Són - 01.01.2015, Qupperneq 28

26 Arndís HuldA Auðunsdóttir og AðAlHeiður guðmundsdóttir
Í huga Sigurðar leikur enginn vafi á því að Óðinn er sá ás sem stýrir
því hver fær skerf af miðinum:
Hár ei spari mærast mér Hár: Óðinn.
mungát tunnu sinnar
árar vara bæra ber
ef bátur Starblinds tærist hér.38
Hér biður hann Óðin um að spara ekki ölið en í eftirfarandi vísum gerir
hann frekari kröfu um gæði mjaðarins:
Alfaðir, þín eðla sjón
að efnum huga mínum
hvarfla þú frá Hlíðskjálfs trón
hingað augum þínum.
Bjóð þú, drottinn braga, mér
bikar einn að færa
helga skal ég þenna þér
þín svo verði æra.
Nú skal treysta á náðir þín
nægst við bögur mínar
en berðu mér ei blandað vín
né botnadreggjar þínar.39
Að eigin mati hefur Sigurður fengið nóg af skáldfíflahlut Óðins og
vill fá eitthvað af því sem endaði í Són eða Boðn. Hann leitar í sinn
eigin reynsluheim þegar hann lýsir skáldfíflahlutnum og segir hann vera
„botnadreggjar“ og „blandað vín“. Hann notar því ekki beinar líkingar
úr goðsögninni til að lýsa hinu lélega víni eða miði en þó er tengingin
við hana augljós. Að sumu leyti er hann því trúr hinni eldri hefð, en
orðaval hans bendir þó einnig til að hið daglega líf hans sé samofið
hefðinni.40
Í FERTRAMSRÍMUM er aðgreiningin á milli brennivíns og Suttunga-
mjaðar enn og aftur óljós:
38 Rímur af Svoldar bardaga VI 3 (Sigurður Breiðfjörð 1833:59).
39 Rímur af Svoldar bardaga I 10–12 (Sigurður Breiðfjörð 1833:4).
40 Samskipti Sigurðar við Óðin koma fram í fleiri mansöngvum og má meðal annars
nefna fyrsta mansöng RÍMNA AF HANS OG PÉTRI (Sigurður Breiðfjörð 1961b:163–164).