Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.2013, Qupperneq 10

V
inkona mín sagði mér að
á Íslandi væri ekkert mál
að vera samkynhneigður,
hér gæti ég verið frjáls,
segir Angella Ojara sem
flúði frá Úganda til Íslands vegna
kynhneigðar sinnar. Hún hefur nú
búið hér í eitt og hálft ár og er kom-
in til þess að vera, því heim ætlar
hún ekki aftur, ekki fyrr en samkyn-
hneigð verður viðurkennd, ef ein-
hvern tímann.
Fletti orðinu lesbía upp
„Ég er fædd og uppalin í Úganda.
Ég er yngst þriggja systkina, á tvo
eldri bræður og ástríka foreldra og
átti góða æsku. Á unglingsárunum
vöknuðu með mér spurningar
varðandi kynhneigð mína. Á þeim
tímapunkti heyrði ég orð sem ég
hafði aldrei heyrt áður, lesbía. Ég
fletti upp í orðabók og áttaði mig á
því hvað það væri, að það væri til
orð yfir það sem ég væri. Ég vissi
núna hvað ég væri og mér leið eins
og það væri rétt og mig langaði til
þess að deila því með öllum, segja
foreldrum mínum frá því hvað ég
væri ástfangin af fyrstu kærust-
unni.“
Áður ákvað hún þó að tala
við bróður sinn – systkinin voru
mjög náin – og hún spurði hann
forvitnis lega hvað lesbíur væru og
hvað þær gerður, til þess að kanna
hug hans. Viðbrögðin voru mjög
afgerandi. „Hann sagði að þetta
væru klikkaðar konur, hann þekkti
eina stelpu sem væri með honum
í háskóla og var þá að tala um
Köshu. Hann talaði líka um aðra
stelpu sem ældi eftir að hún var
kysst af strák. Hann sagðist ekkert
skilja í þeim og að þær væru klikk-
aðar. En ég fór í símann hans, stal
númerinu hennar Köshu, hringdi í
hana og sagðist vilja hitta hana. Ég
vissi ekki eftir hverju ég var að leita,
það eina sem ég vissi var að hún
var eina manneskjan í Úganda sem
ég vissi að væri eins og ég, eða eins
og ég hélt að ég væri og mig langaði
bara að hitta hana.“
Fann frelsi í Bretlandi
Kasha bauð Angellu að koma á
barinn þar sem hún og aðrir með-
limir Freedom and Roam hittust en
hún þorði ekki þangað. „Ég var of
hrædd til þess að fara, ég óttaðist
að staðfesta að í mér væri eitthvað
vont. Frekar lagðist ég yfir Biblí-
una í von um að finna kærleiks-
rík orð gagnvart samkynhneigðum
þar sem foreldrar mínir voru mjög
trúaðir. Pabbi minn er djákni og
mamma mín var í kórnum og mjög
tengd kirkjunni. Ég vissi að þau
hefðu áhyggjur af áliti kirkjunnar
ef það myndi spyrjast út að ég væri
svona manneskja. Mamma vinnur
fyrir stjórnvöld og ég vissi líka að
það yrði vandamál þar, hún gæti til
dæmis ekki fengið stöðuhækkun ef
ég væri samkynhneigð.“
Þannig að Angella þagði. Þegar
hún var sautján ára þá gat hún ekki
lifað lengur í leynum og sannfærði
foreldra sína um að leyfa sér að fara
til London í Bretlandi í nám. „Ég
varð að fara. Þau samþykktu það
en á meðan ég var þar þá fréttu þau
af því að dóttir þeirra hefði áhuga
á stelpum. Þannig að mamma fékk
mig til þess að koma aftur heim til
Úganda því hún saknaði mín svo
mikið að ég yrði að koma í heim-
sókn. Sem betur fer var ég komin í
samband við samfélag þar sem ég
gat verið ég sjálf og þurfti ekki að
hugsa mig alltaf tvisvar um áður
en ég sagði eða gerði eitthvað í
gegnum Freedom and Roam. Þegar
ég var komin heim sagði mamma
að ég færi hvergi, tilgangur heim-
sóknarinnar hefði verið að ná mér
heim og inn á þá braut sem þeim
fannst að líf mitt ætti að stefna. Í
tvö ár var það barátta því ég mátti
ekki flytja að heiman og fylgst var
með hverju fótmáli sem endaði
auðvitað með því að ég fór í upp-
reisn og það endaði illa.“
Flúði til Íslands
Í London hafði hún hins vegar
kynnst stelpu frá Íslandi sem
benti henni á að þar væru réttindi
samkynhneigðra tryggð. „Hún
sagði mér að koma hingað. Það
sem gerði útslagið var atvik sem
átti sér stað á nýársdag. Þá fór ég
út með vinkonu minni og vinum
til þess að fagna. Ég tók leigubíl
heim en bílstjórinn stöðvaði bílinn
einhvers staðar úti í rassgati, fjarri
öllu sem ég þekkti, fór út úr bíln-
um og öskraði á mig, að hann vissi
hver ég væri og að ég væri lesbía,
hann ætli því að fara með mig til
lögreglunnar. Fólk flykktist að og
skarst í leikinn. Ég varð hrædd því
ég var alein um miðja nótt og um-
kringd drukknum karlmönnum
sem voru bersýnilega reiðir og
öskruðu. Í gegnum tíðina hafði ég
lent í ýmsu, alls konar atvikum en
þarna rann upp fyrir mér að fyrst
andrúmsloftið væri svona þá gæti
ég aldrei verið ég sjálf og hvernig
gat ég þá verið? Ég gat það ekki, ég
varð að komast burt. Svo ég flutti til
Íslands.“
Fann ástina á fimm dögum
Og hér hefur hún verið síðan. Fimm
dögum eftir komuna kynntist hún
konu og þær hafa verið saman síð-
an. „Ég er að reyna að finna vinnu
því ég er komin til þess að vera. Ís-
land er heimili mitt núna því ég ætla
aldrei að fara aftur heim. Á sama
tíma þá get ég ekki gleymt fólk-
inu heima sem er að ganga í gegn-
um það sama og ég gekk í gegnum
og jafnvel verri hluti. Þannig að ég
bað Köshu um að koma hingað og
fá hjálp, því hér er svo gott samfé-
lag fyrir samkynhneigða. Og ef að-
stæður skána í Úganda þá myndi
ég gjarna vilja snúa aftur heim því
auðvitað verð ég stundum einmana
hér fjarri vinum og vandamönnum.
Það er erfitt að komast hingað,
langt að fljúga og flókið að fá vega-
bréfsáritun. Þetta var ekki auðvelt
en þetta er fórnin sem ég færði fyrir
hugarró og öryggi og fyrir mig. Ég
gerði þetta fyrir mig,“ segir hún að
lokum. „Þetta er mín saga, ég er
hamingjusöm.“ n
Flúði til Íslands
og Fann ástina
n Angella Ojara ætlar aldrei aftur heim til Úganda n „Ég varð að komast burt“
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
Fundu ástina Fimm dögum eftir að Angella kom til landsins kynntist hún Heiðu Meldal.
Þær hafa verið saman síðan.
Aldrei aftur Úganda
Angella flúði til Íslands
vegna kynhneigðar sinnar.
Það var ekki auðvelt en það
var fórnin sem hún færði
fyrir hugarró og öryggi. Hér
er hún hamingjusöm.
„Þarna rann upp fyrir mér að
fyrst andrúmsloftið væri
svona þá gæti ég aldrei verið ég
sjálf og hvernig gat ég þá verið?
Ég gat það ekki.
10 Fréttir 26.–28. apríl 2013 Helgarblað