Læknablaðið - 01.01.2015, Blaðsíða 53

LÆKNAblaðið 2015/101 53
U M f J Ö l l U n O G G R E i n a R
Hávar Sigurjónsson hefur fengist við blaðamennsku síðan á há-
skólaárum í Englandi árin 1978-1983. „Ferillinn byrjaði á því að
ég skrifaði nokkrar greinar í Þjóðviljann um óeirðir sem brutust út
árið 1980 í Manchester þar sem ég bjó.”
Þegar hann kom heim starfaði hann fyrst hjá Feyki á Sauðár-
króki á árunum 1984-1985. Síðan þá hefur hann komið víða við
í blaðamennsku. Er hann réðst til Læknablaðsins árið 2006 urðu
nokkuð skörp skil í blaðamennskuferli hans, því hann kom af
Morgunblaðinu, þar sem hann skrifaði um menningarefni. Verk-
efnin á Læknablaðinu voru allt annars konar. ,,Það er að mörgu
leyti þægilegra að fjalla um efni sem tengist ekki því sem ég er að
gera annars.
Ég hef alltaf verið að skrifa og þegar ég lít til baka sé ég að
ég hef unnið fyrir mér sem skrifari í um þrjátíu ár. Lengi var ég
samhliða blaðamennsku lausamaður í leikstjórn en var þó fast-
ráðinn við Þjóðleikhúsið sem leikstjóri og dramatúrg í fimm ár.
Undanfarin ár hef ég fengist við leikritaskrif utan vinnu minnar
fyrir Læknablaðið. Þetta eru býsna ólíkir heimar og sumt af því
sem viðmælendur mínir eru að fást við er mér ansi framandi.
Hraðinn er líka annar en á öðrum fréttamiðlum. Það er gerólíkt
að skrifa fyrir dagspressu eða tímarit sem kemur út mánaðarlega
og er með tiltölulega langan vinnslutíma. Á blaði eins og Lækna-
blaðinu skiptir fyrst og fremst máli að vera upplýsandi. Þegar best
tekst til byggja aðrir miðlar fréttir á því efni birtist í Læknablaðinu.
Þá er tilganginum náð og sjónarmið læknastéttarinnar komast á
framfæri.
Ég verð hreinlega stundum undrandi á því hversu áhugavert
mér finnst margt af því sem læknar fást við. Framsetningin
skiptir líka máli og ég hef velt því fyrir mér hvort lesendur verði
ekki leiðir á mér, af því ég er eini blaðamaðurinn á blaðinu. Þess
vegna reyni ég eftir föngum að skrifa ekki alltaf í sama stíl.
Ákveð að þetta viðtal ætli ég að skrifa svona og annað öðru vísi
svo þetta verði ekki síbylja.“ Þetta hljómar svolítið eins og Hávar
sé að skrifa mörg hlutverk í leikverki og hann samsinnir því. ,,Það
kom mér á óvart í fyrstu hversu fjölbreyttur hópur læknar eru og
í kringum þá er nánast endalaus uppspretta af alls konar efni.“
Lífið utan vinnu er ekki minna púsluspil en að raða saman
leikritun, leikhússtarfi og blaðamennsku. ,,Ég stundaði hesta-
mennsku í nokkur ár en hætti vegna aðstöðuleysis og fékk mér
hund í staðinn. Hundar eru smærri dýr en hestar og auðveldara
að halda þá. Hundaþjálfun er skemmtilegt áhugamál. Svo hef ég,
eins og fleiri á ritstjórninni, gaman af alls konar hreyfingu og hef
stundað langhlaup í mörg ár. Núverandi ritstjórn Læknablaðsins er
reyndar samsett af miklu ofurfólki í langhlaupum. Veiði er enn
annað áhugamál mitt, bæði skotveiði og silungsveiði. Hins vegar
hef ég aldrei talið það beinlínis til áhugamála að lesa bækur eða
fara á leiksýningar. Það er svo sjálfsagt.”
Í mörgum hlutverkum
Sigdís Þóra Sigþórsdóttir er auglýsingastjóri og ritari hjá Lækna-
blaðinu. Hún hóf störf á blaðinu snemma árs 2013. Áður vann
hún hjá Félagi íslenskra bifreiðaeigenda og var þar að vissu leyti í
svipuðum verkefnum og á Læknablaðinu. Þegar hún hætti þar fór
hún í nám, fyrst í félagsráðgjöf og síðan í félagsfræði og stundar
nú nám meðfram vinnunni. Hún tók sér reyndar frí á haustmiss-
eri 2014 til að sinna jólapeysusölu.
,,Þótt ég hafi verið í svipuðu starfi hjá FÍB og hér þá er vinnan
á Læknablaðinu að mörgu leyti allt annars konar. Þótt starfið sé
talsverð rútína er það engu að síður mjög fjölbreytt. Það má segja
að endurtekningin rúlli á mánaðarfresti. Ákveðna tíma mánaðar-
ins er ég að sinna auglýsingum og á öðrum tímabilum frekar
öðrum reglubundnum verkefnum, reikningum og fleiri slíkum
störfum.
Heimasíðan krefst vinnu jafnt og þétt og mér finnst sú vinna
einna skemmtilegust af mínum verkefnum. Það er að mörgu leyti
gott að hafa bæði tilbreytinguna og samt að starfið sé í föstum
skorðum því þá get ég undirbúið mig vel fyrir hvern hluta
mánaðarins og raðað álaginu samkvæmt því.
Þótt vinnan og námið taki mikinn tíma þá hef ég ágætan tíma
til að sinna því sem mig langar og þar er fjölskyldan í fyrirrúmi.
Ég á tvö börn og okkur fjölskyldunni finnst gaman að ferðast
saman, einkum innanlands. Áður var ég mikið á snjóbrettum og
fer alltaf af og til á snjóbretti, en eyði minni tíma í það nú en fyrr.
Ég hef bæði minni tíma og er orðin aðeins meiri gunga en ég var,
ábyrgðartilfinningin segir mér að vera hræddari við að detta af
því það getur haft áhrif á fleiri en mig.“
Meiri ábyrgðartilfinningu
fylgir minni
snjóbrettaiðkun