Reykjalundur - 01.06.1962, Blaðsíða 4

efnafræði, eðlisfræði, bókfærsla, íslenzka,
danska og enska. Auk þess hefur venjulega
verið framhaldsnám í ensku á hverjum vetri,
einnig námskeið í vélritun, og sníðanámskeið
hefur verið fyrir stúlkur. Nemendur hafa
frá öndverðu getað valið á milli ensku og
dönsku, og ef þeir hafa óskað þess, hafa þeir
getað fengið að stunda nám í báðum þessum
tungumálum. Iðnskólinn að Reykjalundi hef-
ur notið góðs af nábýlinu við Iðnskóla
Reykjavíkur, því allt frá fyrstu hefur hann
notið ágætrar kennslu þess teiknikennara,
sem þar er, Helga Hallgrímssonar. Guð-
mundur Magnússon, kennari á Brúarlandi,
hefur l'engst af kennt reikning. I öðrum
námsgreinum hafa alltaf verið menn á
Reykjalundi, sem hafa getað leyst kennslu
af hendi, t. d. voru Olafur H. Einarsson,
kennari við Gagnfræðaskóla Austurbæjar,
og Ingibjörg Þorgeirsdóttir, kennslukona,
lengi kennarar við skólann. Það varð í upp-
hafi samkomulag um það við Iðnskóla
Reykjavíkur, að nemendum í Iðnskólanum
að Reykjalundi væri gefinn kostur á að ljúka
iðnskólanámi á tveimur vetrum. Námi er
þannig hagað, að fyrri hluta hvers vetrar er
kennt í I. bekk nýjum nemendum og í III.
bekk nemendum, sem lokið hafa II. bekkjar
prófi veturinn áður. Síðari hluta vetrar er
kennt í II. og IV. bekk þeim, sem þá hafa
lokið prófi úr I. og III. bekk. Ég hef haft
þann hátt á síðustu árin, að láta námsgetu,
undirbúning og ástundun nemenda ráða
nokkru um, hve langan tíma námið hefur
tekið. Nokkrir nemendur hafa því varið
þrem vetrum til náms, en aðrir hafa fengið
að taka vissar námsgreinar, t. d. tungumál',
á tiltölulega skömmum tíma.
Iðnskólinn að Reykjalundi hefur sérstöðu
sem iðnskóli, þar sem hann er risinn upp við
vissar aðstæður: Dvöl fólks, sem er að ná
sér eftir sjúkdóm. Sumum hefur aðeins nægt
skömm dvöl, og hefur nemendafjöldi því
venjulega verið miklu meiri í I. og II. bekk
en tveim hinum síðari. Hafa nokkrir nem-
endur tekið tvo bekki á Reykjalundi og lok-
ið iðnskólanámi í Iðnskóla Reykjavíkur.
Einn eða fleiri hafa þó verið burtskráðir á
2
hverju vori, flestir í trésmíði og ein stúlka í
kjólasaumi; einnig allmargir án iðnar.
Mosfellingar hafa líka notað sér þá að-
stöðu, sem skólinn veitir í sveitinni, og hef-
ur einn piltur, sem nam bifvélavirkjun, ver-
ið burtskráður frá Iðnskólanum að Reykja-
lundi.
Sá ávinningur, sem vistmenn á Reykja-
lundi hafa haft af skólavistinni þar, er ómet-
anlegur. Þeir hafa komið á staðinn sjúkir og
félausir og farið þaðan starfhæfir og full-
numa í iðn, sem orðið gat ævistarf þeirra.
Eitt einstakt dæmi mætti nefna: Fjórir
berklaveikir piltar, sem numið höfðu tré-
smíði á Reykjalundi og stundað þar iðn-
skólanám, komust að sem fullgildir smiðir
við Mjólkurárvirkjunina eitt sumar fyrir
nokkrum árum, og námu tekjur þeirra um
11 þúsund krónum á mánuði.
Auk þeirra, sem taka iðnskólann að öllu
leyti og eru burtskráðir þaðan, eru margir,
sem stunda nám og taka próf í vissum náms-
greinum, einkum tungumálum, og enn fleiri
sem notfæra sér kennsluna um óákveðinn
tíma, án þess að taka próf. Sérkennsla hefur
einnig verið fyrir unglinga, sem skammt eru
á veg komnir og þarfnast undirbúnings-
menntunar. Nemendafjöldi á starfsárinu hef-
ur því komizt yfir 20, og tala þeirra, sem
próf hafa tekið náð 17.
Stundum hefur því verið haldið fram, að
hinir smáu iðnskólar úti á landsbyggðinni
ættu ekki rétt á sér, stóru skólarnir bæru
svo langt af í öllum aðbúnaði, kennslutækj-
um og kennaravali. A vissan hátt hafa þessi
sjónarmið nokkuð til síns máls. En fámennu
iðnskólarnir eiga líka sína kosti, þótt ekki
verði þeir taldir hér. Þó vil ég minnast á eitt
atriði. Það gefur að skilja, að fáir nemendur
í bekk njóta kennslunnar betur en nemend-
ur, sem skipta jafnvel tugum í einni og sömu
bekkjárdeild. Þar sem fáum er kennt í einu
glepur færra, og nemandinn hlýtur að fylgj-
ast betur með og vera vökulli, þar sem hann
á von á því að koma upp í hverjum tíma.
Kennari í fjölmennri deild á erfitt með að
fylgjast með hverjum einstökum, en í fá-
mennum bekk þekkir hann nemendur sína
út í æsar, veit hvað þeir kunna til hlítar og
Reykjalundur