Són - 01.01.2015, Qupperneq 142

140 Atli HArðArson
Þýðingin
Hvernig á að þýða þetta? Á að halda hrynjandinni og ríminu og herma
eftir gríska hættinum? Það er ein leið en ég valdi að hugsa sem svo að
bragurinn minnti á hefðbundinn og alþýðlegan kveðskap en viki samt
frá því sem venjulegast er og þess vegna væri best að nota eitthvað sem
á svipaðan hátt minnti á hefðbundin og alþýðleg ljóð hér á landi. Ég
notaði því reglulega hrynjandi og stuðla. Það er leiðin sem ég valdi til
að segja við íslenska lesendur að þetta væri nokkurn veginn hefðbundið
ljóð.
Það hefði verið freistandi að nota rím líka og hafa sama munstur í því
og á frummálinu en ég fann engin rímorð sem dugðu án þess að hnika
merkingunni til eða gera málið óþjált og stirðbusalegt. Það hefði spillt
þýðingunni. En hvers vegna ekki að sleppa stuðlunum og nota rím í
staðinn og fylgja þannig hætti frumtextans? Það er mest vegna þess að í
íslenskri hefð hafa stuðlar forgang fram yfir rím – rím án stuðla myndar
ekki hefðbundinn brag en ljóðstafir án ríms geta það a.m.k. nokkurn
veginn. Niðurstaða mín var því að hafa þýðinguna svona:
Afneitun
Við flæðarmál á feluströndu
fagurhvítri eins og dúfu
þorstinn mjög á miðjum degi
mæddi en vatnið salti blandað.
Þar á ljósan ljóma sandsins
letrað höfðum nafnið hennar,
en frá sænum golan gladdi
og gustur eyddi skrifum þessum.
Ó hve hjartað ákaft barðist,
öndin þreyði full af löngun,
er líf vort tókum tökum – röngum!
og tilverunni út því skiptum.