Dagrenning - 01.04.1951, Page 38

samkundur allra ríkja, með stjórnmálabrögð-
um, viðskiptasamningum eða lánsskuldbind-
ingum. Vér verðum að beita mikilli kænsku
og vtni við samningagerðir og sáttmála, til
þess að oss gangi þetta að óskum, en í „opin-
berri ræðu“ verðum vér að temja oss aðra
háttu og hafa á oss grímu heiðarlcika og eftir-
látssemi. Þá munu goyarnir og stjómarvöld
þeirra halda áfram að telja oss velgerðarmenn
og frelsara mannkynsins, því að vér höfum
kennt þeim að líta einungis á yfirborð þess,
sem vér sýnum þeim.
3. Vér verðum að vera þannig settir að vér
getum svarað livers konar mótþróa með styrj-
öld við nágrannalönd þeirrar þjóðar, sem dirf-
ist að vera oss þrándur í götu, en færi nú svo,
að þessar nágrannaþjóðir vrðu samhuga í and-
stöðunni við oss, þá verðum vér að koma á
heimsstyrjöld.
4. Meginatriðið til góðs gengis í stjórnmál-
um er að halda áformunum levndum. Orð
stjórnvitringsins ættu ekki að vera í samræmi
við athafnir hans.
5. Hið víðtæka áform vort er nú að ganga
fram samkvæmt óskum vorum og vér verð-
um að þröngva ríkisstjórnunum til þess að
stefna í áttina að lokatakmarkinu og til þess
notum vér almenningsálitið, sem vér mótum
á laun með „aflinu mikla“ — bíöðunum, sem
aígerlega eru í vorum höndum, að örfáum
undanteknum, og þeim g/örsamlega þýðing-
arlausum.
6. í stuttu máli sagt: Vér munum viðhafa
þá aðferð til þess að halda stjómum goya-
ríkjanna í skefjum, að vér munum svna afl
vort í einhverri einni Evrópuþjóð á þann
hátt, að beita hana ofbeldi og ógnarstjórn.
Og reyni aðrar þjóðir þá að sameina sig gegn
oss munu sömu örlög bíða þeirra allra, og
vér þá svara með amenskum, kínverskum
eða japönskum fallbyssum.
VIII.
1. Vér verðum að búa oss öllum þeim vopn-
um, sem andstæðingarnir kynnu að nota á
móti oss. Vér verðum að leita uppi hárfín-
ustu og flóknustu lægfræðiskýringarnar, til
þess að réttlæta oss þegar vér verðum að
kveða upp dóma, sem kynnu að þykja óeðli-
lega ósvífnir og ránglátir, því að það er mikils
um vert að dómsúrskurðir þessir séu túlkað-
er þannig, að þeir virðist vera hinar háleitustu
siðferðislegu meginreglur settar fram á máli
lögfræðinnar. Stjóm vor verður að safna um
sig öllum þeim öflum siðmenningarinnar,
sem vér verðum að vinna með. Hún verður
að safna urn sig þjóðréttarfræðingum, reynd-
um lögfræðingum, stjómendum, stjómar-
erindrekum og loks mönnum,semhlotiðhafa
liina æðstu sérmenntum í einkaskóium vor-
um. Þessir menn munu gerþekkja öll leynd-
armál þjóðfélagsins. Þeir munu þekkja öll
tungumál, sem rituð eru með rú'num og orð-
um stjómmálanna. Þeim mun og kunn vera
öll ranghverfa mannlegs eðlis með öllum þess
viðkvæmu strengjum, sem þeir verða að leika
á.Strengirþessirem lyndiseinkunnir goyanna,
tilhneigingar þeirra, gallar, lestir og eiginleik-
ar, og séreinkenni stéttar og starfsgreinar. Það
þarf eigi að taka fram, að þessir gáfuðu hjálp-
endur yfirvaldanna, sem ég nefndi, verða ekki
valdir úr hópi goyanna, sem hafa tamið sér
að vinna stjómarstörf sín, án þess að leggja
á sig það erfiði að hugsa urn að hverju þau
stefni, og aldrei athuga vegna hvers þeirra er
þörf. Stjómendur govanna undirrita skjöl án
þess að lesa þau, og þeir eru jafnan annað-
hvort að vinna til fjár eða metorða.
2. Vér munum hafa herskara af hagfræð-
ingum með stjóm vorri. Þess vegna er hag-
fræði sú vísindagreinin, sem mest rækt er
lögð við í fræðslu Gvðinga. Umhverfis oss
verður sægur bankamanna, iðjuhölda, pen-
ingamanna og — það sem mest er um vert —
miíl/ónamæringa, því að þegar öJI kurl koma
36 DAGRENNING