Húnavaka - 01.05.1966, Side 28

26
HÚNAVAKA
Með hjálp héraðsbúa tókst að koma hér upp tannlækningatækj-
um. Skilyrði fyrir því, að tannlæknir geti starfað hér, er að hann
hafi tæki og góða aðstöðu. Með komu þessara tækja, aukast mögu-
leikar á, að héraðsbúar fái tannlækningaþjónustu öðru hvoru og
mun það án efa bæta mikið úr þeim mikla tannlæknaskorti, sem við
hér í strjálbýlinu höfum orðið að búa við.
Af og til berast þessari stofnun góðar gjafir, bæði frá félagasam-
tökum og einstaklingum. Kvenfélagasamtcikin hafa þar verið rausn-
arlegust og einnig hefur Lionsklúbbur Blönduóss sýnt Hælinu hlý-
hug með gjöfum og vinsælum sumarferðum með gamla fólkið. Þótt
öllum þessum aðilurn hafi verið þakkað á öðrum vettvangi, vildi
ég samt ekki láta hjá líða að þakka þeim enn einu sinni.
Eru nokkur tæki sem þú telur þörf á til viðbótar?
Svæfingatæki höfum við ekki enn þá eignazt, en ég býst við að
úr því rætist á þessu ári. Efnaskiptatæki kemur líka til greina að
kaupa og alltaf eru að koma á markaðinn einhver ný tæki, sem við
þyrftum að eignast, því stöðugar framfarir eru á sviði læknavísind-
anna. Ný tæki krefjast aukinnar vinnu og jafnvel sérmenntunar, en
nær ógerningur er að fá sérmenntað fólk hingað út á landsbyggðina.
Eina úrlausnin verður því sú fyrir mig, að fara hina leiðina og kenna
því fólki, sem ég á völ á mér til aðstoðar. Um síðustu áramót fékk ég
stúlku, sem kemur til með að sjá um rannsóknir, skriftir, og vera
mér til hjálpar á ýmsan hátt. Verður þetta án efa mikill léttir fyrir
mig.
Það hlýtur að vera alltof mikið starf fyrir einn lækni, að þurfa að
sjá bæði um sjúkrahúsið og svo allt héraðið?
Jú að sjálfsögðu. Hér þyrftu að starfa minnst tveir fastir læknar,
svo og kandídat af og til. Nýju læknaskipunarlögin gera ráð fyrir,
að í framtíðinni komi læknamiðstöð hér á Blönduósi, að minnsta
kosti fyrir alla austur sýsluna. Lausnina á læknaskorti dreifbýlisins
álít ég einmitt vera þá, að tveir eða fleiri læknar starfi saman en ekki
eins og fyrirkomulagið er í dag, þar sem læknarnir verða að starfa
mest megnis einir síns liðs, eru alltaf á stöðugri vakt og geta aldrei
um frjálst höfuð strokið. Fer ekki hjá því að fyrr eða síðar gefast
þeir upp og flytja í þéttbýlið. Það hlýtur því að verða skoðun mín
hvað Austur-Húnavatnssýslu snertir, að hún eigi að vera eitt læknis-
hérað með setu tveggja eða fleiri lækna hér á Blönduósi. Kemur þá
að því að byggja verður hér íbúðir fyrir fleiri lækna.