Húnavaka - 01.05.1966, Síða 72

70
HÚNAVAKA
svo búið og tók að undirbúa ferð mína vestur morguninn eftir. At-
huga þurfti járn undir hestunr o. fl. Ég taldi réttara að hafa í ferð
þessa þrjá hesta, því að ég bjóst við að fara nokkuð greitt og var
þá gott að hafa einn varahest.
Veðri var svo háttað, að undanfarna daga hafði verið hægviðri
og talsvert frost. Snjór var ekki mikill á láglendi, en allmikill til
hálsa og fjalla. Færi mátti því heita gott og ísar á vötnum traustir.
Morguninn eftir lagði ég af stað kl. rúmlega sjö og miðaði ég
tímann við það, að verða kominn að Lækjamóti kl. 9, þegar síminn
væri opnaður. Veður hafði ekki breytzt frá því, sem verið hafði, og
gekk ferðin vel vestur í Lækjamót og kom ég þar á tilsettum tíma.
Bað ég um lækninn í síma eftir umtali okkar daginn áður, en fékk
það svar að hann væri ekki heima — hefði verið sóttur um nóttina
fram í Miðfjarðardali og ekki von á honum heim fyrr en seinni-
part dagsins. Ekki þóttu mér þetta góðar fréttir, en gat þó ekki að
gert. Hélt ég, sem leið liggur, vestur yfir Víðidal og Miðfjarðar-
háls og vestur að Adelstað og hugðist fá þar fréttir af ferðum lækn-
isins. A Melstað var mér vel tekið af þeim ágætu hjónum Jóhanni
Briem og konu hans og fékk ég hressingu fyrir mig og hey handa
hestunum. Þar frétti ég að læknirinn væri fyrir stuttri stund
lagður af stað úr Miðfirði vestur yfir Hrútafjörð og ætlaði
eitthvað norður í Strandasýslu til konu í barnsnauð. Maður
þaðan að vestan hafði setið fyrir honum í Miðfirði, þegar hann
var á heimleið þá um daginn. Nú þótti mér málið farið að vandast.
Ekki vildi ég snúa heim læknislaus og tók því þá ákvörðun að bíða
og sjá liverju fram yndi. Varð það að ráði að ég yrði á Melstað um
nóttina. Þar var símstöð og hægt að fylgjast með ferðum læknisins.
Næsta morgun var svo spurt eftir lækninum, en svarið var, að ekk-
ert hefði frá honum heyrzt, en búizt var við, að hann kæmi heim
þá um daginn. Ég fór mér því hægt og beið rólegur fram undir há-
degið, en hélt þá af stað áleiðis til Hvammstanga. Ég vissi, að lækn-
irinn mundi koma sömu leið og ég og því ekki hætta á að hann
færi framhjá mér án þess að ég vissi af. Ég fór því hægt, til að þreyta
ekki hestana, og þegar ég kom út á Hvammstanga, kom ég hestun-
um í hús og fékk handa þeim hey, en fór svo að leita frétta af lækn-
inum. Ekkert frétti ég í það sinn, en stuttu síðar kom Ólafur læknir
heim og fór ég þá að hitta hann að máli. Tók hann mér vel, en
kvaðst vera svefnlaus og uppgefinn og ekki treysta sér til að fara