Gerðir kirkjuþings - 1990, Qupperneq 116

4
í langflesium tilfellum má ákvarða dauða samkvæmt þessu ák\æði. Með skoðun
(hlustun. þreifingu slagæðar. hjartariti) er staðfest að öndun og hjartsláttur hafi stöðvast.
Venjulega stöðvast öll heilastarfsemi urn það bii 20 mínútum eftir að hjartað hættir að siá.
Sé líkamshiti rnanns verulega lægri en eðlilegt er. skai skoða hann af mikilli gaumgæfni
áður en hann er úrskurðaður látinn. \'ið slíkar aðstæður eru hjartsláttur og öndun svo hæg að
auðveldlega má yfirsjást. Þá er og heilastarfsemi mjög hæg. en dærni eru þess að hún hafi
komist í eðiilegt horf. þótt hjartsláttur og öndun hafi virst stöðvuð í allt að klukkustund.
Sé um nýfætt barn að ræða og þá sérstaklega fyrirbura ber að fylgjast mun lengur með
barninu en fuliorðnum eftir að hjartsláttur og öndun stöð%'ast áður en barnið er úrskurðað
látið.
Hafi endurlífgun \ erið beitt án árangurs má staðfesta dauða strax og iífgunaraðgerðum
linnir.
2. mgr. 3. gr. laga nr. .../19.. er svohljóðandi:
Hafi öndun og hjariastaifscmi verið haldid við með vélramum hanti skal ákvördun um
dauða byggjast á jn í að skoðun leiði í Ijós að öll heilastarfscmi sé hcett.
Til að staðfesta að heilastarfsemi sé hætt er beitt tvenns konar greiningaraðferðum:
a) Ætíð skal beita taugaskoðun og heilariti.
b) Leiki \ afi á greiningu skai taka röntgenmyndir af heilaæðum (cerebral angiography).
Slíkar myndir skai ætíð taka ef nenta skal brott líffæri úr hinum látna til ígræðslu.
a) Taugaskoðun og heilarit:
Til að staðfesta megi dauða með taugaskoðun og heilariti þarf að fullnægja eftirtöldum
skilyrðum:
1. L tiloka skal eitrun. kulnun og miklar truflanir á saltbúskap og efnaskiptum líkamans.
Stórir skammtar af \'issum geðlyfjum og svefnlyfjum geta sljóxgað s\ o heilastarfsemi að
það líkist þxí að starfsemi heilans sé hætt. Hið sama á sér stað við mikla kælingu
líkanians. Til að taugaskoðun og heilarit séu marktæk verður líkamshiti að vera hærri
en 33= C. Þá geta truflanir á saltbúskap. sýrujafnvægi og efnaskiptum truflað mjög
taugaskoðun.
2. Averki eða sjúkdómur í heilabúi er þekktur. Þegar s\ o háttar verður heilaskemmdin að
geta leitt til s\o mikillar þrýstingshækkunar í heila að hún hindri bróðrennsli til heilans.
Dæmi slíks eru heilablæðing. heilaæxli eöa heilaáverki.
Ef skilyrðum 1 og 2 hér að framan er fullnægt cr unnt að staðfesta dauða ef:
* Meðvitundarleysi er algjört
* Sjálfkrafa öndun er hætt
* Ekkert eftirtalinna taugas iöbragða fæst: sjáaldursxiðbragð. hornhimnuviðbragð.
augn-hlustarviðbragð. kok\ iðbragð. xiðbragð x ið sársaukaáreiti í andliti eða útlim-
um.
* Heilarit sýnir engin rafltrif í heila (tlatt rit)
Taugaskoðun og heilarit skulu tx ítckin með tveggja tíma millibili.
b) Röntgenmyndir af heilaæðum:
Sé einh\ erju framangreindra skilyrða ekki fullnægt eða ef vafi leikur á um eitthvert þeirra
skal taka röntgenmyndir af heilaæöum. Þaer skal ætíð taka ef nema skal brott iíffæri úr
hinurn látna. Sé blóðflæði uni heila hætt sést ekki skuggaefnisflæði í heílaæðum. Less er
krafist ao sjáanlegt sé flæði skuggaefnis í greinar ytri hálsslagæðar (a. carotis cxterna) eigi
rannsóknin að teljast marktæk.
Hafi dauöi manns \erið staðfestur samk\;emt 2. mgr. 3. gr. má hætta aögerðum sem
viöhalda öndun og hjartslætti. Lækni ber að fræða vandamcnn seni best um ástand
sjúklingsins og um dauða hans. Honum er ekki skylt að fara að óskum vandamanna um
áframhald mcðfcrðar þegar staðfest er að sjúklingurinn sé látinn.
113