Dagblaðið Vísir - DV - 01.07.2011, Blaðsíða 44

44 | Fókus 1.–3. júlí 2011 Helgarblað
Hvað ertu að gera?
mælir með...
mælir ekki með...
HLJÓMPLATA
Ég trúi á þig
„Þessi tilraun
Bubba finnst mér
skemmtileg, að gefa
út sálarplötu, þótt hún hafi ekki alveg verið
fullkomin.“ Birgir Olgeirsson
KviKMynd
Bridesmaids
„Ég hafði heyrt utan að
mér að myndin væri góð
en ég gerði mér engan
veginn grein fyrir því
hversu góð hún væri.“
Viktoría Hermannsdóttir
BÓK
Sláttur
„Sláttur er frambæri-
legt og fínlega skrifað
verk.“ Kristjana Guð-
brandsdóttir
BÓK
Allt á floti
„Það er gaman að
þeim stílbrögðum
sem Kajsa beitir til
þess að draga upp
ýkta mynd af útlits-
dýrkandanum og margt í fari Stellu Friberg
þekkjum við sjálfsagt í mýflugumynd í
kringum okkur.“ Kristjana Guðbrandsdóttir
BÓK
Engan þarf að öfunda
„Fyrir áhugafólk um framandi menn-
ingarheima eða Norður-Kóreu ætti
bókin að vera skyldulesning þrátt fyrir
hversu illa þýdd hún er.“ Aðalsteinn
Kjartansson
Elísabet Björgvinsdóttir fatahönnuður
Hvaða bók ertu að lesa?
„Ég var að klára að lesa ævisögu Coco
Chanel, sem er stórkostleg og veitti mér
mikinn innblástur.“
Hvert er uppáhaldskaffihúsið þitt?
„Laundromat fyrir börnin, Kaffismiðjan fyrir
langbesta kaffið.“
Hvaða tónlist er í uppáhaldi þessa
dagana?
„Ég er að hlusta á tónlist úr öllum áttum
vegna mikils karókíæðis þessa dagana og er
komin með heilu „play“-listana.“
Hvað ætlar þú að gera um helgina?
„Ég ætla að vera á Pop-Up verzlun á
laugardeginum á Trúnó sem er stað-
settur á Laugavegi 22 með Babette-skó-
hlífarnar mínar og fleira fínerí ásamt fleiri
flottum hönnuðum. Á sunnudeginum
verður svo fjölskyldudagur, afmæli og fleira
skemmtilegt.“
Ferð þú í sumarfrí?
„Já, þegar strákarnir mínir fara í sumarfrí þá
tek ég smásumarfrí frá vinnu og við munum
njóta okkar í júlísólinni innanlands, það
verður yndislegt.“
Laundromat &
Kaffsmiðjan
S
vört, flegin peysa. Svartur
jakki. Svartar buxur. Dökkt
hárið tekið til hliðar. Sjálf-
stæðar krullur.
Gunnlaugur Egilsson ballett-
dansari hefur dansað mörg hlut-
verkin víða um heim en stærsta
hlutverkið er tiltölulega nýhafið.
Dóttir hans og Gunnar Von Matern
kom í heiminn fyrir nokkrum mán-
uðum. Hún heitir Tinna Vigdís í höf-
uðið á ömmum sínum.
Fjölskyldan dvelur á Íslandi um
tíma en heimilið er þó í Stokkhólmi.
Gunnlaugur bjó um árabil í mið-
bænum en nú er heimilið lítil íbúð
í gömlu húsi í herragarðsstíl í ná-
grenni vatns og skógar. Það tekur
um 25 mínútur að fara með lest inn í
miðborg Stokkhólms.
Hann rifjar upp fyrstu kynni
þeirrar Gunnar. „Mamma hennar er
í Heimilistónum sem var með tón-
leika fyrir þremur árum í Iðnó. Ég
var beðinn um að vera gógó-dansari
og ég hitti Gunni baksviðs.“ Hann
segir þetta hafa verið ást við fyrstu
sýn.
Gunnlaugur segir að lífið hafi
breyst til hins betra eftir að hann
varð pabbi. „Það þarf meiri fyrir-
hyggju og það er ákveðin naflaskoð-
un í því. Mér finnst þetta mjög þægi-
leg og tímabær breyting.“
Um dóttur sína segir Gunnlaug-
ur: „Hún er svakalega ákveðin og
óþolinmóð en samt sjálfri sér nóg.
Við vorum með hana í ungbarna-
sundi og hún er mjög flink.“
Lógísk blanda
Gunnlaugur segist hafa verið fimm
ára þegar hann sá ballett dansað-
an í fyrsta skipti. Faðir hans, Eg-
ill Ólafsson tónlistarmaður, samdi
tónlistina við verkið „Ég dansa við
þig“ eftir Joch en Ulrich sem Ís-
lenski dansflokkurinn setti upp.
„Mér fannst eitthvað skemmtilegt
við það.“
Vinkona Gunnlaugs fór í inn-
tökupróf hjá Listdansskóla Þjóðleik-
hússins þemur árum síðar og hann
ákvað að prófa líka. Hann komst inn
og voru tveir strákar til að byrja með
í skólanum en síðar var Gunnlaug-
ur sá eini. „Þetta er ekki mjög félags-
leg listgrein; maður mætti í tíma og
þurfti í rauninni ekki að segja neitt.
Maður var ekkert að ræða hlut-
ina þegar maður kom inn í æfinga-
salinn. En mér fannst umhverfið í
kringum ballettinn heillandi; leik-
húsið og tónlistin. Þetta var svo ab-
strakt. Að búa eitthvað til. Ég var
búinn að vera baksviðs í Þjóðleik-
húsinu, þar sem mamma var leik-
kona, og á tónleikum með pabba
og ég vissi hvað þessi heimur var;
kannski ekki dansheimurinn en mér
fannst hann lógísk blanda af leik-
húsinu og tónleikunum.“
Hann segir að áhuginn hafi kom-
ið og farið. „Þegar ég var á aldrinum
13 til 15 ára var þetta kannski ekki
alveg málið. Ég hafði lært á fiðlu og
klarinett en varð að hætta því, því
ég hafði ekki tíma fyrir þetta allt. Ég
hafði gefið það upp á bátinn þann-
ig að ég ætlaði að sjá hversu langt
ég gæti farið með dansinn.“ Það var
mikið æft. Fyrst fór hann í ballett-
skólann tvisvar í viku, svo þrisvar og
þegar hann var um 12 ára fór hann í
skólann á hverjum degi í um einn og
hálfan klukkutíma á dag; á virkum
dögum og laugardögum.
Hann var eini strákurinn í ball-
ettskólanum á þessum árum þann-
ig að það var engin samkeppni.
„Það var sama hvort ég var slæm-
ur eða góður; það gat enginn ann-
ar strákur dansað strákahlutverkið
í skólasýningunum. Ég hætti ekki
að dansa og gafst ekki upp af því
að það var keppnismál fyrir mig að
halda áfram. Það var einhver dulúð
yfir dansheiminum. Ég ákvað á ung-
lingsárunum að hella mér annað-
hvort út í dansinn eða gera eitthvað
annað.“
Hann ákvað að hella sér út í
dansinn. 16 ára gamall flutti hann til
Noregs þar sem hann var í námi um
tíma og tók síðan inntökupróf í ball-
ettskóla í Stokkhólmi og komst inn.
16 ára á eigin fótum
„Það var sjokk að þurfa að standa á
eigin fótum. En það var samt spenn-
andi. Það var kannski erfiðast að
missa vini og hitta ekki fjölskylduna
en ef ég mætti breyta einhverju í dag
þá myndi ég ekki breyta neinu. Það
var mjög þroskandi að standa á eig-
in fótum og flytja til annars lands.
Það er eitthvað sem maður græddi
á.“
Hann talaði um sjokk. „Það sem
skilgreinir mann er fólkið í kringum
mann þannig að þegar það er ekki
nálægt þá þarf maður svolítið að
skilgreina sjálfan sig upp á nýtt.“
Hann segist hafa dansað svolítið
eins og stelpa þar sem samnemend-
ur hans í ballettskólanum á Íslandi
voru mest stelpur. „Ég þurfti að læra
alls konar tæknileg
atriði sem eru fyr-
ir karldansara og ég
vildi ná jafnöldrum
mínum. Fyrsta árið
fór svolítið í það. Um
leið var ég með svo-
lítið sem jafnaldrar
mínir í Svíþjóð höfðu
ekki en ég hafði getað
lifað sem venjuleg-
ur unglingur.“ Hann
segir að víða erlend-
is tíðkist það að ung-
lingar í ballettnámi
búi í heimavistar-
skólum þar sem er strangur agi og
oft lítill tími fyrir annað og fólk sé
oft að taka út einhvern þroska þegar
það er komið á þrítugsaldur.
Hann var í skólanum í þrjú ár og
útskrifaðist með stúdentspróf.
Þau voru um 30 í bekknum og
hann segist halda að í dag vinni þrír
aðrir sem ballettdansarar.
Persónulegur sigur
19 ára hélt Gunnlaugur til Kanada
þar sem hann bjó í eitt ár. Hann var
í framhaldsnámi við National Ballet
School of Canada og sýndi með
National Ballet of Canada.
Síðan lá leiðin til Genf í Sviss þar
sem hann bjó í tvö ár. „Það var gam-
an að öðlast meiri víðsýni og sjá mis-
munandi kúltúr. Svisslendingarnir
í Genfarballettflokknum voru mjög
nákvæmir og það mátti helst ekki
breyta neinu. Í raun og veru varð ég
fyrir ákveðnum vonbrigðum með
dansheiminn þegar ég loksins steig
inn í hann. Stjórnandi ballettflokks-
ins í Genf var alls ekki músíkalskur
að mínu mati. Maður gat ekki sagt
það við hann en maður reyndi að ýja
að því. Maður átti að gera eitthvað en
hann gat ekki útskýrt hvað hvað tón-
listina varðar.
Við vorum mikið á sýningarferða-
lögum en eftir ákveðinn tíma langaði
mig ekki til að búa í ferðatösku. Það
var kannski komið heim í tvær vikur
og svo var farið út um allar trissur.
Við fórum í rútum um Evrópu og
einu sinni fórum við til Kína þar sem
við vorum í mánuð. Þetta var gaman
en maður varð þreyttur á því að hafa
aldrei almennilegan samastað.“
Gunnlaugur ákvað að freista gæf-
unnar í Svíþjóð og
flutti til Stokkhólms
þegar hann var 21
árs. „Það var gam-
an að koma aftur til
Stokkhólms og það
var ákveðinn per-
sónulegur sigur að
komast í Konunglega
sænska ballettinn.“
danshöfundurinn
Gunnlaugur hefur
dansað með hléum
við Konunglega
sænska ballettinn í
Stokkhólmi. Lögð er áhersla bæði
á klassískan ballett og nútímadans.
„Sumir vilja bara rjómakökuballetta.
Það verður að vera til líka en það seg-
ir samt ekki að ekki sé hægt að gera
eitthvað framsækið.“
Gunnlaugur hefur samið fjölda
dansverka – bæði löng og stutt. Hann
var í hljómsveit um tíma þar sem
hann spilaði á klarinett. Hann segir
þetta hafa verið vísnapoppband sem
hét Stackars Lajka. Pönkað vísna-
popp. Hann samdi m.a. dansverk
með hljómsveitina í huga og bæði
spilaði og dansaði. „Við spiluðum á
pöbbum og gufubátum og fórum í
tónleikaferðalag. Hugmyndin var að
þetta væri hálfgerður sjóræningja-
hópur; við vorum átta í hljómsveit-
inni en stundum gátu ekki allir mætt.
„Það var gaman að kynnast þessari
hlið en balletthúsið er lokaðri og ag-
aðri heimur. Hljómsveitarmeðlim-
irnir komu í óperuhúsið og sumum
ballerínunum fannst vera svitalykt
af þeim. Svo var einn alltaf í trékloss-
um.“
Gunnlaugur hefur líka sam-
ið dansverk fyrir nýsirkushóp sem
hann dansaði með.
Hann hefur samið dansverk í
klassískum stíl sem og nútímaverk.
Hann samdi m.a. verk sem var sýnt
hér á landi þar sem dansarar voru
Gunnlaugur Egilsson, sem hlaut Grímuverðlaunin í ár sem besti dansarinn, flutti til Svíþjóðar 16 ára til að stunda
ballettnám. Nú er hann 32 ára, hefur verið atvinnudansari í fjölda ára og honum býðst að fara á eftirlaun eftir 10 ár.
Hann líkir ballett við íþrótt og listgrein sem er bæði stöðnuð og framsækin. Hann líkir ballett líka við ljóð.
MEitluð
lú
„Hún er
svakalega
ákveðin og óþolin-
móð en samt sjálfri
sér nóg. Við vorum
með hana í ung-
barnasundi og hún
er mjög flink.