Húnavaka - 01.05.1966, Síða 26

24
HÚNAVAKA
hann á öxlina á mér og segir: „Ég ætla nú að biðja þig, Sigursteinn
minn, að sjá svo um að það fari nú framsóknarblóð í hann Rúne-
berg.“ Við komum svo í Kárdalstungu og var Rúneberg anzi langt
leiddur, en andlega hress að vanda. Heimferðin gekk gxeiðlega og
á spítalanum beið okkar blóðið. Hresstist Rúneberg við það hið
bezta, og er enn í dag við góða heilsu, en hvort andlegu áhrifin hafi
orðið þau, sem Indriði óskaði eftir, skal ég ekki segja.
Fyrir kemur að við nágrannalæknarnir hjálpum hver <)ðrum. Svo
bar við á sl. vetri, fyrir réttu ári, að kvöld eitt hringdi héraðslæknir-
inn á Hólmavík til mín og bað mig að koma sér til hjálpar. Hafði
hann sjúkling með höndum, sem þurfti þegar á uppskurði að halda.
Ég var þá nýsetztur að spilum hjá Sveini Ellertssyni ásamt Sverri
Markússyni og Olafi Sverrissyni. Fékk ég Sverri í lið með mér, en
hann á bíl alltraustan. Auk okkar slóst í förina hjúkrunarkona, sem
þá starfaði hér við Héraðshælið. Lögðum við af stað um hálf tíu leyt-
ið um kvöldið, en til Hólmavíkur komum við ekki fyrr en kl. hálf
fjögur um nóttina. Var þá einnig kominn héraðslæknirinn frá
Hvammstanga. Skárum við í sameiningu sjúklinginn upp, á röntgen-
borði héraðsins, o« oekk allt að óskum.
Á heimleiðinni slitnaði viftureim í bílnum. Vorum við þá stödd
rétt hjá Þambárvöllum og var því ekið þar í hlað. Hjónin á Þarnbár-
völlum tóku okkur opnum örmum. Gáfu þau okkur að borða og
buðust til þess að sækja viftureim, en fara þurfti meir en 10 km. leið
til þess. Ég var nú orðinn anzi syfjaður, því að komið var fram á
dag, og bað því um að fá að leggja mig á meðan. Einhvern veginn
hélt frúin að hjúkrunarkonan væri konan mín og ætlaði að bjóða
okkur saman til sængur. Mér hlauzt þó ekki sú ánægja, því að hjúkr-
unarkonan var fljót að leiðrétta þann misskilning.
Nú, þegar Héraðshælið er 10 ára, hvað segir þú um starfsaðbúð
og umbætur, sem mætti gera?
Það var mikið átak, sem þurfti til að koma þessari stofnun upp á
sínurn tíma, og erum við sannarlega öll þakklát þeim, sem að því
verki stóðu. Ég fyrir mitt leyti er mjög ánægður með húsið. Það er í
stórum dráttum mjög vel gert og haganlega skipulagt. Hér samein-
ast, ellideild, sjúkradeild, svo og öll heilbrigðisþjónusta héraðsins
undir eitt þak, og er íbúðum fyrir lækna og starfsfólk einnig komið
þar fyrir. Þó að einhver hafi í upphafi álitið j)að ój)arflega stórt, er
húsið þegar að verða of lítið. Ellideildin, sem rúmar 24 vistmenn,