Ægir - 01.09.2004, Blaðsíða 23

23
N O R Ð AU S T U R H O R N I Ð
bergs var færður yfir á Svan gegn
því að skipið landaði honum og
uppsjávarfiski úr eigin aflaheim-
ildum til vinnslu hjá Tanga. „Það
blasir því við verkefnaleysi fyrir
Sunnuberg og við höfum m.a.
verið að horfa til þess að selja
skipið. Það er hins vegar engin
niðurstaða komin í það mál,“ seg-
ir Vilhjálmur.
Í áhöfnum skipa Tanga eru
fyrst og fremst Vopnfirðingar.
Vilhjálmur segir að fyrirtækið
hafi ekki sett skilyrði um að
áhafnirnar hafi lögheimili sitt
skráð á Vopnafirði. „Áhöfnin á
Brettingi er nær eingöngu heima-
menn, en á Sunnuberginu eru
skipstjórnarmenn úr Reykjavík,“
segir Vilhjálmur.
Fyrsta ferskfisklínan
Loðnubræðsla Tanga hf. er að
sögn Vilhjálms í ágætu standi,
tækjabúnaður hennar hefur reglu-
lega verið endurnýjaður og leitast
við að hún fylgi ströngustu kröf-
um á hverjum tíma. „Loðnuverk-
smiðjan stendur fyllilega fyrir
sínu,“ segir Vilhjálmur.
Umtalsverð frysting er á loðnu
fyrir Rússland og einnig hefur
fyrirtækið lagt áherslu á hrogna-
frystingu og segir Vilhjálmur
stefnuna að auka hana enn frekar.
Tangi hf. var lengi í vinnslu á
svokölluðum rússafiski, en af-
koman af þeirri vinnslu var orðin
óviðunandi. Og þegar við bættist
að afkoma af frystingu Brettings á
grálúðu og karfa fór versnandi
fóru stjórnendur Tanga að end-
urmeta stöðuna og niðurstaðan
varð sú að leggja áherslu á
vinnslu á ferskum bolfiski,
svokölluðum flugfiski. Samið var
við Skagann hf. um smíði á sér-
stakri ferskfiskvinnslulínu og var
hún tekin í notkun fyrir um ári
síðan, sú fyrsta sinnar tegundar á
landinu. „Það var ljóst að besta
framlegð og afkoma af veiðum
Brettings var í þorski og okkur
var það líka ljóst að við næðum
upp afkomu í landvinnslunni
með því að vinna eigið hráefni.
Við tókum um það ákvörðun að
vinna fisk í flug, sem hefur verið
vaxandi spurn eftir. Forsenda fyrir
þessari vinnslu eru batnandi
vegasamgöngur, raunar er eftir að
byggja upp veginn hingað niður í
byggðarlagið, en að öðru leyti
hefur orðið bylting í vegasam-
göngum sem er forsenda fyrir
daglegum flutningum á afurðum Flökin fara inn í sérstakan kæli áður en leið þeirra liggur í gegnum roðflettivélina.
Vilhjálmur Vilhjálmsson er borinn og
barnfæddur Reykvíkingur. „Ég var ráðinn
skrifstofustjóri Tanga hf. fyrir fjórum
árum, en við hjónin höfðum oft rætt það í
gegnum tíðina að það gæti verið gaman að
breyta til og flytja út á land. Þegar þetta
starf bauðst hjá Tanga fannst okkur kjörið
að nýta tækifærið og við sjáum ekki eftir
því. Ég hafði reyndar kynnst rekstri Tanga
eilítið, bæði þegar ég starfaði hjá Lands-
sambandi íslenskra útvegsmanna um sjö
ára skeið og einnig í þau fjögur ár sem ég
vann hjá Fiskafurðum við kaup og sölu á
fiski af Rússum. Meðal annars kom ég að
sölu á síld og loðnu héðan frá Vopnafirði
til Rússlands. Ég hafði því nokkrum sinn-
um komið hingað og þekkti til staðarins.“
Vilhjálmur segir að vissulega sé stór
munur á Vopnafirði og Reykjavík. „Þegar
ég fluttist hingað austur fannst mér
stærsti munurinn felast í því að losna við
umferðarljósin,“ segir hann og brosir, en
lítið fer fyrir umferðarljósum á Vopnafirði.
„Einnig tók ég fljótt eftir því að tíminn
nýttist miklu betur hér. Þetta sýndi sig
best í því að eftir vinnu klukkan fimm
hafði ég tíma til þess að skjótast í búðina,
skipta um föt, vitja um silunganetin og
vera engu að síður kominn heim fyrir
klukkan sex!“
Fyrir tveimur árum var Vilhjálmur ráð-
innn framkvæmdastjóri Tanga hf. Hann
segist vera heimakær og neitar því að
starfið krefjist þess að hann sé löngum
stundum í höfuðborginni. Segja megi að
hann þurfi starfsins vegna ekki að sækja til
Reykjavíkur nema að jafnaði einu sinni í
mánuði. Enda kannski eins gott, því
vissulega er um langan veg að fara til
Reykjavíkur, höfuðborgin er jú einfaldlega
hinum megin á landinu.
„Ég kann ákaflega vel við þetta starf,
þetta er mjög skemmtilegt en jafnframt
krefjandi,“ segir Vilhjálmur, sem er stýri-
maður og útgerðartæknir að mennt auk
Verslunarskólaprófs. „Ég hef lengi verið
tengdur sjávarútveginum á einn eða annan
hátt. Mín fyrsta launaða vinna var í skreið
hjá Venusi í Hafnarfirði þegar ég var ellefu
ára og launin voru ellefu aurar á tímann.
Fimmtán ára gamall fór ég fyrst á togara.
Ég þekki því vel til sjómennskunnar og
það nýtist mér vel í þessu starfi.“
Áhugavert og krefjandi starf
Vilhjálmur Vilhjálmsson: Ég kann ákaflega vel við
þetta starf, þetta er mjög skemmtilegt en jafn-
framt krefjandi.