Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.04.2015, Blaðsíða 47

hinu góða að hafa skoðanir og þess krafist.
Leikkonu þarf að líða vel í sínum búningum,
ná að lifa sig inn í persónuna og verður að
láta vita ef svo er ekki.“
Beið eftir rétta augnablikinu
Þegar Heiða Rún kom til London var hún far-
in að gjörþekkja hvernig það var að standa á
eigin fótum eftir að hafa búið fjarri fjölskyldu
í þróunarlandi á mótunarárum.
„Ég hafði þroskast rosalega hratt í fram-
andi heimi. Það var ómetanlegt. Svo má segja
að ég hafi tekið minn þroska út sem fullorðinn
einstaklingur í London svo að á Íslandi hef ég
aldrei búið nema sem unglingur sem er
kannski svolítið sérstakt,“ segir Heiða Rún
sem ólst upp í Breiðholtinu hjá listelskri en
leikaralausri fjölskyldu. Faðir hennar, Sig-
urður Marteinsson, er píanókennari og móðir
Guðrún Árnadóttir tannfræðingur. Það kom
víst fáum á óvart þegar hún sagðist vilja vera
leikkona, ung að árum, það sást á öllu hennar
atferli.
Hvað rak naglann endanlega í það að þú
ákvaðst að skrá þig í leiklistarskólann?
„Ég fann bara að rétta augnablikið var
runnið upp, ég hafði alltaf ætlað mér í leiklist
en var bara að bíða eftir að finnast ég tilbúin.
Mig langaði að eiga alvörumöguleika á því að
fá verkefni erlendis og hafði fyrir löngu
ákveðið að ég myndi fara í leiklistarskóla úti.
Það þýðir ekki að mig langi ekki til að taka að
mér verkefni sem tengjast Íslandi. Mig langar
mjög mikið að vinna með ákveðnum Íslend-
ingum og vonandi gefst tími í það.“
Með því að skrifa undir samning um leik
sinn í Poldark hefur Heiða Rún bundið sig
þannig að hún hvorki má né hefur í raun tíma
til að leika fast hlutverk í öðrum sjónvarps-
seríum nema þá sem gestaleikari.
„Ég má samt í raun gera það sem ég vil ef
það hittist ekki á tökur í Poldark, Poldark
gengur auðvitað alveg fyrir.“
Umboðsmaður Heiðu Rúnar sendi hana í
prufur fyrir Poldark og hún segir að þrátt
fyrir að hún geri sér grein fyrir því – hvílíkur
áfangi það er að landa hlutverkinu hefði hún
eflaust verið í meiri geðshræringu fyrir
nokkrum árum.
„Ég var alveg með fæturna á jörðinni. Mað-
ur veit aldrei hvernig viðtökur sjónvarps-
þættir eða kvikmyndir sem maður leikur í
eiga eftir að fá og framhaldið stendur því allt-
af og fellur með þeim viðtökum. Þannig var
ég með miklar væntingar þegar ég fékk hlut-
verk í franskri glæpaþáttaröð sem handrits-
höfundur Law & Order, René Balcer, skrifaði
meðal annarra en þeir þættir áttu að hafa alla
burði til að ná hæstu hæðum en gerðu það
ekki. Ég hafði í raun meiri væntingar þá en
ég hafði núna,“ segir leikkonan sem hefur
einnig fengið fleiri stór tækifæri sem hafa
komið henni áfram, á borð við lítið hlutverk
kvikmyndinni One Day með Anne Hathaway.
„Frá því að ég útskrifaðist hafa liðið fimm
ár og þetta hefur verið mikil vinna. Allt gerist
mjög hægt í þessum bransa og maður er orð-
inn sjóaður. Ég hugsa að þetta væri meiri
geðshræring fyrir mig ef ég væri nýútskrifuð
leikkona.“
Lagði hart að sér til að ná
framburðinum
Hefur það gagnast þér að vera íslensk. Veitt
þér einhverja sérstöðu í leiklistarstéttinni úti?
„Nei, engan veginn og í raun hefur það
stundum hindrað fremur en að hjálpa. Ef ég á
að vera hreinskilin. Við erum svo lítil þjóð og
það vantar sjaldnast einhvern til að leika Ís-
lending. Það er mun frekar að það vanti leik-
konur sem tala reiprennandi frönsku, þýsku
eða ítölsku. Þegar ég var að byrja lenti ég í
því að menn urðu efins þegar þeir áttuðu sig
á að ég væri ekki bresk og voru ekki vissir
um að ég hefði burði í hlutverkið.“
Einmitt út af þessu er eftirnafn Heiðu Rún-
ar „Reed“. „Ég hef lagt mjög mikla vinnu í að
ná góðum breskum hreim og afmá öll íslensk
einkenni.“
Hvernig náðirðu lýtalausum hreim?
„Ég var algerlega með það á heilanum að
ná enskunni þannig að enginn gæti heyrt að
ég væri útlendingur. Ég varð enda alveg
hrikalega pirruð ef fólk sagðist heyra eitthvað
öðruvísi í tónfalli mínu. En mér er alveg sama
núna, það er bara svona mitt sérkenni þótt
það heyrist eitthvað örlítið. En ég náði þessu
með því að æfa mig og æfa og var með ótrú-
lega góðan kennara í skólanum sem kenndi
mér í þrjú ár og gaf mér mjög gott ráð; Að
tala alltaf og vanda mig þótt ég væri bara að
hanga með vinum mínum. Að tala alltaf eins
og ég væri að leika og reyna að vanda mig á
sviði virkaði.“
Heiða Rún hefur ekki setið auðum höndum.
Nú í vikunni var leikritið Scarlet frumsýnt í
Southwark Playhouse-leikhúsinu í Suður-
London sem er meðal annars rekið af Heiðu.
Verkið skrifaði góðvinur Heiðu Rúnar sem
var með henni í Central St. Martins en hand-
ritið er meðal annars unnið upp úr fjölmörg-
um samtölum sem þau vinirnir hafa átt saman
í gegnum tíðina um mál tengd kvenfrelsi og
kynferðislegu frelsi þeirra. Má þar nefna at-
riði svo sem hvernig litið er öðruvísi á konur
sem sofa hjá mörgum karlmönnum en karl-
menn sem gera slíkt hið sama.
Kjarni verksins fjallar um muninn á kyn-
ferðislegu frelsi kvenna versus karla. Hvernig
konur lenda í því sem kallast upp á enska
tungu, slutshame, og er á íslensku gjarnan
kallað drusluskömm eða drusludissa, og Heiða
Rún segir verkið fjalla um slíkt, andlegt of-
beldi og misnotkun yfirhöfuð en aðalpersónan
lendir í því að á netið er sett myndband sem
tekið er upp af henni í partíi án hennar vit-
undar.
„Nei, hún verður ekki fyrir nauðgun en
þetta er þó myndband sem gerir henni grikk
og snýst um misnotkun, hún er drukkin, og
veit lítið hvað er að gerast í kringum hana.
Birting myndbandsins hefur mikil áhrif á
þessa konu en við erum fjórar sem leikum
hana. Hver og ein okkar er mismunandi part-
ur af persónuleika hennar því eftir þennan at-
burð togast á í henni mismunandi raddir og
hugsanir, sumar þeirra sjálfsásakandi.“
Hver er þinn styrkur heldurðu sem leik-
kona? Hvernig komstu þangað sem þú ert
komin?
„Það er erfitt að meta það sjálfur – maður
er alltaf að hugsa um það sem maður þarf að
laga! En ég get nefnt að ég á auðvelt með að
finna til samlíðunar með þeim persónum sem
ég leik og einnig þeim persónum mótleikarar
mínir leika. Mér finnst mikilvægt að það
myndist orka á milli aðalpersónanna og ég
held áfram að vinna í því þar til allir eru
ánægðir. Ég legg líka hart að mér. Mér finnst
alltaf eins og ég geti gert betur. Það er ef-
laust styrkur.
Til að byrja með þarf maður að spyrja
sjálfan sig; „Hef ég raunverulega hæfileika?“
Og ef manni finnst það og fær þannig við-
brögð frá fólki sem mark er takandi á þarf
maður líka að trúa á þá hæfileika sjálfur og
síðast en ekki síst; hafa afskaplega góða þol-
inmæði því hlutirnir gerast ekki hratt. Þú get-
ur verið einstaklega hæfileikaríkur en haft
enga þolinmæði og gefist upp.“
Heiða þarf að kveðja til að fara á æfingu,
kemst hún eitthvað til Íslands til að slaka á?
„Já, ég hef komist heim um jólin en ég hef
misst af svo mörgum brúðkaupum vina og
ættingja hér heima að það er ekki einu sinni
fyndið. Ég ætla að reyna að koma heim núna
í sumar áður en við byrjum aftur í tökum og
vonandi tek ég með mér leikara úr þáttunum
því þá langar alla að koma til Íslands. Þá fer
ég án efa með þá alla í bústað ömmu minnar í
Grímsnesi sem er algjör draumastaður.“
Úti segist Heiða ekki hafa tíma í annað en
að vera hún sjálf og það sé ekkert svigrúm til
að binda sig eða stofna fjölskyldu. Frítímann
noti hún helst til að fara í leikhús með vinum
sínum svo leiklistin er alls staðar.
„Ég er mjög ánægð í lífinu meðan ég get
sinnt leiklistinni á þennan hátt sem ég er að
gera núna, með blöndu af leikhúsi og sjón-
varpi. Í starfinu skiptir svo öllu máli að ég sé
að segja góða sögu og það gefur mér mikið að
kynnast sögupersónum og finna til samlíðunar
með fólki sem ég myndi annars aldrei spá í.
Það eru algjör forréttindi að fá svo að hafa
áhrif á fólk, hvort sem er í leikhúsi eða sjón-
varpi.“
Á götum London er starað á Heiðu
Rún Sigurðardóttur hvar sem hún
fer enda orðin heimilisvinur á millj-
ónum heimila í landinu á sunnudags-
kvöldum. „Það getur verið óþægilegt
og maður getur orðið svolítið óvær
við þannig aðstæður. En það er auð-
vitað frábært að finna hvað það eru
margir að horfa,“ segir Heiða Rún.
AFP
* Frá því að ég út-skrifaðist hafa liðiðfimm ár og þetta hefur
verið mikil vinna. Allt
gerist mjög hægt í þessum
bransa og maður er orð-
inn sjóaður. Ég hugsa að
þetta væri meiri geðs-
hræring fyrir mig ef ég
væri nýútskrifuð leikkona
19.4. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 47
 Nú þegar íslenskir leikarar hafa fengið stór hlutverk
erlendis spyrja sig eflaust einhverjir af hverju Heiða
Rún er að gera eitthvað sem fáir hafa gert áður.
 Það útskýrist af því að þrátt fyrir að íslenskir leik-
arar hafi áður fengið stór hlutverk hefur eftirleikurinn,
það er að segja viðtökur almennings og gagnrýnenda
við svo kvikmyndunum og sjónvarpsþáttunum sjálfum,
ekki endilega náð þeim hæðum að slá slík áhorfsmet
sem þættirnir sem Heiða Rún leikur í, Poldark, eru að
ná. Þetta þýðir að stór tækifæri eru framundan hjá leik-
konunni sem getur skrifað undir nokkurra ára samning
eins og hún hefur gert.
 Þættirnir Poldark eru samkvæmt grein The Guardi-
an í síðustu viku ein helsta ástæðan fyrir því að BBC 1
hefur slegið áhorfsmet það sem af er ári, það er að
segja sjónvarpsstöðin er með mesta áhorf sem hún
hefur haft í heilan áratug. Þættirnir eru jafnvel taldir
geta náð sömu alþjóðlegu frægð og Downtown Abbey.
HEIÐA RÚN SIGURÐARDÓTTIR
Eitt stærsta „meik“ íslensks leikara