Dagrenning - 01.04.1951, Síða 4

byltingarástand. Það, sem nú er að gerast
í Iran, er að Rússar eru að hernema land-
ið, og beita þar þessari aðferð. Nú þegar
liafa kornið frarn í Irak kröfur um þjóð-
nýtingu olíulindanna þar og má því búast
við að til svipaðra átaka komi þar fljót-
lega. Merkilegt er að veita því athygli, að
í Egiptalandi verða þær raddir sífellt há-
værari, sem krefjast „þjóðnýtingar“ á
Súesskurðinum, og heimta bresk-egipska
samninginn felldan úr gildi.
Allt keniur þetta vel heirn við spádóm-
ana, senr segja að þessar þjóðir allar muni
verði í „liði Gógs“ (Rússa) þegar til loka-
átakanna kemur milli „ísraels vorra tíma“
— Engilsaxa og frænda þeirra — og „höfð-
ingjans yfir Rós, Mesek og Tulbal“, og
hinna „rnörgu þjóða“, sem verða í fylgd
með honum.
Það má nú telja nokkumveginn ömggt
að það drægist ekki lengur en frarn á mitt
ár 1952 að hin foma Persía — Iran og
Irak — verði, á einhvern hátt, innlimuð í
ríkjasamband Sóvietríkjanna.
*
BEVIN LÁTINN.
í bókinni „Somewhere South of Zues“,
eftir Douglas Reed, sem kom út sumarið
1949, segir á einunr stað:
„Stöðugrar reiði og undrunar gætti í
blöðum þessum (þ. e. blöðum zíonista í
Palestinu) gegn Bevin, sökum þess, hve
seinlega gekk að koma honum írá“ (sem
utanríkisráðherra). í sömu bók stendur
einnig: „Lesandi þeirra blaða (þ. e. zíon-
istablaðanna) fékk að vita--að tilhlut-
an Anthon\- Edens, að þótt „Bevin héldi
áfrarn að þrjóskast ólundarlega“ mundi
„verða breyting á því á sínum tíma.“ Og
nú er sú breyting orðin. Loksins gafst
„tröllið" upp. Hvað sem annars
segja má um Bevin sem stjómmálamann,
verður það aldrei af honum skafið, að
hann var stefnufastur og öruggur bardaga-
maður. En honum mun lrafa verið dulið
lengi vel sambandið milli brezk-ame-
ríska auðvaldsins og kommúnismans.
Hann mun ekki hafa búizt við því, að
sterkustu og öflugustu fr lgismenn og þjón-
ar Sóvietríkjanna og alheimskommúnism-
ans væru í Bretlandi sjálfu, grímuklæddir
sem burgeisar og „ættjarðar\únir“, og að
í hans eigin flokki væri þriðji hver þing-
maður þjónn og njósnari Sóvietríkjanna,
og að þessir rnenn gengu erinda hins sam-
einaða alþjóðaauðvalds og alþjóðakonnnú-
nismans, og ráku rý'tinginn í bak Bevins
til skiptis, hvenær sem færi gafst.
Fyrst þraut heilsu hans, og nú er hann
látinn. Þau eru ótlain hótunarbréfin senr
liann og aðrir breskir ráðherrar hafa fengið
um að þeim skyldi styttur aldur og líf
þeirra sjálfra eða aðstandenda þeirra evði-
lagt. Hans eigin „samherjar“ — hinir
grímuklæddu kommúnistar í breska al-
þðufloýkknum, hafa ekki linnt látum síð-
ustu árin að heimta hann frá starfi. Nú hef-
ir þessu takmarki verið náð. Nú er Bevin
farinn frá sem utanríkisráðherra Breta-
veldis — og látinn. Ilinn sanreiginlegi
óvinur mannkynsins hefir lagt að velli hið
breska verklýðströll.
Þegar jafnaðarmannastjórnin breska tók
við völdum að afloknum ófriðnum síðasta,
voru allir sammála um, að þrír menn væm
hennar meginstyrkur. Þessir rnenn voru
Attlee forsætisráðlierra, Bevin utanríkis-
ráðherra og Stafford Cripps viðskipta- og
2 DAGRENNING