Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Page 70

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Page 70
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR fund alvarlegum augum og bræðslumaðurinn klóraði sér hugsi í gráyrjótt skeggið og sagði: — Það er eins og þeim sé séð fyrir nægu rauðvíni... Togarinn var kominn á ferð aftur og vélin vann með reglubundnum slög- um. Þeir sátu einir sex aftur í borðsal og horfðu á litla manninn borða. Þetta var á milli mála, en matsveinninn átti gnægð af köldu kjöti og kartöflum og litli maðurinn bað aðeins um pipar, svo át hann og stangaði vandlega úr tönn- unum og brosti til allra þessara þöglu skeggjuðu og forvitnu ókunnu manna. — Viltu graut? sagði matsveinninn á íslenzku. Litli maðurinn brosti afsakandi, yppti öxlum og sagði — No comprendo. — Graut, sagði matsveinninn og tók skeiðina af borðinu og lézt vera að háma í sig graut. Litli maðurinn kinkaði kolli og svo át hann heil kynstur af mjólkurgraut og kaffærði spónamatinn með kanel. — Það er eins og þeir séu gefnir fyrir kryddið, sagði bræðslumaðurinn. — Lissabon? spurði einn af yngri mönnunum og beindi máli sínu að ókunna manninum. Hann leit upp frá grautarátinu og starði skilningsslj ór á unga manninn. — Lissabon — Lissabon — Lissabon in Portúgal, sagði ungi hásetinn. Loksins rann upp ljós, litli maðurinn lifnaði allur, áður dulin glóð kom í innstæð augun og hann sagði: — Lisboa, no-no-no-no. Hann hristir höfuðið ákaflega og segir — Sedubal. Síðan heldur hann langa og líflega tölu og þeir kinka allir kolli og álíta sig vera með á nótunum — og bræðslumaðurinn stendur á fætur ákveðinn á svip og nær í þurra peysu og buxur í koju sinni og réttir þessi fataplögg þegjandi að ókunna manninum. Hann starir á bræðslumanninn hálfforviða og skiln- ingslaus. Bræðslumaðurinn togar í gegnvotan jakka mannsins og segir: — Blautt — blautt, þú verður að fara úr þessu og í þurr föt. Svo hverfa þeir tveir úr borðsalnum og ná í nærföt og sjósokka, og þegar litla manninum loks skilst að ókunnu mennirnir eru að gefa honum öll þessi heillegu fataplögg þá þyrmir yfir hann og þurr leðurbrún húðin kringum munninn hleypur í viprur og hann má vart mæla lengi vel. Þeir benda honum inn á baðið og koma honum í skilning um, að hann skuli fara þangað og skipta um. Þegar hann er farinn sitja þeir hljóðir um stund, þar til bræðslumaðurinn segir: — Þeir eiga víst ekki sjö dagana sæla þessir menn. — Hvernig geta þessir menn látið sér koma til hugar að dorga á þessum kúskeljum hér við Grænland, segir ungi hásetinn. 60
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.