Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.04.2015, Blaðsíða 53

Killswitch Engage og Mastodon og síðar-
nefnda bandið varð fyrir valinu. Þetta er
auðvitað eins fáránlegt og það hljómar.
Hvers vegna í ósköpunum ætti aðeins að
vera rými fyrir annað hvort Killswitch En-
gage eða Mastodon í mínu lífi? Það er eins
og að borða aldrei lambalundir af því að
maður borðar löngu í humarsósu. Meikar
ekki sens. En svona er ég, lesandi góður,
og löngu búinn að sætta mig við það.
Platan heitir Disarm the Descent, frá
árinu 2013, og er algjört dúndur. Gargandi
keyrsla út í gegn án þess að melódían sé
leyst upp í frumeindir sínar. Killswitch En-
gage er ekkert að hanga yfir hlutunum.
Lögin eru mörg en stutt. Svolítið eins og
hjá Slayer. Menn nenna ekki að endurtaka
sig um of.
Nóg er líka af íslenskri tónlist á mark-
aðinum en góður maður tjáði mér um dag-
inn að gróskan í málmi og rokki væri
hvergi meiri nú um stundir en hér um
slóðir. Skálmöld, Sólstafir, Vintage Carav-
an. Og fer ekki þessi nýja Brain Police-
plata að koma?
Vond reynsla af ómálmi
Málmur er mínar ær og kýr en samt var
ég hér um bil búinn að festa kaup á safni
bestu laga bandaríska söngvaskáldsins Bobs
Dylans á dögunum. Þóroddur Bjarnason
vinur minn (myndlistarmaðurinn en ekki
byggðafrömuðurinn) jós kappann nefnilega
lofi í óvissuferð okkar félaganna um höf-
uðborgarsvæðið fyrir skemmstu. Kvaðst ný-
byrjaður að hlusta á Dylan fyrir tilviljun
og hann væri hverrar nótu virði, karlinn.
Þrátt fyrir þessi fögru orð beið ég með
Dylan. Hef nefnilega vonda reynslu af því
að fjárfesta í öðru en málmi á svona mörk-
uðum. Keypti einu sinni Ramones Antho-
logy og það urðu gríðarleg vonbrigði.
Ramones virðast hafa haft mikil áhrif á
þrassið, alltént hafa kanónur eins og James
Hetfield og Jeff Hanneman talað lofsam-
lega um þá gegnum tíðina. Þessu efni varð
maður því að kynnast.
Það hefur örugglega verið bullandi
stemning að vera pönkari í gamla daga.
Ég meina, ég hefði örugglega sjálfur orðið
pönkari hefði ég haft aldur til. En þessi
tónlist eldist ekki vel. Því miður. Þvílík
hörmung þetta Ramones-efni, með örfáum
undantekningum. Fyrirgefðu mér Guð og
blessaðu minningu þeirra bræðra allra!
Sama má segja um Sex Pistols. Pönkið
er dulítið eins og grönsið. Bara stemning
og barn síns tíma. Innilega barn síns tíma.
Keypti Brian Ferry handa frúnni í Perl-
unni í fyrra og svei mér ef það er ekki
skárra.
Typpamálmur C-liðsins
Ekki er þó allur Perlumálmurinn jafn vel
heppnaður. Eins og gengur. Hlóð í fyrsta
skipti í Bullet for My Valentine um daginn
og hefði líklega betur sleppt því. Verðið
var samt gott. Veit ekki hvort kom mér
meira á óvart standard efnisins eða sú
staðreynd að Bullet for My Valentine er
alls ekki frá Bandaríkjunum, heldur Wales.
Til að gera langa sögu stutta er efnið svo
sem ekki algalið en sætir engum tíðindum.
Svolítið eins og Trivium hefði B-lið. Jafnvel
C-lið. Einhvers staðar heyrði ég þetta kall-
að „typpamálm“ og líklega fer bara vel á
því.
Svo er þarna efni sem ég mun aldrei
kaupa. Eins og Sepultura eftir 1996. Fór
nefnilega í króníska fýlu út í þá frumskóg-
arsveina eftir að Max Cavalera hrökklaðist
úr bandinu. Fyrir mína parta þá lauk Sep-
ultura-ævintýrinu með Roots. Það dugar
bandinu þó auðveldlega til að komast á
verðlaunapall þegar málmsagan er gerð
upp.
Til allrar hamingju er fróun í Soulfly,
bandinu sem Max stofnaði eftir að honum
var vísað á dyr. Þær plötur eru alltaf á
sínum stað í Perlunni. Engin Sepultura en
samt heiðarlegur og „solid“ málmur.
Af hverju er Killer Be Killed ekki
þarna? Soulfly, Mastodon og Dillinger
Escape Plan-bræðingurinn.
Djöfull langar mig í þá plötu.
orri@mbl.is
Plötur öfgamálmbandsins
Cradle of Filth eru í ýmsum
verðflokkum á mark-
aðinum.
Morgunblaðið/Kristinn
19.4. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 53
Margir töldu að ferill leikaransChristian Bale færi í vaskinn tækihann við hlutverki siðblinda rað-morðingjans Patrick Bateman í
kvikmyndinni American Psycho.
Hinn 14. apríl síðastliðinn voru nákvæmlega
15 ár liðin frá því myndin, sem gerð var eftir
umdeildri skáldsögu Bret Easton Ellis frá 1991,
rataði á hvíta tjaldið. Bale virðist síður en svo
hafa gert mistök með því að taka við hlutverk-
inu því í kjölfar þess hefur stjarna hans risið og
hann meðal annars tekist á við að leika sjálfan
Batman.
American Psycho var ekki alls staðar vel tek-
ið á sínum tíma. Hún var sýnd á Sundance- há-
tíðinni á sínum tíma og máls-
metandi gagnrýnendur sögðu
hana draga hátíðina niður.
Kvenréttindahreyfingin í
Bandaríkjunum brást hart við
og taldi myndina upphefja
kvenfyrirlitningu og ofbeldi
gegn konum. Ein af talskonum
þess viðhorfs var kvenrétt-
indafrömuðurinn Gloria Stein-
em, en það er nokkuð skondin tilviljun að sama
ár og myndin kom út giftist hún David Bale, föð-
ur Christian Bale, aðalleikara myndarinnar.
Einn af þeim sem var sagt að boðið hefði ver-
ið hlutverk Bateman en hafnað því á sínum tíma
var stórstjarnan Leonardo Di-
Caprio, en talið var að Stein-
em hefði verið ein af þeim
sem fengu DiCaprio ofan af
því að taka við hlutverki í
þessari umdeildu mynd. Leik-
stjórinn Mary Harron sagði
síðar að hún hefði aldrei viljað
DiCaprio í hlutverkið, hann
væri of strákslegur í útliti.
Myndin hlaut betri viðtökur hjá áhorfendum en
gagnrýnendum og Bale hlaut víða lof fyrir
frammistöðu sína. Höfundur bókarinnar hefur
þó alltaf haldið því fram að sagan hafi virkað
betur sem skáldsaga en kvikmynd.
AMERICAN PSYCHO VARÐ 15 ÁRA Í APRÍL
Leonardo DiCap-
rio lék í The Beach
í staðinn.
Gloria Steinem
gagnrýndi American
Psycho harðlega.
Christian Bale skaust upp á stjörnuhimininn
með American Psycho en hafði verið varaður
við því að það að taka að sér hlutverkið væri
hræðileg mistök.
Kynþokki hennar skall áheimsbyggðinni eins ogflóðbylgja. Árið var1991 og tilefnið tón-
listarmyndband sem hún lék í –
við lagið Wicked Game með
bandaríska hjartaknúsaranum
Chris Isaac. Myndband sem
MTV-stöðin valdi síðar það kyn-
þokkafyllsta í tónlistarsögunni.
Munúðin verður varla meiri í
flæðarmálinu. „What a wicked
thing to do, to let me dream of
you!“ stundi aumingja Isaac og
kallaði yfir sig hluttekningu
manna um heim allan. Eða ekki.
Frægð hennar var ekki lítil fyr-
ir en eftir þetta var danska fyrir-
sætan Helena Christensen á allra
vörum. Alltént vildu allir hafa
hana á sínum vörum, í það
minnsta karlpeningurinn.
Helena Christensen fæddist í
Kaupmannahöfn á jóladag 1968.
Faðirinn danskur en móðirin frá
Perú. Banvæn blanda. Hjónin
réðust heldur ekki á garðinn þar
sem hann er lægstur, nefndu
hnyðruna eftir fegurstu konu
allra tíma, Helenu af Tróju. „Fegurð þeirrar
ágætu konu leiddi til styrjaldar. Ekki eins og
það væri nein pressa,“ sagði Christensen í
viðtali löngu síðar. Létt í bragði.
Fegurðin lét ekki á sér standa. Christensen
var kjörin ungfrú Danmörk 1986 og var í
framhaldinu fulltrúi þjóðar sinnar í keppninni
Ungfrú heimur. Svíki minnið ekki hefur hún
þar glímt við Gígju Birgisdóttur frá Akureyri.
Og fleiri þokkafull sprund.
Sló í gegn í Frakklandi
Eftir það ævintýri pakkaði Christensen kjól-
um sínum og gerðist fyrirsæta í París. Stóra
breikið var breiðsíða í frönsku útgáfunni af
Elle 1989 sem skilaði Christensen á forsíðu
breska Vogue. Allar götur síðan hefur hún
verið skilgreind sem ofurmódel. Ekki svo að
skilja að það sé henni endilega að skapi. „Það
er í raun og veru mjög vandræðalegt að vera
kölluð ofurmódel. Það á ekki að vera ofur-
mannlegt að vera módel,“ sagði hún ein-
hverju sinni í viðtali.
Skyndilega var Christensen alls staðar, í
öllum helstu tískublöðum, á sýningarpöll-
unum, á risaspjöldum á Times Square og
auðvitað á MTV. Lífið virtist leika við hana –
og þó. „Ég höndlaði þetta ekki,“ upplýsti hún
síðar. „Allur glamúrinn: brjóstahaldarar sem
lyftu brjóstunum, gerviaugnhár, haugur af
farða og rosalegt hár. Pressan sakaði okkur
um að vera svona en við vorum það ekki. Ég
var bara látin líta svona út. Satt best að segja
naut ég þess bara vegna þess að þetta var
ekki ég. Ég var bara að þykjast. Í hjarta mínu
var ég alltaf hippastelpa.“
Ekki var einkalífið til þess fallið að draga úr
athyglinni, alltént ekki meðan hún bjó með
Michael Hutchence, söngvara INXS, í byrjun
tíunda áratugarins. Hann féll síðar frá með
sviplegum hætti. Síðar bjó Christensen með
leikaranum Norman Reedus og á með hon-
um soninn Mingus Lucien Reedus sem er
fimmtán ára í dag. Hennar eina barn. Undan-
farin ár hefur Christensen verið í sambandi
með Paul Banks, söngvara Interpol.
Christensen dró sig að mestu út úr fyrir-
sætabransanum um aldamótin en tekur
ennþá að sér eitt og eitt verkefni. Í seinni tíð
hefur hún haslað sér völl sem ljósmyndari,
auk þess að sinna mannúðarmálum af kappi.
Helena Christensen býr í New York en á
einnig íbúð í Kaupmannahöfn. Ekki fylgir sög-
unni hvort hún skellir sér ennþá á ströndina.
HVAÐ VARÐ UM HELENU CHRISTENSEN?
Christensen 2015. Hún hefur lítið breyst.
Helena Christensen í „kynþokkafyllsta myndbandi allra tíma“
– við lagið Wicked Game með Chris Isaac árið 1991.
MUNÚÐ Í FLÆÐARMÁLINU