Dagblaðið Vísir - DV - 17.02.2012, Qupperneq 26

26 Viðtal 17.–19. febrúar 2012 Helgarblað
É
g átti frekar von á að það væri
verið að loka stöðinni en að mér
yrði sagt upp, það sá ég ekki
fyrir,“ segir Sigga Lund um leið
og hún réttir blaðamanni bolla
með nýlöguðu kaffi á heimili sínu við
Leirvogstungu í Mosfellsbæ, nánast
við Esjurætur. Hún segist enn vera
að venjast því að vera hætt hjá 365
enda hafi hún starfað þar í níu ár þar
til henni var nýlega sagt upp störf-
um. Hún hafði starfað á útvarpssvið-
inu, við afar góðan orðstír, síðast sem
verkefnastjóri Léttbylgjunnar. Upp-
sögnin kom eins og þruma úr heið-
skíru lofti.
Grét yfir uppsögninni
„Ég mætti bara í vinnu á mánudags-
morgni og var að fara úr úlpunni
þegar Pálmi kom inn og ég man ég
hugsaði ætlar hann ekki að leyfa
mér að heilsa hlustendum áður en
hann talar við mig?“ segir Sigga og
fær sér sæti. Samband hennar við
hlustendur er henni afar kært og
hún lagði ávallt mikið upp úr því í
starfi sínu. „Hann sagði svo við mig
að ég þyrfti ekki að fara í útsend-
ingu í dag. Nú væri komið að okkur,
það væri verið að rýja inn að beini.
Það væri komið að fólki sem væri
búið að vera þarna lengi og ég sett-
ist bara í stólinn og spurði: „Ertu að
segja mér upp? Ég trúi þessu ekki!
Og hann bara, já ég er að segja þér
upp og þykir það rosalega leiðin-
legt. Hann var síðan alveg yndisleg-
ur. Ég er svo mikil tilfinningavera og
ég bara grét og hreinlega trúði þessu
ekki,“ segir Sigga um uppsögnina.
„Ég bjóst heldur kannski ekki við
þessu því að það eru svo fáar kon-
ur í útvarpinu og án þess að hljóma
hrokafull þá er ég góð í því sem ég
geri.“
Hún segist munu sakna sam-
starfsfélaganna. „Þegar ég fór svo
niður eftir til þess að ganga frá mín-
um málum þá héldu þau óvænta
kveðjuveislu fyrir mig. Það var mjög
fallegt af þeim og ég fór út með tárin
í augunum,“ segir hún.
Nýtt verkefni á flug
Sigga segir að því fari fjarri að hún sé
búin að gefast upp og hún sjái tæki-
færi í uppsögninni. „Það fylgja þessu
voða blendnar tilfinningar en að
sama leyti hugsa ég: „Já, nú er kominn
tími til að fljúga.“ Ég er búin að vera í
hreiðrinu í níu ár. Ég hef oft hugsað
um að breyta til og gera eitthvað ann-
að en hef aldrei haft hugrekki til þess
að fara og segja upp sjálf. Sérstaklega
ekki á tímum sem þessum. Maður
þarf að hafa stöðugar tekjur til þess að
geta staðið í skilum. Þó að ég sé rosa-
lega fylgjandi því að láta draumana
rætast þá er ég að sama skapi krabbi
og þarf öryggið. Þannig að þó ég sé
öll þar þá þarf maður líka að sýna
smá skynsemi og ég er svolítið búin
að vera föst þar þótt ég hafi oft hugs-
að mér að skipta um gír eða færa mig
eitthvert annað. Draumur minn hefur
alltaf verið að prófa sjónvarp líka.“
Sigga er á lokasprettinum með
nýtt verkefni sem fékk byr undir báða
Sigríður Lund Hermannsdóttir, Sigga Lund, hefur átt ótrúlegt líf sem á köflum
líkist frekar skáldsögu en raunveruleika frá Íslandi. Hún gekk á guðs vegum frá
barnsaldri, gifti sig 18 ára og skildi 24 ára, fór í biblíuskóla eftir iðrun vegna einnar
nætur gamans, gekk í sértrúarsöfnuð þar sem hún var heilaþvegin að eigin sögn
og uppgötvaði svo lífið á nýjum forsendum þegar söfnuðurinn splundraðist. Í
dag hefur hún fundið ástina í örmum þrettán árum yngri manns og lítur á nýlegt
atvinnuleysi sitt sem bjart tækifæri. Viktoría Hermannsdóttir hitti Siggu og fékk
að heyra um líf hennar.
Uppgötvaði lífið í
beinni útsendingu
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal