Húnavaka - 01.05.1966, Side 100

98
HÚNAVAKA
enda skrifari ágætur. Þá vann hann á skrifstofu hjá sýslumanni
Húnvetninga um 20 ára skeið, og var þá oft settur sýslumaður, gaf
þá m. a. saman hjón. Sýslufundargerð Austur-Húnavatnssýslu ritaði
hann allt fram á síðustu ár.
Jónas Benedikt Bjarnason, eins og hann hét fullu nafni, fæddist
hinn 20. september 1866 að Þórormstungu í Vatnsdal, sonur Bjarna
Snæbjörnssonar, bónda þar, og konu hans, Guðrúnar Guðmunds-
dóttur bónda á Snæringsstöðum. Hann stundaði nám í Flensborg-
arskóla og lauk prófi þaðan. 1892 byrjaði hann búskap á Guðrún-
arstöðum í Vatnsdal. Hinn 6. janúar 1893 gekk hann að eiga heima-
sætuna þar, Elínu Ólafsdóttur, systur Guðmundar alþingismanns
í Asi og þeirra systkina, hina mætustu konu. Sama ár flytja þau
að Ásum í Svínavatnshreppi og þar með hófst hans mikla og marg-
háttaða starf, sem að nokkru hefir verið lýst hér að framan. Fyrstu
árin bjó Jónas á ýmsum jörðum í Svínavatnshreppi, unz hann
keypti Litladal og bjó þar síðan, eins og fyrr segir, þar til hann lét
jörðina í hendur Ólafi syni sínum 1924. Þau Elín og Jónas áttu
fimm börn. Þau eru: Bjarni kennari og bóndi í Blöndudalshólum,
Sigurbjörg, ráðskona á Stóru-Giljá, Guðrún og Ásta, búsettar í
Reykjavík og Ólafur, bóndi í Litladal. Ólafur andaðist í bvrjun
túnasláttar 1936, aðeins 43 ára að aldri, frá konu og tveimur ung-
um dætrum. Það var þungt áfall, ekki einasta fyrir aldraðan föður
og unga konu, heldur var það sveitarsorg. Hann var úrvals bóndi
og hvers manns hugljúfi. Einnig eru hin börnin vel gefin og hinir
beztu þjóðfélagsþegnar.
Elínu konu sína missti Jónas 1929. Hinn 22. maí 1937 kvæntist
Jónas öðru sinni, Ingibjörgu Sigurðardóttur frá Hvammi í Laxár-
dal, dugnaðar- og myndarkonu og bjuggu þau á Blönduósi.
Eins og sjá má á framanskráðu, er hér aðeins drepið á helztu
atriðin úr lífi og starfi þessa mikilhæfa manns, en engan veginn
tæmandi lýsing á manninum sjálfum í önn hans og starfi. Öll störf
sín leysti hann af hendi með mestu prýði og vandvirkni. Hann var
hægur í fasi og máli, eins og ég man hann, íhugull og tillögugóður.
Fyrir fáum árum síðan varð mér það Ijóst, að Njáll á Bergþórs-
hvoli var í huga mínum, sem næst því að vera í gerfi Jónasar Bjarna-
sonar. Þannig hefir mynd Jónasar færzt yfir á hinn forna speking
í undirvitund minni, þegar ég var barn að aldri og án þess, að mér
yrði það ljóst, fyrr en áratugum seinna. Ég set þetta hér vegna þess