Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.2011, Qupperneq 36

36 | Viðtal 3.–5. júní 2011 Helgarblað
Sjómannadagurinn
verður haldinn hátíðlegur
í 73. skipti á sunnudag-
inn. Hann var fyrst hald-
inn hátíðlegur árið 1938
í Reykjavík og á Ísafirði
en dagurinn hefur verið
lögskipaður frídagur
sjómanna frá árinu 1987.
Karlar hafa frá örófi alda
sótt sjóinn en þegar leið
á 20. öldina fór konum í
greininni að fjölga. Sam-
kvæmt nýjustu tölum
Hagstofunnar stunda
um fimm hundruð konur
fiskveiðar. Í tilefni sjó-
mannadagsins ræðir DV í
dag við fimm konur sem
sækja sjóinn.
Konur á sjó
„Ég hef verið á sjó með hléum í tíu
ár. Frá því kreppan skall á hef ég ver-
ið samfleytt á sjó,“ segir Steinunn
Guðný Einarsdóttir, 28 ára sjómaður
á Flateyri. Hún er gengin 31 viku með
sitt fyrsta barn en hefur verið á sjó al-
veg fram til þessa.
„Ég ætlaði reyndar á sjó í síðustu
viku en fjölskyldan var ekkert alltof
hrifin af þeirri hugmynd,“ segir Stein-
unn sem tekur fram að hún sé alls
ekki hætt sjómennsku þótt hún muni
eignast barn á næstunni. Hún muni
snúa aftur næsta sumar.
Hörkuvinna
Fjölskylda Steinunnar gerir út línu-
bátinn Blossa ÍS, auk þess að reka
harðfiskverkun í þorpinu. Steinunn
er háseti á bátnum en bróðir hennar
skipstjóri.
Steinunn segist upphaflega hafa
farið á sjóinn vegna góðra tekna en
einnig segist hún hrifnari af því að
vinna í törnum en að vera í dagvinnu
frá níu til fimm. Hún segir að veiðin í
vetur og vor hafi verið þokkaleg en að
slæmt veður hafi sett strik í reikning-
inn. Hátt fiskverð hjálpi þó mikið til.
Steinunn hefur prófað alls kyns
veiðiskap, allt frá því að vera á tog-
ara til þess að vera á lítilli trillu. „Ég
fór nokkra róðra á beitingavélabát,
Sigga Þorsteins frá Flateyri, og það
var hörkuvinna. Maður var alveg bú-
inn eftir það,“ segir hún og hlær. Hún
segist þó ekki gefa strákunum neitt
eftir þótt hún sé ekki jafnsterk líkam-
lega og þeir.
Sjóveik í tíu ár
Ástæðan fyrir því að hún ílengdist
upphaflega á sjónum var að enginn
hafði trú á henni, að hennar sögn.
Það efldi hana. „Ég þrjóskaðist við,“
segir hún en bætir við að hún hafi
alltaf glímt við sjóveiki. „Stundum er
ég ælandi eins og múkki, sérstaklega
ef einhverjar vikur líða á milli róðra,“
segir hún en tekur fram að þá sé fátt
annað að gera en að halda áfram að
vinna. Hún segir þó að sjóveikin hafi
verið sérstaklega skæð fyrstu árin.
„Ég veit alveg hvað ég á að borða og
hvað ekki, hverju er best að æla,“ seg-
ir hún létt í bragði.
Eins og sjómenn þekkja hefur
veðrið mikið að segja um það hvern-
ig tekjurnar eru og hversu mikið er
hægt að róa. Steinunn segist skoða
veðurspána oft á dag og að lífið snú-
ist mikið í kringum veðrið. „Ef maður
ætlar suður eða eitthvert burt þá þarf
maður að hafa þetta á hreinu,“ segir
hún. Þess má geta að kærasti Stein-
unnar er líka sjómaður og hann býr á
Patreksfirði. Hún viðurkennir að það
fyrirkomulag sé ekki alltaf auðvelt
en þau ætli sér að búa saman þegar
barnið kemur í heiminn.
Steinunn hefur skipstjórnar-
réttindi en á eftir að ljúka vélgæsl-
unámskeiði til þess að geta róið
sjálf. Það getur hún vel séð fyrir sér.
„Ég get vel hugsað mér að fara ein
á handfæri næsta sumar,“ segir hún
að lokum.
Steinunn Guðný Einarsdóttir er gengin 31 viku:
ólétt á vertíð„Ég veit alveg hvað
ég á að borða og
hvað ekki, hverju er best
að æla.
Umfjöllun árið 2001 Tíu ár eru síðan
Steinunn fór fyrst á sjóinn.
Snýr aftur Steinunn ætlar
aftur á sjóinn næsta sumar.