Dagrenning - 01.02.1952, Qupperneq 12

og fclögum hans sýndur þar margskonar
sómi.
KRÖFUR BRETA.
En — svo virðist sem för þessi hafi orðið
Chmchill mikil vonbrigði. Til þess að reyna
að breiða yfir ágreininginn og vonsvikin er
hinum svokallaða stálsamningi haldið á
lofti, en það er aðeins falskt flagg, sem upp
er brugðið.
För Churchills til Bandaríkjanna virðist
hafa orðið neikvæð. Hann bað um siðferðiíeg-
an styrk í deilu Breta við Egypta, en fékk ekk-
ert svar. Hann bað urn, að viðurkenndir yrðu
yfirburðir Breta í sjóhemaði með því að
breskur maður yrði skipaður yfirmaður hins
sameinaða flota Atlantshafsríkjanna á Norð-
ur-Atlantshafi. Við þeirri beiðni fékk hann
aíg/öra neitun. — Hann bað urn að-
stoð frá Bandaríkjunum til sómasamlegrar
lausnar á olíudeilunni í Persíu, sem Banda-
ríkjamenn áttu, óneitanlega, nokkurn þátt í
að koma í það öngþveiti sem orðið er, en
svarið var þar, að því er virðist, einnig al-
gjör neitun og nú hefir Bandaríkjastjóm
veitt Persum milljóna dollara lán, sem
auðvitað verður notað til að bæta að nokkru
upp tekjumisssinn af olíunni. Má geta nærri
hversu Bretum muni falla slík ráðstöfun.
ÁGREININGURINN UM KÍNA.
Eitt mikilvægasta rnálið, sem kom til um-
ræðu á ráðstefnu Clmrchills og Trumans
var afstaðan til Kína. Það er nú eitt mesta
vandamál heimsins. Breska alþýðuflokks-
stjórnin viðurkenndi kommúnistastjórnina í
Kína og Chuichill og flokkur hans stóð einn-
ig óskiptui að þeini viðuikenningu. Þessi
stjórnarathöfn Breta miðaðist við Indland
og hagsmuni þess. Nú er það auk þess kornið
á daginn, að nýkommúnistamir innan
breska Alþýðuflokksins, Bevan og félagar
hans, hafa átt verulegan þátt í að þetta spor
var stígið, og ætluðu þeir sér með því að
gera hvorttveggja, vingast við Rússa og sýna
Sovietríkjunum hve sjálfstæðir Bretar væru
gagnvart Bandaríkjunum. Það má óhætt
fullyrða að þessi afstaða breskra stjómmála-
rnanna hefir valdið meira tjóni í sambúð
hinna engilsaxnesku þjóða, en flest annað,
sem þeim hefir í milli farið.
Af þessu, sem nú hefir verið rakið, er
augljóst að för Churchills vestur um haf
varð engin sigurför. Hafi hann ekki skilið það
áður mun hann skilja það nú, að Bretland
stendur nú jafnvel enn meir einangrað en
það nokkru sinni stóð árið 1940, þegar það
barðist eitt gegn Þýzkalandi ogRússlandisam-
einuðum, og allt samband þess við aðrar
Evrópuþjóðir var rofið. Þá höfðu Bandarík-
in enn ekki brugðist Bretlandi. — Þá flaug
Churchill einnig vestur um haf. — Sú för
vaið upphaf mikilvægustu stefnubieytingai
síðustu heimsstyijaldai.
PÓLITÍSKT KVEF.
Og nú er þessari heimsókn til Bandaríkj-
anna lokið. Það er vafasamt hvort hún hefir
orðið skref í þá átt að tengja nánar
Breta og Bandaríkjamenn. — Það sést
raunar best á loka þætti hennar.
Churchill gat „því miður" ekki þegið boð
New York-borgar unr dýrindis veizlu og akst-
ur í „sigurvagni“ um borgina, þar sem hann
yrði hvltur af börnum Ameríku. — Hann
hafði kvefast. Það láir honum enginn, þó
hann gæti ekki þegið þetta boð. — Menn
liafa fengið pólitískt kvef af minna tilefni.
Þegar þetta er ritað er hin aldur hnigna
striðhetja ein og vfirgefin á leiðinni heim til
gamla Englands, — ráðherrar hans og ann-
að förunevti er flogið heim á undan honurn.
Þeir, sem unna samtökum frjálsra þjóða,
6 DAGRENNING