Húnavaka - 01.05.1966, Qupperneq 32

30
HÚNAVAKA
Þegar til Kaupmannahafnar kom, leizt mér ekki á blikuna. Kona
Stefáns Jónssonar læknis frá Hrísakoti á Vatnsnesi, móðurbróður
míns ('föðurbróðir Jóns Jóhannessonar prófessors) hafði lofað að
taka á móti mér, en hún var dönsk og kunni ekki íslenzku. F.g gat
lesið dönsku og liélt að ég væri anzi fær í málinu, en Danir skildu
mig ekki. Framburðurinn var víst ekki góður.
Fólkið tíndist frá borði. Ég varð ein eftir. Loksins kom hún og
með henni Skúli Guðjónsson, læknir. Um nóttina fórurn við með
járnbraut til Fredricia. Þar var Stefán frændi með bílinn. Öku-
ferðin er mér minnisstæð. Það uxu tré beggja megin við veginn og
það var eins og að aka gegnum göng lokuð að ofan.
Um nóttina hvessti og rigndi og þegar ég leit út um morguninn
voru trén orðin svo leiðinlega ber. Undir stóru kastaníutré sá ég
tvær gæsir á beit og mér fannst það ógurlega ævintýralegt að standa
við gluggann og horfa á þessa nýju og framandi veröld.
Námsárin i Danmörku.
Ég hóf námið 1. marz 1929 við sjúkrahúsið í Vejle. Annar yfir-
læknirinn þar, Páll Fjeldborg, var sérstaklega mikill íslandsvinur.
Eftir þriggja ára nám á sjúkrahúsinu var prófið tekið, en þá voru
eftir tveir mánuðir á fæðingarstofnun og sex mánuðir á geðveikra-
hæli.
í Vejle fengum við 30 krónur danskar í kaup á rnánuði fyrsta
árið, 40 kr. annað árið, 50 kr. síðasta árið og á geðveikrahælinu 70
kr. á mánuði. Á fæðingarstofnuninni fengum við ekkert kaup, að-
eins fæði og húsnæði, en urðum að kosta þvott. Okkur þótti það
súrt í broti, því að illa gekk að spara af þessu kaupi.
Námið var nokkuð erfitt til að byrja með. Það var sex vikna
reynslutími og hafði ég heyrt að nokkrar hefðu verið sendar heim
eftir þann tíma. Ég lagði mig fram eins og ég gat. Það sem ég ótt-
aðist mest, var að ég yrði send heim.
Á sjúkrahúsinu lenti ég á ströngustu deildinni, að því er talið
var. Og það var einmitt þaðan, sem flestar höfðu verið sendar
heim. Þá hefði ég gjarnan viljað hefja reynslutímann annars staðar,
en þegar ég hugsa til þess síðar, hygg ég að það hefði orðið erfiðara
fyrir mig annars staðar á sjúkrahúsinu, hefði ég ekki byrjað þarna.