgæfum tilvikum sést hjá sjúklingum á lósartan meðferð. Sumir þessarra sjúklinga hafa áður fengið ofsabjúg af völdum annarra lyfja. þ.á m. ACE hcmla. Æöabólga hefur sjaldan
sést, þar með talið purpuralíki sem svipar bæði til puipuralíkis Henochs og Schönleins, með kviðverkjum. maga- og gamablæðingum, liðverkjum og nýmabólgu. Meltingarfari: Lifrarbólga (sjaldgæO. truflanir á
lifrarstarfsemi. Blóð: Blóðleysi. Stoðkerfi: Vöðvaverkir. Taugakerfi/geðran einkenni: Mígreni. Öndunarfari: Hósti. Húð: Ofsakláði, kláði. Breytingar á blóðgildum: í klínískum samanburðarrannsóknum á háþrýstingi
komu klínískt mikilvægar breytingar í sjaldgæfum tilvikum fram á stöðluðum rannsóknagildum í tengslum gjöf lósartans. Hækkað kalíum í bfóði (>5.5 mmól/l (ca 1.5%)); væg hækkun á lifrarensímum kom sjaldan
fyrir, og gekk vcnjulcga til baka ef meðferð var hætt. Afgreiflsla: Lyfseðilsskylda. Greiðsluþátttaka: B. Pakkningar og verð (aprfl, 2002): Töflur 12,5 mg: 28 stk 2459 kr. Töflur 50 mg: 28 stk. 3825 kr; 98 stk.
11160 kr. Upphafspakkning 12,5 mg og 50 mg: 35 stk. 3825 kr. Töflur 100 mg: 28 stk. 5790 kr, 98 stk. 17176 kr. Handhafí markaðsleyfís: Merck Sharp & Dohme B.V.. Haarlem. Holland. Umboflsaflili á Islandi:
Farmasía ehf, Síðumúla 32, 108 Reykjavík.
Uppbygging LIFK rannsóknarinnar:
Framsækin, fjölstöðva, tvíblind, samanburðarannsókn. þar sem sjúklingar með háþrýsting (höfðu verið í meðferð eða ekki) og stækkaðan vinstri slegil metið út frá EKG voru slembivalin í tvo hópa og fengu lósartan
eða atonólól í minnst 4 ár. Meginmarkmið: Að bera saman langtíma vcrkun af lasartani og atanólóli m.t.t. áfalla og dauða (dauöa af völdum hjarta- eða æðasjúkdóma, hjarta- eða heilaáföll). Þátttakendur voru 9193
mcnn og konur á aldrinum 55 - 80 ára.
468 Læknablaðið 2003/89