Morgunblaðið - 19.03.2015, Page 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. MARS 2015
✝ Kristjana Vig-dís Laufey
Finnbogadóttir
Arndal fæddist í
Hafnarfirði 7. júní
1939. Hún lést á
Vífilsstöðum 3.
mars 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Jósefína
Lilja Vigfúsdóttir
Hjaltalín frá Brok-
ey og Finnbogi Jó-
hannsson Arndal, forstjóri
Sjúkrasamlags Hafnarfjarðar.
Albræður Kristjönu: Jón F. Arn-
dal, f. 1930, d. 1999, og Finnbogi
F. Arndal, f. 1933. Hálfsystkini
Kristjönu: Kristínus F. Arndal,
f. 1897, Þorsteinn F. Arndal, f.
1901, Helgi F. Arndal, f. 1905,
Guðbjörg F. Arndal, f. 1905, og
Sigríður Ásta F. Arndal, f. 1913.
Þau eru öll látin. Árið 1957 gift-
ist Kristjana eftirlifandi eigin-
manni sínum, Þorgeiri Þorgeirs-
syni lækni, f. 1. ágúst 1933.
Foreldrar hans voru Þorgeir
Sveinbjarnarson, skáld og for-
stjóri Sundhallarinnar, og Berg-
þóra Davíðsdóttir húsmóðir.
Börn Kristjönu og Þorgeirs eru
1) Bergur bókmenntafræðingur,
f. 1958, kvæntur Sigríði Krist-
insdóttur. Þau eiga tvær dætur,
skap sinn í Reykjavík árið 1957.
Vegna sérnáms Þorgeirs bjó
fjölskyldan erlendis, bæði í Ísr-
ael 1963-1966 og í Lundúnum
1968-1970. Kristjana hóf feril
sinn sem listmálari 1972, þá bú-
sett í Kópavogi. Árið 1975 til
1986 bjó fjölskyldan í Svíþjóð en
eftir heimkomuna bjuggu þau
fyrst á Akureyri, en síðan í
Hafnarfirði frá 2001. Kristjana
hélt fjölda einkasýninga, sér-
staklega í Svíþjóð, og tók þátt í
mörgum samsýningum. Hún var
virk í félagsmálum myndlistar-
manna í Svíþjóð, var í mynd-
hópnum „Bildaktion“ 1980-82, í
„Konstnärer för Fred“, fulltrúi
á landsfundi listamanna í Sví-
þjóð 1983 og í Konstnärs-
centrum. Þá var hún í sænsku
listamannasamtökunum KRO
frá 1979 til dánardags og í rit-
stjórn KRO:s blaðsins „Konstn-
ären“ 1985. Hún var myndlist-
arkennari við ABF og Vuxen-
skolan í Svíþjóð í 6 ár. Á Íslandi
kenndi hún við Tómstundaskól-
ann í Reykjavík, Námsflokka
Kópavogs og um skeið við
Námsflokka Hafnarfjarðar und-
ir lok starfsferilsins. Kristjana
vann m.a. verkefni fyrir Stokk-
hólmsborg og var valin bæjar-
listamaður Akureyrar 1990,
fyrst allra. Hún var í Félagi ís-
lenskra myndlistarmanna frá
1991 og í félaginu Íslensk grafík
frá 2003.
Kristjana F. Arndal verður
jarðsungin frá Kópavogskirkju í
dag, 19. mars 2015, kl. 15.
Bergþóru, f. 1991,
og Vigdísi, f. 1994.
2) Lilja félags-
fræðingur, f. 1959, í
sambúð með Birni
Erlingssyni. Þau
eiga tvo syni, Þor-
geir, f. 1996, og
Markús, f. 1998. 3)
Finnur kerfisfræð-
ingur, f. 1967,
kvæntur Chin Ming
Teoh. Þau eiga eina
dóttur, Ástu Dóru, f. 2007. 4)
Fjóla, kennari, f. 1972, gift
Baldri Braga Sigurðssyni. Þau
eiga þrjú börn, Emil Draupni, f.
1998, Maríu Glóð, f. 2000, og
Katrínu Emblu, f. 2007.
Kristjana ólst upp í Hafnar-
firði. Hún stundaði nám við
Myndlistaskólann í Reykjavík
1959-1963 og 1970-1975 og við
Ealing Community Center
Artschool í London 1969-70. Þá
hóf hún nám við Kungliga
Konsthögskolan í Stokkhólmi
1975 og útskrifaðist 1980. Var
hún fjögur ár við málaradeild
skólans og eitt ár í grafík. Þá
tók hún ýmis framhalds-
námskeið, m.a. við Monumental-
skolan og Konstnärernas Koll-
ektivverkstad í Stokkhólmi.
Kristjana og Þorgeir hófu bú-
Kristjana tengdamóðir mín
hefur fengið hvíldina eftir erfið
veikindi.
Ég kynntist Kristjönu, tengda-
móður minni, fyrir tæpum 20 ár-
um. Þá hafði ég þekkt Fjólu í tvær
vikur og við búin að fara á nokkur
stefnumót. Eina helgina bauð
Fjóla mér á sveitaball ásamt vin-
konu sinni sem haldið var norður í
landi. Okkur skildist að þetta
sveitaball ætti að vera á föstu-
dagskvöldið, en þegar norður var
komið, kom í ljós að við vorum
degi á undan. Það var því ákveðið,
þrátt fyrir hik okkar, að fara á
Brekkugötuna og gista þar. Við
gengum inn bakdyramegin, í
gegnum eldhúsið og inn í stofuna.
Er við nálguðumst stofuna heyrð-
um við marga tala saman og tvær
grímur runnu á Fjólu. Húsið var
fullt af ættingjum og var ég
kynntur sem vinur. Seinna þenn-
an dag króaði Kristjana vinkonu
Fjólu af og spurði „Hvers vinur er
Baldur?“ og þar með var ég orð-
inn „vinur“ Fjólu.
Í hvert skipti sem við heimsótt-
um tengdaforeldra mína, hvort
sem það var á Akureyri eða eftir
að þau fluttu suður, var alltaf kaffi
á könnunni og heimabakaða
brauðið hennar Kristjönu dregið
fram. Ég féll fyrir heimabakaða
brauðinu, sem varð til þess að ég
fór í tilraunabrauðbakstur eitt ár-
ið stuttu fyrir jól. Kristjana
heyrði af því, en heyrði líka af því
að ég var að prófa þurrger frá
ýmsum framleiðendum því ég
fann ekki í verslunum gerið sem
hún notaði. Húmoristinn Krist-
jana sá sér leik á borði, einn af
jólapökkunum frá þeim þetta árið
voru ársbirgðir af þurrgeri.
Ég minnist þess með hlýju hve
mikinn áhuga hún sýndi lífi barna
minna. Þá sérstaklega eftir að
Kristjana og Þorgeir fluttu frá
Akureyri. Þau tóku mikinn þátt í
tónlistaruppeldi þeirra af miklum
áhuga. Kristjana misst nánast
aldrei af hádegistónleikum tón-
listarskólans, hvað þá stærri við-
burðum í tengslum við hann. Hún
var alltaf tilbúin að vera bílstjóri í
tengslum við tónlistarnám
barnanna, þegar á þurfti að halda,
og var þá klyfjuð af nesti til að
vera viss um að þau nærðust. Þeg-
ar ég spjallaði við börnin mín um
andlát ömmu þeirra og við rifjuð-
um upp góðar stundir, þá endur-
speglaði það þessa minningu
mína.
Ég kveð Kristjönu með sökn-
uði, en góðar minningar lifa
áfram.
Baldur Bragi Sigurðsson.
Elsku amma er fallin frá og
verður hennar sárt saknað. Marg-
ar og góðar minningar koma upp í
huga okkar þegar við lítum til
baka.
Amma var einstaklega skap-
andi og sjálfstæð kona. Listrænt
eðli hennar sýndi sig mikið í af-
rekum hennar sem listamanns og
ekki hvað síst í áhuga hennar á
framandi menningarheimum og
ferðalögum. Hún naut sín mikið í
eigin hugarheimi og sagði til
dæmis við okkur: „Mér finnst svo
gaman að fara á kaffihús til að
virða fyrir mér fólkið.“ Mannlífið
fannst henni heillandi enda flutti
hún búferlum ásamt fjölskyldu
sinni til ókunnugra heimshorna.
Upplifun hennar á heiminum er
gaman að sjá í gegnum fjölda
þeirra málverka sem hún hefur
unnið að. Áhugi og hæfileikar
hennar leyndu sér ekki, enda mál-
aði hún eins lengi og heilsan
leyfði.
Ófá afmælis- og jólakortin okk-
ar prýddu fallegar vatnslitamynd-
ir eftir ömmu, en oftar en ekki
voru þær af okkur systrum að
stunda áhugamál okkar. Amma
og afi höfðu nefnilega mikinn
áhuga á að styðja við áhugamál
barnabarnanna, hvort sem það
fólst í að mæta á íþróttamót, á
tónleika eða gefa útpældar gjafir.
Við systur eigum einnig góðar
minningar frá árum hennar og afa
á Akureyri en þar starfaði afi sem
yfirlæknir. Húsið í Brekkugöt-
unni var ævintýri líkast með öll-
um sínum krókum og kimum.
Gamla soda stream-tækið líður
seint úr minni þar sem kvöld-
stundirnar voru ófáar með appels-
ínlíki í hendi og daglegar göngu-
ferðir á bókasafnið til þess að fá
lánaðar teiknimyndir.
Myndbandsupptökuvélin hennar
ömmu var oftar en ekki uppi við
þar sem hún kepptist við að fanga
mikilvæg augnablik í lífi barna-
barnanna. Þær upptökur eru dýr-
mætar og auðvelda okkur að
halda í minningarnar.
Við þökkum fyrir allar góðu
stundirnar, elsku amma. Hvíldu í
friði.
Bergþóra og
Vigdís Bergsdætur.
Elsku amma mín er látin. Hún
var mjög góð amma og gerði
bestu pönnukökur í heimi. Mér
fannst alltaf svo gaman að koma
til ömmu og afa og finna lykt af
nýbökuðu brauði þegar ég var lít-
il. Þegar ég var í bílnum með
ömmu var hún alltaf hummandi
einhver lög, sem við Emil vorum
að læra í tónlistarskólanum. Ég
man einu sinni þegar ég kom heim
til ömmu, þá fór hún með mig nið-
ur í bílskúr, þar sem hún málaði
verkin sín og sagði að við ætluðum
að mála og stillti upp vasa sem
svona „módel“ í gluggakistunni og
sagði mér að mála þetta. Ég var
svo ánægð að hún skyldi hafa gert
þetta með mér, þó að ég hafi aldr-
ei klárað verkið. Þegar ég var
yngri og gisti hjá ömmu setti hún
alltaf ferðarúmið við hliðina á sínu
rúmi til að ég yrði ekki hrædd um
nóttina og það þótti mér svo vænt
um. Ég trúi því varla að hún sé
farin. Elsku amma,ég veit að þú
ert á betri stað núna, ég sakna þín
og elska þig.
María Glóð Baldursdóttir.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðrar vinkonu. Við hitt-
umst fyrst í Myndlistaskólanum í
Reykjavík í módelteikningu hjá
Hringi Jóhannessyni. Kristjana
var þar ein af bestu teiknurunum,
myndir hennar kröftugar og lif-
andi. Síðan skildi leiðir. Kristjana
fór til náms í Stokkhólmi, ég flutti
til Egilsstaða. Fundum okkar bar
ekki saman aftur fyrr en árið
1983, þá fékk Kristjana styrk til
að vinna að myndverkum tengd-
um atvinnuháttum á Austurlandi.
Dvaldi hún þá hjá okkur, fór dag-
lega niður á firði og teiknaði fólk
við ýmis störf í fiskvinnslu. Minn-
isstæðastur úr þessari dvöl er
mér sólríkur dagur þegar við sát-
um úti á Egilsstaðatúni og teikn-
uðum beljur.
Þegar Kristjana fluttist aftur
til Íslands og settist að á Akureyri
voru ófáar heimsóknir til hennar á
Brekkugötuna, þegar ég átti leið
um Akureyri. Þreyttumst við
aldrei á að spjalla um myndlistina
yfir kaffi og meðlæti. Stundum
var Sveinn með í för. Tóku þeir
Þorgeir þá spjall saman um liðna
tíð enda voru feður þeirra góðir
félagar og störfuðu báðir að fram-
gangi Ungmenna- og íþrótta-
hreyfingarinnar. Svo voru nýjar
myndir á vinnustofunni skoðaðar,
en Kristjana var með vinnustofu á
efstu hæðinni með ævintýralegu
útsýni. Þar var nokkurs konar
smíðaverkstæði í einu rýminu bú-
ið alls konar ótrúlegum græjum,
þar sem Kristjana smíðaði ramma
og ef ekki líka blindramma. Hún
var ótrúlega útsjónarsöm og sjálf-
bjarga.
Kristjana var jafnvíg á marga
miðla, málaði olíumyndir, vann í
grafík, gerði frábærar blekteikn-
ingar, olíupastel- og þurrpastel-
myndir.
Í olíumálverkunum var lita-
meðferðin einstök, litirnir efnis-
miklir og blæbrigðaríkir.Við hitt-
umst aftur hér fyrir austan þegar
þau hjónin dvöldu í listamanna-
íbúðinni á Skriðuklaustri og síðan
aftur í Hafnarfirðinum eftir að
þau hjónin fluttu þangað. Þar átt-
um við Kristjana margar góðar
stundir. Hún fylgdist vel með og
lét mig oft vita af ýmsum tækifær-
um sem henni fannst að ég ætti að
athuga. Kristjana var mikil fjöl-
skyldumanneskja og óþreytandi
að hjálpa til þar sem hún gat orðið
að liði. Heimilið og fjölskyldan
skiptu hana mestu máli.
Þorgeiri, börnum og barna-
börnum sendum við Sveinn inni-
legar samúðarkveðjur. Kristjönu
þakka ég samfylgdina og vinátt-
una.
Ólöf Birna Blöndal.
Kristjana F.
Arndal ✝ Jón Gíslasonvar fæddur á
Akureyri 24. apríl
1965. Hann lést í
Reykjavík 8. mars
2015.
Foreldrar hans
voru Hervör Ás-
grímsdóttir, f. 29.
júní 1929, d. 29.
október 1971, og
Gísli Jónsson, f. 14.
september 1925, d.
26. nóvember 2001. Eldri systk-
ini Jóns eru Hjörtur, f. 1951,
Arnfríður, f. 1953, María, f.
1954, Soffía, f. 1956, Guðrún, f.
1960, og Ingibjörg, f. 1961.
Jón var ókvæntur en eign-
aðist tvær dætur, Diljá Hebu
sem er fædd 4. september 1995
og Úrsúlu Ósk sem er fædd 8.
september 1996.
Jón ólst upp í
foreldrahúsum á
Akureyri og lauk
þaðan grunnskóla-
prófi. Hann lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á
Egilsstöðum og
síðan kennaraprófi
frá Kennarahá-
skóla Íslands.
Kennsla varð hins
vegar ekki hans ævistarf, held-
ur sjómennska. Hann var sjó-
maður mest á togurum frá Eski-
firði og Samherja. Hin síðari ár
bjó hann í Reykjavík.
Útför Jóns Gíslasonar fer
fram frá Fossvogskapellu í
Reykjavík í dag, 19. mars 2015,
og hefst athöfnin kl. 10.30.
Þú varst lítill, ljúfur, fagur
líkt og fyrsti sumardagur.
Með ljósa lokka
og góðan þokka,
þá var lífið léttur bragur.
Ég sit og horfi á storminn
geisa fyrir utan gluggann minn,
kertaljós logar og ég er með fal-
lega ljósmynd af þér fyrir framan
mig. Ég á bágt með að trúa því að
þú sért farinn en nú hefur storm-
urinn í þínu lífi hrifið þig burt til
fjarlægari og vonandi friðsælli
staðar.
Ég man að pabbi gaf bæði okk-
ur krökkunum og ýmsum hlutum
gæluyrði, þú varst Jón grjón
enda yngstur og minnstur, ég var
Sossa með siginfisklærin af því
að ég var svo mjó og Jón skeri-
nefur átti heima í hnífaskúffunni.
Göngutúrarnir með pabba á
grísabólið og nautabúið í Lundi
voru góðir og það kom iðulega
fyrir þegar við vorum með þig á
göngu að ungar og gamlar konur
stoppuðu okkur og höfðu á orði
hvað þú værir gullfallegt barn.
Já, þú varst sannkallað augna-
yndi og heillaðir margar meyj-
arnar á lífsleiðinni. Það er því
ekki að undra að þér skyldi hlotn-
ast að eignast tvær bráðfallegar
dætur sem þú varst afar hreyk-
inn af. Greindin var heldur ekki
spöruð þegar þú áttir í hlut en
gæfa og gjörvileiki ganga ekki
alltaf hlið við hlið og lægðirnar í
lífi þínu höfðu að lokum betur.
Lífið gat líka verið ljúft og þú átt-
ir góð tímabil sem þú nýttir til
góðra verka. Þú tókst stúdents-
próf og kennarapróf en sjó-
mennskan varð að lokum fyrir
valinu og þar stóðst þú þig auð-
vitað með sóma um árabil. Þú
varst glaður á góðum stundum og
slóst um þig með fróðleik og fín-
um vísum sem sumar hverjar þú
ortir sjálfur. Þá varstu hvers
manns hugljúfi, þú skilur nú eftir
þig stóran vinahóp sem veit
hversu góðan mann þú hafðir að
geyma.
Við áttum saman margar góð-
ar stundir, Nonni minn, og ég
minnist þín með þær í huga.
Kæri bróðir, ég kveð þig með
kveðskap í anda pabba gamla.
Sem barn varst þú brothætt grein
grimmur skugginn yfir gein.
Móðir burtu tekin
veröld þín var skekin,
skært ei lengur sólin skein.
Soffía Gísladóttir (Sossa).
Nú, þegar þú ert farinn fyrir
fullt og allt, kæri bróðir, hefur þú
í raun aldrei staðið mér nær. Þú
ert sem áþreifanlegur í minning-
unni, í góðu stundunum sem við
áttum saman, augnablikunum
sem upplifðum og reynslunni
sem við deildum, bæði þeirri erf-
iðu en líka þeirri góðu.
Nonni bróðir, sætasta barnið í
heiminum sem við systurnar
slógumst um að passa, með sína
ljósu lokka, brúnu augu og fal-
lega bros sem brætt gat hörðustu
hjörtu. Nonni sem strauk af leik-
skólanum og labbaði einn heim
neðan af Eyri upp á Brekku, sem
stakk af frá mér þegar ég átti að
passa hann og fór að mata kan-
ínur í búri í næstu götu. Pjatt-
rófan Nonni sem bað mig að
strauja K.A. stuttbuxurnar sínar
svo hann yrði flottur á æfingu en
þær voru úr næloni og bráðnuðu
á strauborðinu.
Já, þú hefur horfið mér nokkr-
um sinnum gegnum tíðina og
ljósið sem þú fékkst í vöggugjöf
hefur nú slokknað. En þótt þú
sért kominn á leiðarenda skilur
þú eftir handa okkur og heimin-
um fallegu dætur þínar tvær sem
þú varst svo stoltur af, ljúfar
minningar um góðar stundir og
von um að það góða sigri alltaf
hið illa.
Bless, Nonni minn,
Guðrún (Gunna) systir.
Ég fékk hann Nonna bróður í
fermingargjöf upp úr páskum
1965. Hann kom inn í lífið okkar
sex eldri systkina hans sem
bjartur sólargeisli. Ljóshærður
með liðað hár, einstaklega falleg-
ur og ljúfur drengur, svona eins
og maður gæti ímyndað sér engil.
Hann var yngsta barnið á
heimilinu og naut óskiptrar at-
hygli okkar allra. Hann ólst því
upp í stórum hópi systkina og
með ástríkum foreldrum, umvaf-
inn ást og umhyggju.
Því miður urðu þar snögg um-
skipti og erfið þegar mamma
okkar dó 1971 og Nonni aðeins
sex ára. Við eldri systkinin flutt-
um smátt og smátt að heiman.
Gunna, Imba og Nonni síðust.
Nonni var með mér sem ungur
drengur í Neskaupstað og í Fær-
eyjum um sumur og áttum við
þar góðar stundir saman og síðar
í Reykjavík. Honum gekk vel að
eignast vini og stóð sig vel í
íþróttum.
Nonna gekk vel í skóla, þegar
hann mátti vera að því, lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum á
Egilstöðum og kennaraprófi frá
Kennaraskóla Íslands, en námið
stundaði hann reyndar með smá
hléum og var á sjó í millitíðinni.
Hann var vel gefinn, myndarleg-
ur maður og með góða kímnigáfu.
Hafði gaman af því að fara með
afkáralegar vísur eins og eftir
Æra Tobba, orti sjálfur bæði fín-
ar vísur og limrur, ýmist fullar af
kímni og lífsspeki eða hvoru
tveggja.
Hann hafði góða frásagnar-
gáfu, góða áru og eignaðist stór-
an og góðan vinahóp.
Hér kemur ein vísa sem er
nokkuð í anda hans og við bræður
rifjuðum oft upp. Höfundur er
Gunnlaugur Jónsson. Það er mik-
il lífsspeki fólgin í þessari vísu.
Jónar tveir á bökkum slógu.
Steinn var í hverju höggi.
Það var þeirra stærsta lukka
að þeir duttu ekki báðir í ána.
Þó hann hefði kennaraprófið
varð kennsla ekki starfsvettvang-
ur hans heldur sjómennska og
var hann um tíma mikið á tog-
urum og þótti góður sjómaður.
Þrátt fyrir alla þá hæfileika
Jón Gíslason
Samúðarskreytingar •Útfaraskreytingar
Blómasmiðjan Grímsbæ | S. 588 1230
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
NÍNA DRAUMRÚN GUÐLEIFSDÓTTIR,
Veghúsum 1,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
15. mars.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
24. mars kl. 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir.
Þeir sem vilja minnast hennar láti Minningarsjóð Karitas,
hjúkrunarþjónustu, njóta góðs af.
.
Guðmundur Kristján Eyjólfsson,
Guðleifur R. Kristinsson, Ingunn Leonhardsdóttir,
Hanna Guðrún Kristinsdóttir, Pétur Hjaltested,
Guðmundur Kr. Guðmundss., Sandra R. Gunnarsdóttir,
Margrét Erla Guðmundsd., Halldór Heiðar Sigurðss.,
Heiðrún Gunnarsdóttir, Ágúst Guðmundsson,
Eyjólfur B. Guðmundsson, Idania Guðmundsson,
Ágúst I. Guðmundsson, Anna Gunnlaugsdóttir,
Hulda B. Guðmundsdóttir, Þór Eiríksson,
ömmubörn og langömmubörn.