Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Side 70

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Side 70
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR fund alvarlegum augum og bræðslumaðurinn klóraði sér hugsi í gráyrjótt skeggið og sagði: — Það er eins og þeim sé séð fyrir nægu rauðvíni... Togarinn var kominn á ferð aftur og vélin vann með reglubundnum slög- um. Þeir sátu einir sex aftur í borðsal og horfðu á litla manninn borða. Þetta var á milli mála, en matsveinninn átti gnægð af köldu kjöti og kartöflum og litli maðurinn bað aðeins um pipar, svo át hann og stangaði vandlega úr tönn- unum og brosti til allra þessara þöglu skeggjuðu og forvitnu ókunnu manna. — Viltu graut? sagði matsveinninn á íslenzku. Litli maðurinn brosti afsakandi, yppti öxlum og sagði — No comprendo. — Graut, sagði matsveinninn og tók skeiðina af borðinu og lézt vera að háma í sig graut. Litli maðurinn kinkaði kolli og svo át hann heil kynstur af mjólkurgraut og kaffærði spónamatinn með kanel. — Það er eins og þeir séu gefnir fyrir kryddið, sagði bræðslumaðurinn. — Lissabon? spurði einn af yngri mönnunum og beindi máli sínu að ókunna manninum. Hann leit upp frá grautarátinu og starði skilningsslj ór á unga manninn. — Lissabon — Lissabon — Lissabon in Portúgal, sagði ungi hásetinn. Loksins rann upp ljós, litli maðurinn lifnaði allur, áður dulin glóð kom í innstæð augun og hann sagði: — Lisboa, no-no-no-no. Hann hristir höfuðið ákaflega og segir — Sedubal. Síðan heldur hann langa og líflega tölu og þeir kinka allir kolli og álíta sig vera með á nótunum — og bræðslumaðurinn stendur á fætur ákveðinn á svip og nær í þurra peysu og buxur í koju sinni og réttir þessi fataplögg þegjandi að ókunna manninum. Hann starir á bræðslumanninn hálfforviða og skiln- ingslaus. Bræðslumaðurinn togar í gegnvotan jakka mannsins og segir: — Blautt — blautt, þú verður að fara úr þessu og í þurr föt. Svo hverfa þeir tveir úr borðsalnum og ná í nærföt og sjósokka, og þegar litla manninum loks skilst að ókunnu mennirnir eru að gefa honum öll þessi heillegu fataplögg þá þyrmir yfir hann og þurr leðurbrún húðin kringum munninn hleypur í viprur og hann má vart mæla lengi vel. Þeir benda honum inn á baðið og koma honum í skilning um, að hann skuli fara þangað og skipta um. Þegar hann er farinn sitja þeir hljóðir um stund, þar til bræðslumaðurinn segir: — Þeir eiga víst ekki sjö dagana sæla þessir menn. — Hvernig geta þessir menn látið sér koma til hugar að dorga á þessum kúskeljum hér við Grænland, segir ungi hásetinn. 60
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.