Þjóðlíf - 01.03.1986, Qupperneq 88

simuM
Eftir Aöalheiöi Bjarnfreösdóttur
Skýringar ófullnægjandi!
Fyrir nokkru gerðist sá
skelfilegi atburður, eins og
landsmenn muna, að upp
kom bruni á Kópavogshæli, er
hafði meðal annars í för með sér
dauða eins vistmanns. í Ijós kom
að engar eldvarnir voru á hælinu
og var hreinasta mildi að ekki fór
verr. Ég held að fólki hafi brugðið
illilega við þessi tíðindi. Fólk,
sem hefði átt að vera kunnugt
málum, þar á meðal ég, hafði
ekki hugmynd um að eldvörnum
væri ábótavant, hvað þá að ekki
hafi einu sinni verið reykskynjar-
ará hælinu.
Ýmsirforsvarsmenn ríkis-
spítalanna hafa gefið þá skýr-
ingu á eldvarnarleysinu að ekki
hafi fengist fé til að gera þessar
nauðsynlegu varúðarráðstafan-
ir, þótt sótt hafi verið árlega um
til fjármálastjórnar landsins. Nú
hefur verið hrundið af stað söfn-
un meðal almennings til að
komaeldvörnum Kópavogshæl-
is í lag. Vissulega er það góðra
gjalda vert, en það er hæpið að
halda því fram að ríkisspítalarnir
hafi ekki fé til þess arna. Dæmin
sanna, að þeir hafa að minnsta
kosti stundum nægt fé milli
handa. Ég hef til dæmis horft
upp á það að ekki er verið að
spara féð þegar ræstingarvinna
hefur verið endurskipulögð á
sjúkrastofnunum. Erlendir sér-
fræðingar hafa þá verið fengnir
til landsins, væntanlegafyrir
vænar peningafúlgur. Skýring
forsvarsmanna ríkisspítalanna á
því hvers vegna eldvarnir hafi
ekki verið í lagi á Kópavogshæli
eru að mínu mati ákaflega ófull-
nægjandi, af þeirri ástæðu sem
nefnd varhérað ofan.
Það hefur einnig vakið athygli
meðal almennings að einungis
tveir starfsmenn skyldu hafa ver-
ið á vakt þegar eldurinn kom
upp. Staðreyndin er sú, að því
einungis er unnt að halda uppi
svo fámennum vöktum, að sjúk-
lingar sofi fast. Starfsmenn
Kópavogshælis hafa þráfaldlega
kvartað undan því að um helgar
er aðeins ófaglært fólk á vöktum.
vilja verða ærið langar á sjúkra-
stofnunum af þessu tagi. Ef fólk
kemur ekki til þess að leysa af
lengist vaktin. Hérervæntan-
lega verið að spara. Nauðsyn-
legt er að allir geri sér grein fyrir
því álagi, sem fylgir þessum
störfum, svo og hinu að hér er
vinnuverndarlöggjöfin að sjálf-
sögðu þverbrotin.
Ekki fer hjá því að ýmsar
spurningar hafi vaknað í kjölfar
þessa óhugnanlega atburðar,
bæði hjá mér og öðrum - spurn-
ingar sem lúta að öðru en fyrir-
komulagi eldvarna, sparnaðar-
ráðstöfunum og aðbúnaði starfs-
smanna ríkisspítalanna
i eldvörnum var ábóta-
mati ófullnægjandi.
Þessum kvörtunum hef ég kom-
ið boðleiðis, - en þeim aldrei
verið sinnt. Annað mál er svo að
í þessum störfum er mikil
hreyfing á fólki. Þessi störf eru
þó vandasöm og enginn skyldi
halda að aðhlynning geðveikra
eða fatlaðra sé fyrir viðvaninga.
Ég hef ávalt talið, að þegar fólk
byrjar störf á sjúkrastofnunum
sé því nauðsynlegt að gangast
undir námskeið, og alls ekki for-
svaranlegt, hvorki fyrir starfsfólk-
ið né heldur vistmenn, að svo
skuli ekki gert. Það fólk, sem
sækir þarna eftir vinnu er að
meirihluta til ungt fólk og margt
af því sækist sjálfsagt eftir næt-
ur- og helgarvöktum vegna
hærra vaktaálags. En það veit í
rauninni ekki hvað það er að
sækja um.
Það hefur oft komið fyrir þegar
fólk hefur kvartað undan
meiðslum á stofnunum, að það
fær þau svör að það hafi vitað að
hverju það gekk. En enginn get-
ur gert sér fulla grein fyrir eðli
starfs fyrr en hann kynnist starf-
inu. Þessi kynning fer hins vegar
hvergi fram, en er þó mjög nauð-
synleg. Fólk sem sækir um störf
á erfiðum sjúkrastofnunum, eins
og Kópavogshæli er látið
gangast undir krossapróf, en
það er allt og sumt. Ekkert er
gert til þess að kynna því starfið,
heldurerþví att áfram.
Þá hefur einnig verið kvartað
þráfaldlega undan því, að vaktir
fólks. Ég stóð til að mynda í
þeirri trú að við Kópavogshæli
væri starfandi foreldra- og vina-
félag. Mér er spurn: vissu félags-
menn ekki heldur hvernig málum
var háttað? Ég trúi því ekki að
óreyndu, að svo hafi verið.
Kópavogshæli á ýmsa vini
eins og sýndi sig best þegar reist
varsundlaugarbygging við hælið
fyrirskömmu. Starfsmannafélag
ríkisstofnana lagði fram drjúgan
skerf til sundlaugarinnar og
Sókn og önnur félög lögðu einn-
ig fram fé. Sundlaugin var mjög
nauðsynleg og aðkallandi, en
heldur hefði ég viljað að hlutur
Sóknar hefði farið til eldvarna á
hælinu hefði ég vitað að þær
voru engar. Gjarnan vildi ég
heyra frá foreldra- og vinafélagi
Kópavogshælis og athuga, hvort
við í sameiningu getum ekki gert
eitthvað til þess að halda á
staðnum góðu fólki og bæta að-
búnað - til dæmis með nám-
skeiðahaldi fyrir starfsfólk.
Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir er for-
maður Starfsmannafélagsins Sókn-
ar, en í því félagi er m.a. ófaglært
starfsfólk á sjúkrastofnunum.
88 ÞJÓÐLÍF