Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Blaðsíða 74

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ur kasta Páls postula, að gera söfnuði
sínum grein fyrir Jiessum hlutum, Jjá
stendur sannarlega ekki á svörunum
hjá honum. Og hann er þá heldur ekki
með nein heilabrot um það, að þessi
óvenjulegi atburður, upprisan, eigi
til þess rót að rekja að sá sem upp reis
sé annars eðlis en aðrir menn. Nei,
allt slíkt er honum fjarlægt, hann
beinlínis andmælir því að slíkt geti
komið til mála. Og honum er hér um
heilagt mál að ræða; einmitt við þetta
atriði er bundin öll von lífs hans.
Honum var sem allt væri til grunna
hrunið, ef það væri ekki staðreynd að
upprisa Jesú væri jafnframt sönnun
fyrir upprisu allra manna. „En ef nú
er prédikað, að Kristur sé upprisinn
frá dauðum, hvernig segja ]já nokkrir
á meðal yðar, að upprisa dauðra sé
ekki til?“ Þannig spyr Páll, og hann
bætir við: „En ef ekki er til upprisa
dauðra, þá er Kristur ekki heldur upp-
risinn; en ef Kristur er ekki uppris-
inn, þá er ónýt prédikun vor, ónýt
líka trú yðar.“ Það er auðséð af þessu,
að postulanum finnst mikið við liggja
hvort Jjað er satt eða ekki að Kristur
sé upprisinn, en það er líka auðséð, að
honum finnst einnig mikið við liggja
hvort Kristur er sama eðlis og aðrir
menn, hvort upprisa hans er sönnun
fyrir upprisu annarra manna einnig.
Ég geri satt að segja ráð fyrir að Páll
hafi aldrei velt fyrir sér neinu því, að
meira væri undir niðurstöðunni kom-
ið. Manni virðist sem hann beinlínis
leggi sál sína að veði um það að hann
fari hér með rétt mál. „Því að ef dauð-
ir rísa ekki upp, er Kristur ekki heldur
upprisinn; en ef Kristur er ekki upp-
risinn er trú yðar fánýt, þér eruð þá
enn í syndum y ðar, og jafnframt einn-
ig þeir glataðir, sem sofnaðir eru í trú
á Krist. Ef vér höfum sett von vora til
Krists í þessu lífi og allt er þá úti —
erum vér aumkunarverðastir allra
manna.“
Já, Páli postula var þetta sannar-
lega alvörumál. Hann hafði fundið sig
kallaðan til starfs af æðri máttarvöld-
um, hann vildi sinna Jjví kalli svo vel
og með svo miklum sannindum sem
honum frekast var það unnt. Hann
vildi reynast trúr þeirri köllun sem
hann hafði fengið. Og einmitt hér
reyndi á í Jjví efni: „En vér reynumst
þá og ljúgvottar um Guð, því að vér
höfum vitnað á móti Guði, að hann
hafi uppvakið Krist, sem hann hefur
ekki uppvakið, svo framarlega sem
dauðir ekki upprísa." Einnig trú-
mennskan í lífsstarfinu er þá glötuð,
ef Kristur er ekki upprisinn, já ef upp-
risa hans er ekki um leið sönnun fyrir
framhaldslífi allra manna.
Ég hef hér fjölyrt nokkuð um við-
horf Páls postula til þessara mála, og
ég hef gert það í sama augnamiði sem
hitt, að velja mér að þessu sinni texta
úr einu af bréfum Páls, í stað þess að
tala um frásagnir guðspjallanna um
atburði páskanna. Og orsökin til þess,
að ég hef farið þannig að, er sú, að
64