Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Síða 104

Tímarit Máls og menningar
einhver bófi eða bófar úr þeim flokki hafi tælt eða kúgað „einhverja undir-
tyllu þá, er símans geymir, til að rjúfa svardögum bundna þagnarskyldu
sína og bera það út, er síminn er látinn flytja“. Síðan hafi bófar þessir
lagt þann skilning í símskeytið, „að allt hefði þeim reynst í bezta lagi hjer
með bankann“, og hefði sú falsfregn síðan verið breidd út um allan bæ-
inn og auðvitað síðan „verið símuð út um allt land“.
Jeg hefi spurt ýmsa menn úr báðum flokkum, hvort þeir hefði heyrt
fregn þessa fyr en Isafold kom út og hafa þeir kveðið nei við því. I fregn-
miða, sem Lögrjetta gaf út á gamlárskvöld og barst mjer í hendur 3. jan.
1910, er þessari sömu skoðun á fregn þessari haldið fram og þess getið
til, „að eitthvert ráðherratólið“ hafi „verið látið ljúga því í bankamenn-
ina, að þessar fregnir gengju“ og hafi þeir þá skrifað yfirlýsinguna. Þor-
leifur H. Bjarnason þorir ekki að fullyrða neitt um þessa tilgátu Lögrjettu,
en hitt veit hann með vissu, að hvorki hann nje aðrir höfðu fengið nokk-
urn pata um þessa fregn eða þetta símskeyti fyr en þeir lásu það og yfir-
lýsingu bankamannanna dönsku í Isafold. Og merkilegt er það og, að
þegar Forberg landsímastjóri gekk á fund ráðherra á nýársdag til þess að
óska honum til hamingju, og bar sig upp út af fregn þessari í Isafold og
óvirðingu þeirri sem talsímafólkinu væri þar með sýnd og taldi rjett að
rannsaka þetta mál ítarlegar, þá eyddi ráðherra því, að því er Forberg
sagði góðum kunningja sínum, Lorenz Múller, hjá Braun kaupmanni, og
kvaðst skyldi sjá svo um, að Forberg fengi rúm í Isafold til þess að bera
þetta af sjer og talsíma og ritsímafólkinu. Svo mörg eru þau orð. Sjáum
nú hvað setur (3. jan. 1910). [En síðar var loforð Björns, að ritgerð For-
bergs skyldi komast að í næsta blaði, svikið og kom grein hans ekki út
í Isafold fyr en viku síðar og hafði ritstjórinn eða Björn þá prjónað stúf
neðan við hana, sem Forberg að sögn L. Múllers brást svo reiður af, að
hann hafði við orð að láta stefna bankastjórunum erlendis til þess að skýra
frá því, hver hefði skýrt þeim frá þessari slúðursögu um einkaskeyti þeirra.}
Kristján Jónsson settur inn með fógetagerð
Nokkru fyrir hádegi 3. janúar 1910 barst hinum fráviknu gæslustjór-
um Landsbankans svolátandi brjef frá Stjórnarráðinu:
Með því að þjer, hávelborni herra, hafið lýst því yfir, að þjer, þótt stjórnar-
ráðið hafi með brjefi, dags. 22. nóvbr. f. á., vikið yður frá gæslustjórastöðunni við
214