Reykjalundur - 01.06.1962, Qupperneq 49

JÓNAS ÞORBERGSSON:
„Sjúkur var ég,
og þér vitjuðuð
* n
min
Rceða við þingslit 13. þings SÍBS.
I.
Það mundi virðast vera að fara í gamla
slóð að rekja enn að þessu sinni afrekasögu
þeirra manna, sem laust eftir aldamótin síð-
ustu hófu baráttuna gegn berklaveikinni.
Stefnumarkið: fullur sigur yfir þessu þjóð-
arböli, sem Guðmundur Björnsson land-
læknir, samherjar hans og allir þeir, sem á
eftir komu, berklasjúklingarnir sjálfir og
núverandi landlæknir okkar eygðu með hug-
arsjónum sínum í einhverri ótiltekinni firð,
virðist nú vera að þokast inn fyrir sjóndeild-
arhringinn og mun færast nær, ef ósleitilega
verður unnið hér eftir eins og hingað til. En
nú spyr ég: Hvað tekur við fyrir samtökum
okkar ef við að fullu náum markinu? Lætur
SÍBS þá hendur falla í skaut? Lætur öll sú
þjóðfylking, sem í meira en hálfa öld hefur
barizt gegn berklaveikinni, þá staðar num-
ið?
Daprir myndu verða dagar í heimi mann-
anna og langar nætur, ef þeir yrðu sviptir
sársaukanum vegna þeirra, sem þjást; ef
þeir glötuðu samkennd fórnfýsinnar vegna
þeirra, sem eiga við böl að stríða. Þeir dag-
Reykjalundur
Jónas Þorbergsson, forseti 13. þings SÍBS.
ar virðast að vísu f jarlægir meðan stór hluti
mannkynsins sveltur enn í dag, meðan lítt
og alls ekki viðráðanlegir sjúkdómar herja,
meðan fáfræðin heldur heilum þjóðum niðri
á lægstu stigum mannlegrar tilveru, meðan
svonefndar menningarþjóðir með hraðskref-
um glata trúnni á framlíf og æðri máttar-
völd en taka að trúa á mátt sinn og megin,
meðan valdsókn, fjandskapur og innihalds-
laust metnaðarkapphlaup kórónar alla
heimsvél jarðarbúa, meðan mennirnir í vax-
andi mæli leita lífsþorsta sínum og inni-
haldsleysi sálar sinnar svölunar í nautna-
æði og sökkva niður í djúp eiturnautnanna.
I stuttu máli sagt: Meðan eitt böl rís af öðru
virðast þeir dagar fjarlægir að mannkær-
leikann og fórnfýsina, þar sem hvorttveggja
er fyrir hendi, skorti verkefni. Fyrir því mun
svo reynast að mönnunum mun enn um ó-
taldar aldir verða veitt hin ljúfsára þjáning
hjálpfýsinnar.
Eg kýs ekki í þessari stuttu ræðu að
hætta mér lengra út á hinn breiða vettvang
47