Dagrenning - 01.02.1952, Side 28

um tíma og nokkrir létu lífið af þessu brauð-
áti. Þetta brauð var aðeins frá einu brauð-
gerðarhúsi, og bakarinn, sem vissi að hveitið
var eitrað, sendi brauðin í aðra borg en þá,
sem hann bjó sjálfur í, af hræðslu við íbúana
þar, ef þetta kæmist upp. Var hér ef til vill
urn „tilraun“ að ræða? Þessa hættulegu sýkla
er hægt að flytja í þar til gerðum umbúðum
og sé þeim síðan komið í drykkjarvatn eða
mat geta þeir útrýmt — drepið — svo að
kalla alla íbúa heillar borgar á einurn og sama
degi, án þess nokkrum vömum verði við
konrið.
Þetta er aðeins ein grein hinna leynilegu
vísinda nútímans að því er tekur til morð-
vopna og manndrápa. Á árinu ^952 er lík-
legt að kunngerð verði ný vopn ennþá stór-
kostlegri en vetnissprengjan.
ATLANTSHAFSBANDALAGIÐ.
Það hefir ekki verið dregin fjöður yfir það
hér að framan, að Sameinuðu þjóðirnar
mundu þess alls ómegnugar að leysa vanda-
mál franrtíðarinnar. En jafn víst og það er,
er hitt ekki síður staðreynd, að þau þjóða-
sanrtök, sem franrtíð alls liins hvíta og frjálsa
mannkyns hvílir nú á, eru sarntök ísraels-
þjóðanna umhverfis Atlantshafið — Atlants-
hafsbandalagið. Það er og greinilegt að hin-
ir demon-innblásnu stjórnendur Gógsbanda-
lagsins — Sovietríkjanna — eru ekki jafn
hræddir við nein samtök á jarðríki eins og
Atlantshafsbandalagið.
Að sjálfsögðu líta rnenn alnrennt á At-
lantshafsbandalagið sem venjuleg hemaðar-
samtök þjóða, sem eiga sameiginlegra hags-
nruna að gæta, og auðvitað er það í alla staði
rétt. En það er margfallt meira. — Það er
samtök hinnar „týndu“ þjóðar Guðs — ísra-
elsþjóðarinnar, sem nú við „endir tímabils-
ins“ er safnað saman af hinni steiku hönd
Drottins, og það að þjóðinni sjálfri nauðugri
nú eins og fyrr. Eins og Gógsbandalag Soviet-
ríkjanna, — sem ná mun yfir nær alla Evrópu,
alla Asíu og rnestan hluta Afríku áður en tvö
ár eru liðin, — er dæmt til algjörrar
tortínringar, eins er samtökum ísraelsþjóð-
arinnar — Atlantshaísbandalaginu ætlað að
verða kjaminn í líki Jesú Kiists, sem stoínað
veiðui héi á jöið, að síðasta þætti Haima-
gedons-baidagans loknum. Menn ættu að
losa sig við allar þær „himnaríkis“ hugmynd-
ir um þetta nýja ríki framtíðarinnar, sem
ýmsir trúarflokkar hafa verið að prédika
fólki á umliðnum öldum. Það ríki, sem nú
kemur, verður mannlegt líki þai sem ieynt
veiðui að lifa samkvæmt kenningum Kiists.
Frelsi einstaklingsins og samstarf einstakl-
inga og þjóða, sem viðurkenna grundvallar-
sannindi kristindómsins, verða hymingar-
steinar þess þjóðfélags og skipan þess
með þeim hætti, sem segir í hinni stór-
merku löggjöf Móse, en þar er að finna
stjórnarskrá Ísraelsríkis. Vegna þess að At-
lantshafsbandalagið er vísirinn að hinu nýja
þjóðríki ísraels er hættulegt að reyna að safna
í það óskyldum þjóðum, senr livorki byggja
á sanra trúarlega né siðferðilega grundvell-
inum og Atlantshafsþjóðimar. Sú athöfn
að þröngva Grikkjum og Tyrkjum inn í At-
lantshafsbandalagið var meira en vafasöm,
og það var ánægjulegt að sjá Danmörku
berjast að lokurn eina gegn þessari ráðstöf-
un eins lengi og auðið var. Undir lokin mun
Drottinn hreinsa burtu úr þessu bandalagi
þær þjóðir, sem þangað er þrýst af ímvnduð-
um hernaðarhagsmunum, en knýja inn í það
þær þjóðir, sem utan við standa, en eiga þar
að vera. í Bandaríkjunum eru sterk öfl að
verki, sem vilja sundra Atlantshafsbandalag-
inu og leggja því í blekkingarskyni fyrst og
fremst meiri áherslu á Asíumálin, og er nauð-
synlegt að gjalda varhug þar við.
Vér skulunr minnast þess að það tekur
fjöiutíu ái fyrir Atlantshafsríkin að leggja
22 DAGRENNING