Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2012, Síða 113

113
Í ritgerðinni fjallaði Rubin líka um þá spurningu hvort unnt væri að
setja fram sérstakar reglur um það hvenær flötur er skynjaður sem fígúra
og hvenær sem grunnur. Hér benti hann á eftirfarandi „grunnreglu“ (d.
fundamental Regel): Meiri líkur eru til þess að fólk skynji umlukinn flöt,
sem er minni en hinn umlykjandi flötur, sem fígúru en sem grunn. Ef
áreitið er gert úr tveim nokkurn veginn jafngildum flötum, annar ofantil
í mynd, hinn neðantil, er líklegast að fólk skynji neðri helminginn sem
fígúru. Þessi regla endurspeglar það ástand sem sjónin starfar venjulega
við, þar sem hlutir eru yfirleitt neðan sjóndeildarhrings.
Rubin fjallaði um margvísleg önnur viðfangsefni í ritgerðinni, svo
„SÁLARFLEYIð MITT SKELFUR“
Mynd 3. Önnur mynd úr doktorsritgerð Edgars Rubin. Unnt er að sjá geir-
ana með skástrikuðum línum sem fígúru og mynda hinir geirarnir þá grunninn.
Á hinn bóginn er unnt að sjá geirana með sammiðja hringjunum sem fígúru en
skástrikuðu geirana sem grunn. Upplifunin verður ólík, því í fyrra tilvikinu virðast
okkur línurnar hverfa á bak við skástrikuðu geirana en ekkert slíkt gerist í síðara
tilvikinu.