Reykjalundur - 01.06.1962, Blaðsíða 5

SIGURÐUR SKÚLASON, magister:
Skólinn ber menningarstarii SÍBS verðugt vitni
Þegar iðnskólinn að Reykjalundi
tók til starfa árið 1949, var ég kvadd-
ur til að vera par prófdómari og hef
fylgzt með starfi hans síðan.
Ég hef alltaf hlakkað til að skreppa
upp að Reykjalundi og fylgjast með
kunnáttu nemenda iðnskólans. Hóp-
urinn, sem komið hefur til prófs, hef-
ur af skiljanlegum ástœðum aldrei ver-
ið sérlega fjölmennur, en peim mun
anðveldara og að vissu leyti áncegju-
legra hefur verið að kynnast pessu
fólki. Þarna hef ég hitt nemendur á
ýmsum aldri, allt frá ungu fólki innan
við tvitugt til roskins fólks.. En allir
hafa virzt námgjarnir og margir mjög
góðum hœfileikum gœddir. Sumir
pessara nemenda hafa orðið mér ó-
gleymanlegir eftir pessi stuttu kynni.
Kennarar skólans liafa verið áhuga-
samir og prýðilega hœfir starfsmenn.
Hefur peim tekizl að skapa par menn-
ingarsókn, sem mjög er i anda hinnar
merku starfsemi SÍBS.
Iðnskólinn að Reykjalundi hefur
bœtt úr brýnni pörf berklasjúklinga
og bœtt mjög aðstöðu peirra i lifsbar-
áttunni. Það er ómetanlegt vistmönn-
um Vinnuheimilisins að geta öðlazt
lögboðna iðnfrœðslu heima á staðnum
samhliða verklegu námi. Þegar end-
urhcefmgu vistmanna er lokið, hafa
margir peirra jafnframt öðlazt full iðn-
réttindi. Þess eru dcemi að fullfriskir
menn utan Reykjalundar hafa leitað
til iðnskólans par og lokið námi. Að
undanförnu hefur skólinn notið á-
gcelrar forustu Einars M. Jónssonar
skálds.
Ég vona, að pessi merka menningar-
stofnun eigi fyrir sér að eflast á korn-
andi árum og hlakka til að fylgjast
með vexti hans og viðgangi. Skólinn
ber menningarstarfi SÍBS verðugt
vitni.
á hvað þarf að leggja frekari áherzlu, til þess
að nemandanum sé námsefnið fullkomlega
ljóst.
Sá árangur hefur náðst í berklavarnamál-
um hér á landi síðustu árin, að berklaveiki
er sjúkdómur, sem er á stöðugu undanhaldi.
Nýjum vistmönnum með berklaveiki fækk-
ar nú stöðugt á Reykjalundi, en hún lagðist
aðall'ega á ungt fólk. Vistmönnum, sem feng-
ið hafa veikindi annarrar tegundar, fer því
fjölgandi á staðnum, og verður ekki með
vissu fullyrt, hvaða áhrif það muni hafa á
skólahaldið. En nú á dögum lærdóms og sér-
hæfingar er mikils um vert fyrir alla og sér
í lagi ungt fólk, að það kunni iðn, eina eða
Reykjalundur
fleiri, og hafi hlotið þá bóklegu þekkingu,
sem krafizt er, ef að iðnnámi er horfið. Það
er mikils virði fyrir alla að eiga slíkt nám
sem bakhjarl þegar út í lífið kemur og ekki
sízt fyrir þá, sem vegna veikinda eða ein-
hverra áfalla hafa takmarkað líkamsþrek og
geta ekki tekið sér fyrir hendur hvaða erf-
iðisvinnu sem er og það starf, sem mest er
upp úr að hafa hverju sinni. Líklegt er, að
Iðnskólinn að Reykjalundi verði eini sér-
skóli öryrkja hér á landi, og er vonandi, að
ungt fólk á Reykjalundi og einnig það, sem
er nokkuð við aldur, kunni að meta þá að-
stöðu, sem því er veitt á staðnum og not-
færi sér hana. Einar M. Jónsson.
3