Dagblaðið Vísir - DV - 28.12.2013, Blaðsíða 12

Áramótablað 28. desember 201312 Fréttir
Fór í hjartastopp
eftir handtöku
n Ívar Örn var rifinn úr sturtu og skellt í gólfið n Var lífvana í tuttugu mínútur
Þ
ann 11. maí árið 2010 var
Ívar Örn Ívarsson í kaldri
sturtu í ókunnugu húsi. Þrír
lögreglumenn réðust inn í
baðherbergið, ruku að sturt-
unni, rifu Ívar úr henni og rykktu
honum í gólfið. Þeir drógu hann svo
eftir gólfinu en misstu takið, þannig
að höfuð hans skall á gólfflísunum
og hjartað hans stoppaði. Að sögn
húsráðanda hlógu lögreglumennirn-
ir að Ívari þar sem hann lá á gólfinu.
20 mínútum síðar var sjúkrabíllinn
mættur til að flytja líflítinn mann-
inn á sjúkrahúsið, þar sem gerð var
tilraun til endurlífgunar. Síðar sögðu
læknar að þetta hafi verið kraftaverki
líkast, sannkallað björgunarafrek
hafði unnist – fyrst í sjúkrabílnum og
síðar á sjúkrahúsinu.
Manía
Frá þessari ótrúlegu lífsreynslu seg-
ir hinn 26 ára Ívar Örn Ívarsson í
viðtali við DV. Þennan laugardags-
morgun var hann staddur í íbúð
sinni og þáverandi kærustu, og hafði
í einhverju hugsunarleysi tekið inn
allt of stóran skammt af fæðubót-
arefni. „Ég tók alltof mikið af Agel-
fæðubótarefni. Hafði verið í rækt-
inni og eftir hana tók ég inn heilan
kassa af Agel, þannig að svokallað
CK-gildi líkama míns hækkaði upp
úr öllu valdi,“ segir Ívar og bætir við
að í kjölfarið hafi hann farið í mikla
maníu – í rauninni hafi runnið á
hann æði. CK er skammstöfun fyr-
ir kreatínkínasa, ensími sem finnst í
vöðvafrumum og magn þess hækk-
ar í blóðinu við mikla líkams þjálfun
eða við inntöku fæðubótarefna. Of
mikil neysla á slíku fæðubótarefni
getur hins vegar verið hættuleg, eins
og Ívar fékk að kynnast. „Læknirinn
sagði að það væri alger furða að ég
hafi lifað af, eftir að CK-gildið í blóð-
inu varð svona hátt.“
Búslóð á pallinum
Í maníunni segist Ívar hafa misst
tengsl við raunveruleikann og byrj-
aði að fleygja hlutum í íbúðinni til
og frá. „Einhverra hluta vegna byrj-
aði ég að klína þessu fæðubótargeli
út um alla veggi, og kasta hlutum
fram af svölunum hjá mér: sjón-
varpi, glerborði, tölvum, græjum,“
segir Ívar sem bjó á þessum tíma á
þriðju hæð og hlutirnir enduðu á
palli nágrannans á fyrstu hæðinni –
sem í kjölfarið hringdi á lögregluna.
„Hann vaknaði með hálfa búslóð á
pallinum hjá sér.“
Óvæntur gestur
Þegar hann áttaði sig á því hvað hann
hafði gert, hljóp Ívar út úr íbúðinni
og reyndi að tala hinn ósátta ná-
granna til. Það skilaði engum ár-
angri og í örvinglun sinni og æði
hljóp Ívar á brott og að nærliggjandi
húsi þar sem hann reyndi að komast
inn. Húsráðandi þar, Ármann Ár-
mannsson, lýsir aðkomunni á eftir-
farandi hátt: „Einn vormorgun sit ég
heima hjá mér, fæ mér kaffi og dá-
ist að útsýninu, þegar ég sé skyndi-
lega að það er maður að nudda og
maka út rúðuna hjá mér. Mér bregð-
ur því hann er nakinn og mér sýn-
ist hann vera særður. Ég hleyp út í
dyragættina og kalla á hann. Þá átta
ég mig á því að hann er allur útat-
aður í geli. Maðurinn er greinilega í
miklu andlegu uppnámi og hrædd-
ur um að einhver sé á eftir sér. Mér
tekst að róa hann niður og býð hon-
um að fara í sturtu á meðan ég helli
upp á kaffi.“
Lögreglan ryðst inn
Ármann var rétt byrjaður að hella
upp á kaffið, eftir að hafa þrifið
fæðubótargelið af hurðarhúni og
gluggum, þegar nýja gesti bar að
garði. „Skyndilega eru komnir þarna
tveir lögreglumenn og stara inn um
gluggann og banka á rúðuna með
kylfu. Ég fer og opna fyrir þeim. Þeir
spyrja: „Hefur þú nokkuð orðið var
við strípaling hér í nágrenninu?“
Ég segi já og bæti við að maður-
inn sé orðinn rólegur og að hann
sé í sturtu. Lögreglan spyr þá hvort
við séum vinir og ég neita því. Lög-
reglan spyr mig þá hvað ég hafi ver-
ið að spá, hann hefði getað ráðist á
mig. Ég sagðist engar áhyggjur hafa
af því, en lögreglan bara ruddist inn.
Ég bið lögregluna í sífellu að hand-
taka ekki manninn í svo annarlegu
ástandi. Lögreglan skipar mér bara
að setjast niður og síðar bættust
fleiri lögreglumenn við,“ segir Ár-
mann en lögreglan hafði enga leit-
arheimild. Innganga og leit á heim-
ili manna án heimildar brýtur gegn
bæði sakamálalögum og 71. gr.
stjórnarskrárinnar. „Þeir brjótast inn
á baðherbergið mitt þar sem maður-
inn er enn í sturtunni. Svo heyri ég
öskur og læti og stekk upp úr stóln-
um. Þá sé ég tvo lögreglumenn ofan
á manninum handjárnuðum með
hné í baki hans. Mér sýnist hann
vera meðvitundarlaus. Lögreglan
veltir svo manninum á bakið og ég
bið þá um að byrja að hnoða hann.
Í staðinn reyna þeir að lyfta honum
upp, en missa hann úr sirka 40 senti-
metra hæð, svo hann skellur með
hnakkann beint á baðherbergis-
flísarnar.“
20 mínútum síðar kom sjúkrabíll-
inn. „Þeir brunuðu með mig á
sjúkrahúsið,“ segir Ívar en hann
þurfti að vera í öndunarvél í 10 daga
eftir atvikið. „Ég var í rúman mánuð
allt í allt á sjúkrahúsinu og síðar fór
ég í endurhæfingu upp á Grensás.
Þar kom í ljós að ég hafði hlot-
ið verulega sjónskerðingu, sé allt í
svona rauðum og bláum röndum.“
Leitar réttar síns
Í dag, eftir að hafa farið í gegnum
stífa endurhæfingu, er Ívar allur að
braggast. Um tíma þurfti hann að
ferðast um í hjólastól og alls óvíst
var hvort hann gæti gengið á ný, en
betur fór en á horfðist. Hann er þó
enn með skerta sjón og takmarkaða
hreyfigetu og getur ekki sinnt sín-
um helstu áhugamálum, sem eru
golf, snjóbretti og mótorkross. Ívar
fékk hvorki afsökunarbeiðni né bæt-
ur vegna framgöngu lögreglunnar,
og ákvað að leita réttar síns. Í dag er
málið í ferli og endar að líkindum
fyrir dómstólum. Lögmaður Ívars,
Eva Hrönn Jónsdóttir, hefur gert
kröfu um bætur skjólstæðingi sín-
um til handa, enda hafi handtakan
verið of harkalega og þar með ólög-
mæt. „Þetta er byggt á því að lög-
reglumennirnir hafi ekki gætt með-
alhófs við handtökuna. Þeir missa
hann á gólfið þannig að hann fær
hjartastopp; var dáinn í einhverjar
tuttugu mínútur. Hann býr náttúru-
lega við talsverðan skaða eftir það,“
segir Eva en kvaddir hafa verið til
matsmenn til að meta umfang tjóns-
ins. Skýrsla þeirra verður svo not-
uð sem grundvöllur bótamálsins á
hendur ríkinu. „Hann er lögblindur
og líkamlega fatlaður eftir þetta. Það
er aðallega eljusemi og krafti föður
hans að þakka að hann getur geng-
ið í dag,“ segir Eva en faðir Ívars, Ívar
Harðarson, hefur staðið sem klettur
við bakið á syni sínum og stutt hann
og hvatt í gegnum erfiðleikana.
En telur Eva líklegt að málið vinn-
ist? „Ja, vitnisburður mannsins sem
bauð honum inn til sín styrkir málið.
Hann segist hafa séð lögreglumenn-
ina ráðast inn og síðar missa hann
og hefur framburður hans um það
verið skýr og stöðugur.“
Lögreglan vildi ekki tjá sig um
málið þegar eftir því var leitað, en
vísaði á embætti ríkislögmanns.
Hjá Einari Karli Hallvarðssyni ríkis-
lögmanni fengust þau svör að hann
tjáði sig ekki um einstök mál.
Bjartsýnn
Þrátt fyrir að standa í málarekstri
horfir Ívar bjartsýnn fram á veg-
inn og hlakkar til að takast á við
nýja árið. Hann hefur nýlokið stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum við
Hamrahlíð og hyggur á frekara nám
í nánustu framtíð. „Ég get ekki sinnt
áhugamálum mínum eins og áður.
En ég hef bara fundið mér önn-
ur áhugamál; ég fer í sund, horfi á
myndir og hlusta á hljóðbækur,“ seg-
ir Ívar sem á erfitt með að lesa eftir
atvikið. „Ég bý hjá foreldrum mínum
sem stendur en þann fyrsta janúar
ætla ég að flytja í svona æfingaíbúð
hjá Blindra félaginu.“
Á nýju ári stefnir Ívar á að vera
duglegur í endurhæfingunni. „Ég
ætla að koma mér í betra form, ná
toppnum. Ég held ég geti gert allt –
þangað til annað kemur í ljós,“ segir
Ívar að lokum, kíminn og kokhraust-
ur. n
Baldur Eiríksson
baldure@dv.is
„Ég tók
alltof
mikið af Agel-
fæðubótarefni
Gengur við stafi „Ég ætla að
koma mér í betra form, ná toppnum.
Ég held ég geti gert allt – þangað til
annað kemur í ljós. Mynd siGtryGGur ari