Læknablaðið - 15.10.2012, Page 39

UMFJÖLLUN O G GREINAR
Um 50 manns sóltu fundinn og þótti sumum aðfjöldinn mætti vera meiri.
Hrönn Ólafsdóttir og Ómar Sigurvin Gunnarsson frá FAL kynntu afstöðu almennra lækna.
grunnstoða samfélagsins í heilbrigðis-
málum og menntamálum orðinn slíkur að
við erum orðin hættuleg sjúklingunum?
Er öryggi veiks fólks stefnt í hættu þegar
sífellt er klipið af framlögum til þessara
mála og áhugi, fórnfýsi, verkfýsi og kraft-
ur fólksins sem í þjónustunni starfar er
léttvægur fundinn? Þetta er sú stemmning
sem núna ríkir í okkar röðum. Fólki finnst
mörgu að tiltekið traust hafi verið rofið
og ef við erum ekki þegar komin fram á
bjargbrúnina er ég hræddur um að við
stefnum hraðbyri þangað."
Sigurður benti ennfremur á að eftir-
spurn eftir þjónustu heilbrigðiskerfisins
hefði aukist á árunum eftir hrunið og þá
sérstaklega hvað varðaði geð- og sálfélags-
lega þjónustu. „Vandamál barnmargra
fjölskyldna, atvinnulausra og aldraðra
hafa einnig aukist og þessu finnur fólk
fyrir sem starfar í heilbrigðisþjónustunni
um allt land. Á sama tíma hefur fagfólk í
heilbrigðisgeiranum leitað í auknum mæli
eftir vinnu erlendis, sérstaklega læknar
og hjúkrunarfræðingar, en þessar stéttir
eru ekki bara gjaldgengar á alþjóðlegum
atvinnumarkaði heldur eru þær líka mjög
eftirsóttar."
Sigurður sagði að ákvörðun vel-
ferðarráðherra um að hækka laun forstjóra
Landspítala hefði verið algerlega laus við
tilfinningu fyrir aðstæðum og leitt til
rofs á trausti, trúnaði og heilindum sem
mikinn tíma tekur að afla aftur. „Fyrstu
viðbrögð við þeirri ákvörðun að draga
hækkunina til baka benda ekki til þess."
Heitar umræður
í kjölfar framsöguerinda hófust almennar
umræður og var fundarmönnum heitt í
hamsi vegna ummæla velferðarráðherra
um launakjör lækna á spítalanum og veltu
fyrir sér hvernig bregðast skyldi við. Stjórn
LR dró sig afsíðis og samdi ályktun fyrir
fundinn að samþykkja og var hún sam-
þykkt svohljóðandi:
„Almennur félagsfundur í Læknafélagi
Reykjavíkur og Félagi almennra lækna lýs-
ir áhyggjum af versnandi ástandi á Land-
spítalanum og í heilbrigðisþjónustunni í
landinu. Við vaxandi álag, erfiðar vinnu-
aðstæður og vanmat á störfum fagfólks
er auðvelt að skilja hvers vegna straumur
heilbrigðisstarfsmanna hefur verið úr
landi. Rof hefur orðið á trausti, trúnaði og
heilindum milli heilbrigðisstarfsmanna og
yfirstjórnar heilbrigðismála. Niðurskurður
á fjárframlögum til heilbrigðismála er
komin út yfir þolmörk. Ábyrgð heilbrigðis-
yfirvalda er mikil. Læknasamtökin hvetja
því yfirvöld til tafarlausra úrbóta áður en
óbætanlegur skaði hlýst af."
Ymsum fundarmönnum þótti ályktunin
ekki nægilega harðorð og að þar vantaði
nokkuð á að fram kæmi hversu mikil reiði
væri meðal lækna um ástand mála. Að
lokum var þó fallist á ofangreinda tillögu
með þeim rökum að skynsamlegast væri
fyrir samtök lækna að halda sig við mál-
efnalega og yfirvegaða umræðu. Nokkrar
umræður urðu einnig um hvort semja
skyldi sérstaka ályktun sem lýsti skoðun
fundarins á ummælum ráðherrans í Kast-
ljósþættinum en fallið var frá þeirri hug-
mynd með sömu rökum um yfirvegun og
málefnalega afstöðu.
Nokkrir lýstu furðu sinni á því að
ekki væri fullt útúr dyrum á fundinum
og hvort læknar væru ekki áhugasamari
um kjör sín en raun bæri vitni. Var þá á
það bent að læknar héldu ekki fundi um
kjaramál í vinnutíma sínum einsog aðrar
heilbrigðisstéttir og það gæti verið hluti
skýringarinnar. Engum blöðum var þó um
það að fletta að læknum er heitt í hamsi
og langlundargeði þeirra takmörk sett.
Einn fundarmanna orðaði afstöðu sína
með svofelldum hætti: „Það er gott að búa
í Noregi."
LÆKNAblaöiö 2012/98 543