Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Blaðsíða 118

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
glöggt prósa írá ljóði. Mér finust hann vera
fundvísastur af öllum ungum skáldum á ís-
lenzkulegt mál. Þótt honum láti vel að yrkja
órímað, er samt skemmtilegastur blær yfir
því sem agað er með stuðlum og það fellur
svo auðveldlega í sínar skorður eins og
liann hafi ekkert fyrir ljóðagerðinni, það
má kalla það að ljóðin vegi ekkert, það er
hvergi misræmi, hvergi halli.
Sú leikni og sá málsmekkur sem liann býr
yfir, gerir þetta gestaboð mjög girnilegt. En
oss þykir leitt, að einhver hefur valdið gest-
gjafanum hugarangurs. Við erum hernumin
þjóð og sorg skáldsins endurspeglast í ljóð-
inu: haustljóð á vori. Ef við lifum af her-
námið, og íslenzkan verður enn töluð þegar
við losnum við herinn (ef við losnum), eig-
um við það ljóð sem uppbót fyrir niðurlæg-
inguna:
Ein flýgur sönglaust til suðurs,
þótt sumartíð nálgist,
lóan frá litverpu túni
og lyngmóa fölum,
þytlausum vængjum fer vindur
um víðirunn gráan.
— Hvað veldur sorg þeirri sáru,
svanur á báru?
Hann er ekki skáld svartsýni og trega, lita-
skali hans er Ijós og frekar yrkir hann í dúr
en moll, eins og sjá má á ljóðunum um kon-
ungsliljuna og gestaboðið um nótt.
Þar segir hann oss að hann vilji ekki
sitja einn að krásunum andlegum sem ver-
aldlegum, heldur vilji hann gefa öllum hlut-
deild.
Gestahoðið er lítil bók. En ekki er allt
undir því komið að mikið sé ort.
Ljóð eins og Haustmynd, Staka, Stef,
Sumarvísa, Haustljóð á vori, Blómljóð og
þrjár stökur, slá á þá strengi sem ég spái
að muni lengi hljóma.
Þó finnst mér oft of lítið um andstæður í
þessum ljósa litaskala sem hann notar.
Ein er þó stakan öðrum betri, því alltaf
Jiarf að gera einhverjum hærra undir höfði
en öðrum:
Lífróti þungu
er slagæð mín slegin,
á töflur tímans hún dregur
þess dulu gljúfur
þær gneipu eggjar
og línurnar rauðu litar.
Dríja ViSar.
Aímælisrit
helgað Olafi Lórussyni
prófessor dr. juris & philo-
sophiae sjötugum 25. febrúar
1955. Gefið út af íslenzkum lög-
fræðingum og laganeinum.
Hlaðbúð, Reykjavík 1955.
Það er gamall og góður siður að lieiðra vís-
indamenn á tnerkisafmælum með fróðlegum
ritgerðasöfnum. Hér hafa komið út allmörg
slík rit, en eitt hið vandaðra og girnilegasta
birtist á markaðnum á sjötugsafmæli Olafs
prófessors Lárussonar.
Ölafur Lárusson er einn af mikilvirkustu
og snjöllustu vísindamönnum hér á landi.
Hann hefur samið fjölda ritgerða og rita
um íslenzka lögfræði og sögu, og ritskrá
hans sýnir, að bann hefur lagt eitthvað af
mörkum til íslenzkra fræða og lögvísi á
hverju ári frá 1919. Ilér er ekki tækifæri til
þess að gera neina grein fyrir störfum þessa
afreksmanns, en á það skal bent, að hann
hefur lagt grunn að rannsóknum á söguleg-
um vandamálum landnámsaldar með ritum
um landnám í Skagafirði og á Snæfellsnesi,
hann hefur dregið fram á ljósan hátt aðal-
atriði í þróun íslenzkra byggðarhátta í ýms-
um ritgerðmn um byggðarsögu Islands,
skýrt bæja- og byggðanöfn, greitt úr mörg-
um vandamálum í ættfræði, ritað réttarsögu
Islands og mikið rit um Grágás og lögbæk-
108