Reykjalundur - 01.06.1962, Qupperneq 23

Sérfrœðingar rœða við
öryrkja. Greinarhöf-
undur lengst til
vinstri
svæðaskrifstofur, þar sem endanlegar styrk-
veitingar til sjúklinga eru ákveðnar. Skil-
yrði fyrir styrk er, að líklegt sé, að viðkom-
andi geti orðið vinnufær að endurþjálfun
lokinni, eða í vissum tilfellum, geti orðið
einfær um að sjá um sjálfan sig á heimili
eða í íbúð, þ. e. geti klætt sig, matreitt o. s.
frv., og eru húsmæður styrktar á þeirri for-
sendu. Á þennan hátt getur hver sá einstak-
lingur, sem misst hefur all'a starfsgetu sína
eða hluta hennar, eða getur ekki vegna með-
fæddra lýta eða sjúkdóms komizt inn á
vinnumarkaðinn eftir venjulegum leiðum,
fengið án endurgjalds alla þá endurþjálfun-
arþjónustu, sem hann þarfnast, ef líklegt
telst, að slík þjónusta geri hann vinnufæran.
Þessi þjónusta getur verið mjög margs kon-
ar, dvöl til lækninga á sjúkrahúsi, þar með
taldar skurðaðgerðir, æfingar og önnur með-
ferð þeirrar tegundar, vinnuþjálfun, vinnu-
kennsla og skólun í vissum greinum eða al-
mennt nám, allt upp í háskólanám.
Reykjalundur
Þessu kerfi hefur verið komið á fót á þeim
grundvelli, að það sé ríkinu til hags að kosta
alla þessa endurþjálfun fremur en að sjá
fyrir fólkir.u af almannafé það sem eftir er
af æfi þess, auk þess sem fólkið verður rík-
inu síðar tekjulind frá skattasjónarmiði, þeg-
ar það byrjar störf. Það er ekki litið á þessa
styrki sem framfærslumeðlag, heldur sem
sjálfsagðan rétt. Þar, sem engin opinber
tryggingastarfsemi er rekin, hefur fyrir-
komulag sem þetta meiri þýðingu en í fljótu
bragði skilst í landi, þar sem allir njóta full-
kominna tryggingaréttinda.
Að brúa bilið.
Þegar sjúklingur getur ekki snúið sér að
fyrri störfum að loknum veikindum, skap-
ast mjög viðkvæmt og erfitt vandamál. Það
er svo, að langflest störf eru einhliða, og
persóna, sem árum saman hefur unnið eitt-
hvert ákveðið starf og kann ekki til neins
nema þess, þarf yfir örðugan hjall að fara,
21