Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Síða 91

RáSherradagar Björns Jónssonar
andstæðingar væru, þ. e. 2 úr hvorum flokki. Tillagan var síðan prentuð
fimmtudagsmorguninn þann 25. nóv. og hljóðaði hún á þessa leið:
Vér getum eigi orða bundist að lýsa því fyrir yður, Björn Jónsson ráðherra, að
vjer höfum horft með undrun og ótta á meðferð yðar á Landsbankanum og stjórn
hans. Alítum vér þá meðferð öldungis óforsvaranlega.
Þér hafið beitt bankastjórana því ranglæti, að þér hafið ekki gefið þeim kost á
að sjá eða heyra kæruatriði þau, er tínd hafa verið saman á þá.
Þér hafið vikið þeim frá með þeim hætti, að ekki líkist sæmilegri stjórnarráð-
stöfun.
Þér hafið að öðru leyti framkvæmt afsetninguna á þann óvitahátt, að búast má
við, að hún valdi Landsbankanum og landsmönnum lítt bærilegu tjóni innan
lands og utan, enda er þegar farið að bera alvarlega á því.
Af þessum og ýmsum hér ótöldum ástæðum mótmælum vér þessum ósæmilegu
og háskalegu aðförum yðar og lýsum jafnframt yfir fullu vantrausti á yður og
skorum á yður að leggja nú þegar niður embætti yðar.
{í fyrstu var ráðgert að stofna til almenns mótmælafundar á Kirkju-
torgi fimmtudaginn þ. 25. nóv. kl. 2. En ekkert varð úr því fundarhaldi.]
Kaupmenn í Reykjavík voru flestir gramir ráðherra fyrir tiltæki hans.
Þótti bæði viðskiptum landsins við önnur lönd hætta búin og lánstrausti
þess hnekkt og afsetningaraðferðin ófyrirleitnisleg og ruddaleg. Sendi stjórn
Kaupmannafjelagsins Birni ráðherra svolátandi yfirlýsingu, sem prenmð
var í Lögrjetm 27. nóv. 1909:
Stjórn Kaupmannafjelagsins og Kaupmannaráð Reykjavíkur læmr í ljósi megna
óánægju sína yfir gerðum landstjórnarinnar út af aðferð hennar að því er snertir
frávikningu Landsbankastjórnarinnar og álíta að þessi ákvörðun muni hafa mjög
ill og yfirgripsmikil áhrif á lánstraust og viðskipti landsins utan lands og innan.
Reykjavík 24. Nóv. 1909.
Ásgeir Sigurðsson. B. H. Bjarnason. L. Kaaber.
Th. Thorsteinsson. Jes Zimsen. G. Olsen.
Einn kaupmaður í stjórn Kaupmannafjelagsins, Jón Þórðarson, hand-
genginn ráðherra og virktarvinur hans vildi ekki skrifa undir. En annars
vom þetta menn af öllum flokkum, sem töldu sjer skylt að víta athæfi
ráðherra.
Þegar hjer var komið, fór að rigna niður frjettamiðum í bænum frá
báðum málspörmm og símskeyti bárust alltítt frá og til útlanda, og innan-
lands gekk ekki á öðm en einlægum símskeytum og símtölum frá og til
Reykjavíkur. Má geta nærri, að ekki hafi öll símtöl og símskeyti hjer innan-
201