Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.2011, Qupperneq 21

árið 2007 hafi fallið honum í hag og
þar með verið viðurkennt að bóta-
skyld mistök hafi átt sér stað, hafi
spítalinn farið á fullt í að draga pers-
ónu hans í efa þegar kom að því að
meta þann miska sem hann hafði
orðið fyrir. „Við teljum reyndar að
þessi skrif hafi haft áhrif á þetta
mat vegna þess að það var einfald-
lega ekki rétt og við fórum því fram
á yfirmat, sem var gert og þá fengum
við niðurstöðu sem var rétt.“
Björn og konan hans hafa þurft
að berjast með kjafti og klóm til þess
að ná fram réttlæti. „Þetta er bara
búið að vera vinnan mín, ég hef ekki
gert neitt annað í átta og hálft ár og
þessi dómur sem féll í vikunni var
mikill persónulegur sigur fyrir mig.“
Björn segist vera sáttur við dóm-
inn en ósáttur við að í dómnum séu
dregnar frá rúmlega fimmtán millj-
ónir vegna bóta frá Tryggingastofn-
un. „Þetta er mjög ósanngjarnt. Ég
var sviptur þrjátíu árum af starfsævi
minni og ég var sviptur þeim vegna
mistaka og klúðurs. Ég hef barist
eins og grenjandi ljón fyrir rétti mín-
um í átta og hálft ár og þegar upp er
staðið er þrjátíu ára starf mitt met-
ið á tuttugu og þrjár milljónir. Þess-
ar fimmtán milljónir hefðu því skipt
mig mjög miklu. Það er sorglegt að
ævistarf manns sé ekki metið meira
en þetta.“ Björn vann við trygginga-
sölu þegar hann fékk hjartaáfallið og
hafði gert það um tíma en vann áður
í markaðsstarfi tengdu tækjum í sjáv-
arútvegi. „Tryggingarnar voru milli-
stig þegar ég var nýhættur í markaðs-
starfinu og var að velta því fyrir mér
hvað ég ætlaði að gera. En ég náði
aldrei lengra.“
Óþægilegt að mæta læknunum
Björn flutti til Danmerkur ásamt
konu sinni og tveimur börnum fyr-
ir tveimur árum. Kona hans er þar í
námi. Hann segir ástæðu flutning-
anna vera að hluta til hversu óþæg-
legt hafi verið að þurfa að leita sér
lækninga á sömu stofnun og hann
stóð í málaferlum við. „Ein af ástæð-
unum fyrir því að við erum hérna
er til dæmis sú að það er bara ein
hjartadeild til á Íslandi og mér fannst
óþægilegt að þegar ég þurfti að sækja
þjónustu á spítalann þurfti ég alltaf
að mæta þeim læknum sem ég hafði
staðið í deilum við í réttarsölum eða
standa í einhverri skrif finnsku við.
Þess vegna var mjög ljúft að koma
hingað og fara á spítala þar sem eng-
inn þekkti mig. Veðurfarið sem hér
ríkir hentar mér líka betur og mér
líður mjög vel.“ Björn segir óvíst
hvort þau flytji aftur heim en hann
og konan hans sitja nú við skriftir og
stefna á að gefa út bók um þessa lífs-
reynslu. „Við erum að skrifa um okk-
ar hjartalíf ef svo má að orði komast.
Við erum svona að dunda okkur við
þetta. Okkur finnst við vera með sögu
sem er þess virði að segja.“
Ómanneskjulegt kerfi
Aðspurður hvort þau hafi einhvern
tímann verið við að gefast upp á bar-
áttunni segir hann að oft hafi þeim
fallist hendur þegar þau voru að lesa
greinargerðir á læknamáli. „Stund-
um þegar maður las gögn frá lækn-
unum og spítalanum og maður sá
þann málflutning sem þar var hvarfl-
aði að manni að gefast upp. Í fyrsta
lagi þá trúði maður því ekki hvað
fólk er tilbúið til að leggjast lágt til
að klekkja á manni. Fólk sem litið er
upp til og er í góðum stöðum. Ég geri
heldur ekki ráð fyrir því að ég sé svo
merkileg persóna að Landspítalinn
og lögmenn hans hafi sérstaklega
ákveðið að pína mig. Ég geri fastlega
ráð fyrir því að svona sé komið fram
við fólk sem hefur eitthvað út á þá að
setja. Sumt fólk sem lendir í lækna-
mistökum hefur ekki átta og hálft ár
eins og ég hef haft til þess að berjast
við kerfið. Það hefur ekki baráttu-
þrekið og það hefur bara ekki mögu-
leikana til þess að verja sig. Ég er al-
veg klár á því að það er fjöldi fólks
þarna úti sem því miður hefur aldrei
komist á þann stað sem við erum á
núna. Þetta er ómanneskjulegt kerfi
að eiga við.“
Enginn hefur beðist afsökunar
Þrátt fyrir erfiða og langa baráttu
hvetur Björn fólk til að leita réttar síns
ef það hefur orðið fyrir læknamistök-
um. „Mín skoðun er sú að besta að-
haldið fyrir lækna sé að kvarta und-
an þeim og kæra þá ef ástæða þyki
til. Þeir eru ekki guðir, þeir eru fólk
eins og við öll og fólk gerir mistök. Ef
mistökin bitna á einstaklingi þá end-
ar það yfirleitt með því að viðkom-
andi einstaklingi er bætt það tjón og
hann beðinn afsökunar. Nú átta og
hálfu ári eftir þetta hefur enginn frá
Landspítalanum hringt í mig og sagt:
„Fyrirgefðu Björn, okkur þykir þetta
mjög leitt. Við ætlum að skoða þetta
mál, læra af þessu ferli og reyna að
koma í veg fyrir að svona gerist aftur.“
Þetta hefur enginn gert en hins
vegar þá hafa þeir lagt sig í líma við
að gera persónu mína ótrúverðuga
og klekkja á mér. Við höfum unnið
öll þessi mál gegn spítalanum sem
þýðir að við höfum haft sannleik-
ann á bak við okkur. Þó ber að hafa
í huga að stærstur hluti þeirra heil-
brigðisstarfsmanna á Íslandi sem ég
hef átt í samskipum við hefur sýnt
mér virðingu og vinsemd, stund-
að sín störf að trúmennsku og ein-
lægni.“
Þrátt fyrir erfiðleikana er Björn
sáttur við lífið og tilveruna. „Okkur
hefur tekist að skapa okkur gott líf. Líf
sem er reyndar miklu minna en ég
hafði nokkurn tímann hugsað mér,
en það er gott líf. Við höfum skapað
það vegna þess að við erum dugleg-
ar manneskjur og við eigum góða að
sem hafa stutt okkur. Það hefur gef-
ið okkur þrek til þess að standa bein
í baki.“
Viðtal | 21Helgarblað 3.–5. júní 2011 „Sumt fólk sem
lendir í læknamis-
tökum hefur ekki átta
og hálft ár eins og ég hef
haft til þess að berjast við
kerfið. Það hefur ekki bar-
áttuþrekið og það hefur
bara ekki möguleikana til
þess að verja sig.“
Fjölskylda Okkur hefur tekist
að skapa okkur gott líf. Líf sem
er reyndar miklu minna en ég
hafði nokkurn tímann hugsað
mér, en það er gott líf.