Ægir - 01.09.2004, Blaðsíða 26

26
N O R Ð AU S T U R H O R N I Ð
„Fyrsti túrinn var ekki beisinn.
Ég hafði aldrei áður á sjó farið og
spáð var brælu. En ég tók ekki
annað í mál en að fara. Það var
eins og við manninn mælt að ég
ældi tvisvar, en að því búnu fór
ég niður í eldhús og sló í vöfflur.
Síðan hef ég aldrei fundið fyrir
sjóveiki.“
Árni fékk sem sagt eldskírn
sína í sjómennsku á Sigluvíkinni,
en þar staldraði hann tiltölulega
stutt við vegna kjaradóms sem
gerði það að verkum að öllum í
áhöfn skipsins var sagt upp störf-
um. Þá lá leið Árna til Grænlands
þar sem hann var fjóra mánuði á
rækjuveiðum. Að þeim tíma liðn-
um var aftur haldið heim og róið
í tæplega eitt ár á Stálvíkinni á
Siglufirði. Þá leysti Árni af í tvo
túra á Sigurbjörginni ÓF í Ólafs-
firði og loks var Árni um tíma á
línubátnum Fjölni ÍS-7 sem Vísir
hf. gerir út.
Saltfiskur og vellingur á
laugardögum
„Þetta er eins og hver önnur
vinna,“ svarar Árni þegar hann er
inntur eftir því hvernig sjó-
mennskan hafi komið landkrabb-
anum fyrir sjónir. „Þetta er vissu-
lega öðruvísi samfélag en maður á
að venjast, en þetta er jafnframt
skemmtilegt samfélag. Menn eru
oft klúrir í tali og reka við í mat-
salnum! Margir hafa hátt, en
innst inni eru þetta upp til hópa
lungamjúkir karlar,“ segir Árni
og brosir. „Ég myndi ekki segja
að sjómennskan sé miklu erfiðari
en önnur störf. En vissulega geta
langar fjarverur frá fjölskyldu
tekið á. Á Sigluvíkinni fór ég t.d.
í um 25 túra án þess að taka frí.
En það er bara þannig að þeir
fiska sem róa og af því að það
vantaði pening í búið, þá var ekk-
ert annað í stöðunni en að sækja
stíft.“
Sem fyrr segir var Árni kokkur
á sjónum. Spurður um hvað hann
hafi haft á borðum segir hann að
leitast hafi verið við að hafa mat-
seðilinn fjölskrúðugan. Lítið fór
þó fyrir fiskmeti, enda segir Árni
að karlanir hafi „eiginlega verið
búnir að fá nóg af fiskinum“. Þó
var fastur liður á skipum Þormóðs
ramma-Sæbergs að bjóða upp á
saltfisk og velling með slátri á
laugardögum.
Molluhiti og moskítófluga
Sem fyrr segir var Árni á rækju-
veiðum við Grænland um fjögurra
mánaða skeið - frá ágúst og fram
til 20. desember. Skipið var Ingi-
mundur SH-335 frá Grundarfirði.
Árni dregur ekki dul á að þessi
tími hafi verið honum ógleyman-
legur og hann er ákveðinn í að
sækja Grænlendinga heim aftur.
„Okkur var sagt upp á Sigluvík-
inni í miðjum túr vegna kjara-
dóms sem hafði fallið. Þá voru
Grænland kom mér á óvart
- segir þjónninn og hótelvertinn Árni Harðarson, sem var um fjögurra mánaða skeið kokkur á
Ingimundi SH, sem stundaði rækjuveiðar við Grænland
Árni skoðar hér kort
af Grænlandi. Hann
segir Grænland hafa
komið sér á óvart og
þangað verði hann
að koma aftur.
„Árið 2001 vildi þannig til að ég varð atvinnulaus. Ég hafði starfað sem
prentari, sölumaður, þjónn og séð um rekstur á veitinga- og gistiað-
stöðu. Þar sem ég hafði fyrir sex manna fjölskyldu að sjá var ekki ann-
að í stöðunni en að hafa allar klær úti með vinnu. Það kom allt til
greina, á sjó eða í landi. Ég hringdi út um allt land og spurðist fyrir um
vinnu og það endaði með því að skipstjórinn á Sigluvíkinni hjá Þor-
móði ramma-Sæbergi á Siglufirði bauð mér að koma um borð sem
kokkur,“ segir Árni Harðarson, þjónn frá Akureyri, nú hótelvert á Hótel
Tanga á Vopnafirði, þegar Ægir spurði hann út í fyrstu kynni hans af
sjómennsku.