Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Side 87

Ráðherradagar Björns Jónssonar
vel fallinn til starfa þessa og ekki það vjer vitum neinn fjandmaður Lands-
bankans eða forstöðumanns hans. En Olafur starfaði skamma smnd í
nefndinni, því að hann fór utan til þess að verja doktorsritgerð sína. Tók
þá við starfi hans Olafur Eyjólfsson, forstöðumaður Verzlunarskólans, og
um sama leyti vjek Indriði Einarsson úr nefndinni og Magnús málaflutn-
ingsmaður Sigurðsson var skipaður í hans stað. Var það mál manna, að
Indriða hefði ekki þótt starfið vinsælt nje vænlegt til frægðar, og mun ef
til vill hafa komizt að raun um meðan hann átti sæti í nefndinni, að rann-
sókn þessi mundi ekki vera eins bráðnauðsynleg og orð var á gert í fyrsm.
Þingflokkur heimastjórnarmanna gerði, eins og eðlilegt var, mál þetta
að flokksmáli og varð Lárus H. Bjarnason flutningsmaður þess í efri deild.
Tók hann í nær því 1Vl tíma þingræðu ómjúkum höndum á tilræði Björns
við bankann og þótti mönnum Björn Jónsson verja aðgerðir sínar slælega.
Má telja víst, að þessar atfarir Björns hafi víðast hvar mælst illa fyrir og
heldur aukið óvinsældir hans.
Nefndin hjelt nú áfram störfum sínum og varð brátt fullur fjandskapur
með henni og bankastjórunum. Þótti þeim einkum einn nefndarmaður,
Magnús Sigurðsson, sækja málið af meiri óbilgirni og minni rjettsýni en
við mátti búast. Munu þeir Karl ekki hafa sparað að bera ýmislegt í Björn
ráðherra um viðskipti sín við bankastjórnina og notið fulltingis hans til
þess að gera bankastjórunum sem mesta skapraun. Þannig fóru mörg brjef
að undirlagi þeirra milli bankastjórnarinnar og landsstjórnarinnar og mun
Kristján háyfirdómari Jónsson hafa í fyrsm haldið uppi svörum fyrir banka-
stjórnina; en síðar tókst Tryggvi Gunnarsson þann vanda á hendur. En
af því að vjer vimm lítil deili á brjefum þeim, viljum vjer ekki orðlengja
um þau.
Stjórn LancLsbankans vikið frá
Mánudaginn 22. nóvember sendi ráðherra dreng1 með 3 brjef ofan í
Landsbanka, eitt til bankastjóra og sitt til hvors gæslustjóranna, Eiríks
Briems og Kristjáns Jónssonar. Gæslustjórarnir voru þá að fara úr bank-
anum, eins og þeirra er venja um það leyti, en bankastjóri hjelt áfram
afgreiðslu. Brjef þessi birm þeim, að þeim væri öllum saman vikið frá
bankastjórninni. Skömmu síðar komu þeir landritari og skrifstofustjóri á
1 lögregluþjón (LHB).
197