Morgunblaðið - 19.03.2015, Qupperneq 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. MARS 2015
✝ Ólafur Ingólfs-son fæddist í
Reykjavík 22. júní
1941. Hann lést á
Landspítalanum 5.
mars 2015.
Foreldrar hans
voru Ingólfur Eyr-
feld Guðjónsson
frá Eyri í Ingólfs-
firði, f. 28.6. 1920,
d. 22.10. 2012, og
Sigurbjörg Guð-
mundsdóttir frá Reykjavík, f.
1.7. 1918, d. 23.9. 1992. Systk-
ini Ólafs samfeðra eru: Lára
Valgerður, f. 13.6. 1946, Sig-
urður, f. 31.10. 1947, d. 25.10.
2013, Halldór Kristján, f.
31.10. 1954, Guðjón Egill, f.
24.2. 1956, og Þórhildur
Hrönn, f. 19.8. 1960. Bræður
Ólafs sammæðra eru: Ágúst H.
Bjarnason, f. 1945, Guð-
mundur Bjarnason, f. 1946,
Egill H. Bjarnason, f. 1948,
Kjartan H. Bjarnason, f. 1952,
Þórarinn Bendikz, f. 1954, og
Sigurður Óli Bjarnason, f.
1955.
Ólafur ólst upp hjá afa sín-
um og ömmu á Eyri í Ingólfs-
firði, Guðjóni Guðmundssyni
hreppstjóra og konu hans Guð-
dóttir er Dagbjört Svana, f.
1985. Ólafur Þórir á soninn
Axel Breka, f. 22.11. 2014,
með unnustu sinni Margréti
Völu Steinarsdóttur, f. 22.1.
1996. 2) Guðrún, f. 11.8. 1964,
hennar maður er Gunnlaugur
Jónsson, f. 13.7. 1956. Þau
eiga saman soninn a) Þráin, f.
2.6. 2003. Áður átti Guðrún b)
Agnesi Dís Ágústsdóttur, f.
25.3. 1989, faðir hennar er
Ágúst Ísfeld Ágústsson, f.
1964. Sonur Agnesar er Elvar
Óli, f. 19.2. 2015. Gunnlaugur
átti áður tvö börn og þrjú
barnabörn.
Ólafur og Svanhildur hafa
lengst af búið í Hafnarfirði
fyrir utan sex til sjö ár sem
þau bjuggu á Eyri með Guð-
jóni hreppstjóra. Ólafur stund-
aði rækjuveiðar á Ingólfsfirði
með föður sínum á vetrum en
vörubílaakstur á sumrum. Eft-
ir að fjölskyldan flutti til
Hafnarfjarðar starfaði í hann í
Bátalóni og síðan í Mótun
plastbátagerð. Lengst af starf-
aði Ólafur á Vélaverkstæði Jó-
hanns Ólafs í Hafnarfirði.
Einnig stundaði Ólafur sjóinn
á bátnum sínum frá Norður-
firði á Ströndum meðan heils-
an leyfði.
Útför Ólafs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 19.
mars, og hefst athöfnin kl 13.
jónu Sigríði Hall-
dórsdóttur. Eftir
barnaskólanám í
Finnbogastaða-
skóla lá leiðin í
Reykholtsskóla í
Borgarfirði. Hann
hóf síðan nám í
Iðnskólanum í
Reykjavík og vél-
smiðjunni Héðni
og tók sveinspróf
í vélvirkjun 1963.
Hinn 29. desember 1962
kvæntist hann Svanhildi Guð-
mundsdóttur, f. 26. maí 1943 á
Eyrarbakka. Foreldrar henn-
ar voru Agnes Þórarinsdóttir,
f. 8.2. 1921, d. 4.2. 1946, og
Guðmundur Ásgeirsson, f.
24.9. 1920, d. 30.6. 1978. Börn
Ólafs og Svanhildar eru: 1)
Guðjón, f. 13.10. 1962, kona
hans er Fjóla Berglind Helga-
dóttir, f. 21.11. 1959. Fjóla átti
áður tvö börn og eitt barna-
barn. Guðjón á dótturina a)
Svandísi, f. 7.1. 1990, móðir
hennar er María Ólöf Ólafs-
son, f. 23.3. 1968. Sonur Guð-
jóns er b) Ólafur Þórir Guð-
jónsson, f. 2.8. 1995, móðir
hans er Jóhanna Þórey Jóns-
dóttir, f. 14.1. 1961, hennar
Ég minnist Ólafs míns með
miklum söknuði. Við höfum
gengið saman í gegnum mikla
erfiðleika síðastliðin tvö til þrjú
ár. Veikindi hans ágerðust en
alltaf héldum við í vonina um
lengra og betra líf honum til
handa.
Mér er það mikill léttir að
hafa fengið í draumum vísbend-
ingar um að faðir hans Ingólfur
og hans góða kona Ingibjörg sem
bæði eru látin, muni taka á móti
honum á ströndinni hinum megin
og einnig Sigurður bróðir hans
sem lést fyrir aldur fram árið
2013.
Það er gott að eiga minning-
arnar um samveru okkar í meira
en 50 ár. Allar góðu stundirnar á
Eyri, hugur hans var alltaf þar, á
æskuslóðum, í gamla húsinu sem
við eignuðumst. Þangað lá leiðin
á hverju ári. Þar var gott að vera
með fjölskyldunni, börnum,
barnabörnum og vinum.
Oft fórum við til útlanda bæði
í keyrsluferðir um Evrópu og í
sólarlandaferðir.
Fram á síðustu stundu talaði
Óli um að ef hann næði einhverri
heilsu gætum við skroppið í eina
ferð enn, kannski núna í mars-
mánuði. En því miður, það var
annað ferðalag sem beið hans í
mars.
Ég kveð eiginmann minn og
vil trúa því að hann sé nú kominn
á betri stað þar sem engin veik-
indi eru og fólkið okkar sem er
farið á undan taki á móti honum
opnum örmum.
Ég krýp við klæðafaldinn þinn,
kem þar með bænir mínar,
og legg þær, ljúfi Drottinn minn,
í líknarhendur þínar.
Guð geymi þig, elsku vinur.
Svanhildur
Guðmundsdóttir.
Til að minnast pabba míns,
Ólafs Ingólfssonar frá Eyri við
Ingólfsfjörð sem var yfirleitt
kallaður Óli á Eyri, þarf heila
bók.
Við pabbi áttum margar góðar
stundir saman og mörg sameig-
inleg áhugamál eins og báta og
skip.
Á mínum æskuárum var til-
hlökkunarefni að komast norður
á Strandir (Eyri við Ingólfsfjörð)
að vori og vera þar sumarlangt.
Þar var sýslað í ýmsu eins og
farið í Engjanes í Eyvindarfirði
en þá jörð fékk pabbi í arf eftir
Guðjón Guðmundsson langafa
minn.
Í Engjanesi var hirtur reka-
viður og dreginn til Ingólfsfjarð-
ar og unninn þar í girðingar-
staura. Engjanesið var algjör
paradís á jörðu, þokkalegur reki
var þar og mikið berjaland og
hægt að veiða þar silung í Ey-
vindarfjarðará og mikil veður-
sæld þar.
Árið 1978 fjárfesti pabbi í
plastbát frá Mótun í Hafnarfirði
sem hann fékk óinnréttaðan og
hann standsetti hann og gerði
kláran fyrir að mestu sjálfur og
þessi bátur fékk nafnið Þytur
ST-14 með heimahöfn á Eyri við
Ingólfsfjörð.
Það var mikil spenna fyrir
mig, þá kominn á 17. árið að við
fengum okkar eigin bát, áður
þurftum við að fá bát að láni hjá
Ingólfi afa mínum. Það var mikil
spenna að sigla Þyt norður á
strandir frá Hafnarfirði í fyrsta
sinn og fara að stunda handfæra-
veiðar og rekaferðir frá Eyri.
Eins voru farnar skemmtiferðir
norður á Hornstrandir á Þyt.
Pabbi og mamma fengu gamla
hreppstjórahúsið á Eyri eftir
daga Guðjóns langafa míns og
keyptu það af ríkinu þegar ríkið
fór að selja ríkisjarðir.
Strandirnar voru líf og yndi
hans pabba míns og hann beið
allan veturinn að komast norður
á Strandir að vori eða þegar var
orðið þokkalega bílfært yfir Eyr-
arhálsinn, foreldrar mínir eyddu
öllum sumrum á Eyri þegar þau
hættu að vinna.
Pabbi stundaði fiskveiðar á
Þyt öll sumur og lagði upp afla á
Norðurfirði. Ég var í fyrstu með
honum, síðan tók nafni hans og
sonur minn hann Ólafur Þórir
við af mér. Þeir voru á síðast-
liðnu sumri á strandveiðum frá
Norðurfirði þeir nafnar. Ég gisti
yfirleitt hjá þeim í Arnarhraun-
inu þegar ég fór suður í einhverj-
um erindum. Við pabbi tókum þá
oft tal um báta og skip og
Strandir.
Ég er pabba mjög þakklátur
fyrir hvað hann hugsaði mikið og
vel um hann Óla minn og var
hans sterki bakhjarl gegnum líf-
ið og baráttuna þar sem ég bjó
það langt í burtu.
Hjá okkur ríkir mikil sorg og
söknuður eftir að pabbi kvaddi
þetta líf og er örugglega á góðum
stað núna með sínu fólki sem far-
ið er frá núverandi jarðlífi.
Pabbi átti við erfið veikindi að
stríða í mörg ár og mamma var
honum stoð og stytta gegnum öll
hans veikindi fram á síðustu
stundu.
Pabbi, ég vil þakka það allt
sem þú gafst mér og mínum
börnum í lífinu og að fá að alast
upp við þín ráð og veganesti inn í
lífið.
Við lofum að Eyri fái að halda
sinni reisn og Eyrarheimilið
verði um ókomna tíð nýtt sem
sumardvalarstaður mömmu,
okkar barna þinna, maka, barna
og barnabarna.
Ég lofa að vera mömmu meiri
stoð og stytta úr fjarlægð og
hugsa vel um hana.
Hvíl í friði, elsku pabbi minn.
Guðjón Ólafsson.
Elsku pabbi minn. Mig langar
í örfáum línum til að þakka þér
fyrir allt saman. Þú varst góð-
hjartaður og hjálparfaðmur þinn
var alltaf tilbúinn. Hvort sem á
móti blés eða allt lék í lyndi, allt-
af varstu þar, tilbúinn. Pabbi
minn.
Ég gat alltaf treyst á þig og
vissi að svörin þín voru alltaf
sönn og rétt. Og svo var alltaf
stutt í brosið þitt bjarta og
hreina. Þú vildir öllum svo vel.
Pabbi minn.
Það voru mér forréttindi að
mega vera dóttir þín í þessi ár.
Árin okkar saman, sem urðu
svo eiginlega alltof fá. Þú verður
alltaf í minningunni. Pabbi minn.
Börnin mín fæddust og þá
eignuðust þau bæði yndislegan
afa.
Léttan í lund og afa sem alltaf
hafði tíma fyrir þau. Afi var alltaf
reiðubúinn og sagði aldrei nei.
Pabbi minn.
Að lokum eitt lítið ljóð eftir
Þorstein Sveinsson:
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt
svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins
og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið
barn .
Brosandi blítt, þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu
lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn
hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson.)
Ég veit að á nýjum tilverustað
verður fallegt og lífið ljúft. Því
þú ert þar. Pabbi minn. Þín dótt-
ir,
Guðrún.
Elsku afi minn. Rosalega
finnst mér sárt að kveðja þig. Þú
ert nú kominn á góðan stað og
laus við erfið veikindi.
Minningin um þig mun lifa
áfram í hjarta mínu. Mér finnst
svo sárt að þú fékkst aldrei að
hitta nýjasta langafabarnið, hann
Elvar Óla. Hann fær að heyra
fullt af skemmtilegum sögum af
þér og hversu yndislegur og góð-
ur afi þú varst.
Elsku afi, ég þakka þér fyrir
þann tíma sem ég átti með þér.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir,
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Agnes Dís Ágústsdóttir.
Elsku afi minn, þinn tími er nú
kominn og vonandi hugsar guð
vel um þig . Ég vil tjá mig hér
um það hversu góður maður þú
varst. Síðan ég man eftir mér þá
fannst mér alltaf notalegt að
vera hjá þér og ömmu og það fór
ekki framhjá neinum hversu
mikið þér þótti vænt um fólkið
þitt og vini. Og ég man svo mikið
eftir því þegar ég var ca 6-7 ára á
Ströndum og þú varst að segja
mér sögur um sveitina okkar og
hvað fjöllin heita og klettarnir í
kring. Mér leið alltaf vel og líður
alltaf best á Eyri.
Þú kenndir mér margt um líf-
ið og tilveruna. Við eigum marg-
ar góðar minningar saman, þú
komst mér út í sjómennskuna,
mér fannst alltaf svo gaman þeg-
ar við vorum tveir úti á sjó á
strandveiðum og veiddum stóru
fiskana, og skemmtum okkur við
það að vera úti á hafi og þurftum
ekki að hafa áhyggjur af neinu.
Við bara vorum frjálsir þegar við
vorum úti og eins bara á Eyri .
Þú bókstaflega komst mér út í
lífið og að byrja verða fullorðinn.
Eyri í Ingólfsfirði er og verður
alltaf aðalheimilið okkar, þangað
mun ég fara og húsið mun aldrei
deyja, ég passa upp á þessa hluti,
elsku afi minn.
Ég vil þakka þér, elsku afi
minn, fyrir allt sem þú gerðir
fyrir fólkið okkar. Vonandi ertu á
góðum stað núna. Elska þig allt-
af og ég mun hugsa til þín dag-
lega .
Hvíldu í friði og ró.
Ólafur Þórir Guðjónsson.
Kæri Óli, þú sýndir ótrúlegt
æðruleysi í veikindunum sem þú
hefur átt við að stríða undanfarin
ár. Þegar þú varst spurður
hvernig þú hefðir það, hafðir þú
það nokkuð gott og lýstir síðan
líðan þinni af slíku hlutleysi að
það var eins og þú værir að lýsa
bilun í bíl sem þig varðaði lítið
um.
Þú varst alinn upp „uppi á
Eyri“ hjá ömmu og afa, Sigríði
Halldórsdóttur og Guðjóni Guð-
mundssyni hreppstjóra, þar var
einnig langamma okkar Guðrún
Guðmundsdóttir.
Ég hef trú á að þú hafir feng-
ið gott atlæti hjá þessum ömm-
um. Ef Sigríður amma barst í
tal mátti heyra hve vænt þér
þótti um hana. Á sumrin kom
Inga, föðursystir okkar, norður
og þú varst augasteinninn henn-
ar. Oft kom fólk, sem ekki batt
sína bagga sömu hnútum og
aðrir, til að hjálpa hreppstjór-
anum við bústörfin og hafðir þú
gaman að því að gantast við það.
Þú eignaðist ýmsa góða hluti
sem þér var ósárt um að lána. Til
dæmis risastórt reiðhjól sem ég
fékk oft lánað til lengri og styttri
ferða og þurfti ég þá að hjóla
undir stöng. Þegar þú varst í
Iðnskólanum og komst norður í
sumarfrí hafðir þú eignast plötu-
spilara sem þú vildir endilega
lána okkur, það var gífurlega
flott græja.
Afi hafði verið ekkill í nokkur
ár þegar þið Svana fluttuð norð-
ur með lítinn dreng og bjugguð
hjá honum þangað til þið þurftuð
að flytja suður af persónulegum
ástæðum.
Þegar pabbi var orðinn einn
komst þú til hans oft í viku og þið
fóruð út að ganga eða þú bauðst
honum í bíltúr og þegar hann var
kominn á Eir heimsóttir þú hann
næstum daglega.
Þú hélst alla tíð tryggð við
æskustöðvarnar. Fórst norður á
Eyri á sumrin og sóttir sjóinn frá
Norðurfirði. Þegar við komum
niður Hálsinn þótti okkur gott að
sjá að það var fólk „heima á
Eyri“. Og „heima á Eyri“ tókuð
þið Svana á móti gestum að höfð-
ingjasið eins og alltaf hefur verið
gert á þeim bæ.
Elsku Óli, minningarnar lifa
með okkur. Þín er sárt saknað.
Þín systir,
Lára.
Elskulegur frændi minn og
vinur, Ólafur Ingólfsson, féll frá
langt um aldur fram hinn 5.
mars síðastliðinn. Það voru og
eru forréttindi að teljast til vina-
hóps Svönu og Óla. Hjá þeim
hjónum var engum í kot vísað.
Óli var mannasættir í orðsins
fyllstu merkingu, húmorinn og
frásagnargleðin ætíð með í far-
teskinu. Trygglyndi hans við vini
og vandamenn var einstætt.
Margar eru minningarnar og
allar góðar. Við hjónin höfum oft
talað um blikið sem kviknaði í
augunum á Óla þegar talað var
um sveitina góðu eða hvernig
hann yngdist þegar komið var
norður.
Í Hafnarfirði sjötugur, á Eyri
sextugur.
Það er tómlegt að horfa hérna
yfir lækinn yfir á Arnarhraunið
vitandi að þar er enginn Óli til að
spjalla við.
Kæra Svana, börn og barna-
börn, innilegar samúðarkveðjur
til ykkar allra.
Ólafur Gunnarsson.
Hann Ólafur Ingólfsson frá
Eyri, sveitungi okkar er fallinn
frá. Ekki kom fréttin á óvart,
hann var búinn að glíma við sjúk-
dóma nokkuð lengi. Alltaf er
samt þessi frétt, jafn óvænt. Þar
verður engu hnikað. Þegar ég
var að koma að Eyri á mínum
unglingsárum, var þar lítill
drengur. Ekki heyrði það til
frétta, en mér var hugstætt hvað
mikill ljómi stafaði af þessum
litla dreng, sem var á heimilinu.
Heimilið var fjölmennt, og allir
kepptust um að bera drenginn á
höndum sér. Hann var auga-
steinn fólksins. Hjónin á Eyri,
Sigríður Halldórsdóttir og Guð-
jón Guðmundsson, tóku dreng-
inn í fóstur kornungan, hann var
sonarsonur þeirra.
Og árin liðu, drengurinn óx úr
grasi. Þegar hann hafði aldur til
hleypti hann heimdraganum,
eins og títt var um ungt fólk.
Flest af þessu fólki staðfestist
fjarri heimahögum. Þó að hann
væri farinn, var hugurinn allur
við heimahagana, og dvaldi fjöl-
skyldan á Eyri flest sumur, og
hann kom með bátinn sinn og
gerði út yfir sumarið frá Norð-
urfirði. Síðastliðið sumar voru
þau hjónin, hann og Svanhildur,
á Eyri. Þau kepptust við að gera
bátinn kláran. Kraftar hans voru
á þrotum, og var aðdáunarvert
hvað hann lagði á sig, meira af
vilja en mætti. Á sjóinn komst
hann og takmarkinu var náð.
Þegar þetta er sett á blað er ný-
afstaðið stórviðri. Ólafur var
vanur að hringja við þær aðstæð-
ur til að fá fréttir, að heiman, en
nú eru þáttaskil. Hugur okkar
hjónanna er hjá fjölskyldunni.
Samúðarkveðjur færum við
þér, Svanhildur, og fjölskyld-
unni. Góður drengur hefur kvatt.
Minningin um hann mun lifa
með okkur.
Gunnsteinn Gíslason og
Margrét Jónsdóttir.
Ólafur Ingólfsson
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HJÖRDÍS INGIBJÖRG
KONRÁÐSDÓTTIR,
Dalbraut 21,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 5. mars, verður
jarðsungin frá Laugarneskirkju þriðjudaginn 24. mars kl. 13.
.
Svava Jónína Níelsdóttir, Árni Auðunn Árnason,
Jenný Sigurlína Níelsdóttir, Guðni Páll Birgisson,
Hjördís Auður Árnadóttir, Þorsteinn Viðarsson,
Hjalti Freyr Árnason,
Níels Árni Árnason, Harpa Lind Örlygsdóttir,
Birgitta Svava Pálsdóttir
og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GÍSLI KRISTJÁNSSON,
Stóragerði 7,
Reykjavík,
lést mánudaginn 16. mars.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 26. mars kl. 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
.
Guðrún Gísladóttir, Halldór Þórðarson,
Kristján Gíslason, Ásdís Rósa Baldursdóttir,
Guðm. Torfi Gíslason, Ragnheiður K. Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar kæra,
STELLA EYJÓLFSDÓTTIR,
lést föstudaginn 13. mars á
hjúkrunarheimilinu Mörk.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju
þriðjudaginn 24. mars kl. 15.
.
Gyða Eyjólfsdóttir,
Ingvar Eyjólfsson,
Ragna Eyjólfsdóttir, Hilmar Albertsson,
Sverrir Eyjólfsson, Eyrún Guðnadóttir
og aðrir ástvinir.