Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Blaðsíða 13

MÚLAÞING
11
varða. Þegar úr Heljardalnum kom hvíldi eg hópinn. Allir fleygðu sér í
snjóinn og létu líða úr sér um stund.
Eg hafði heyrt að hættulegt væri að hvíla sig til lengdar úti í fönn,
menn gætu kælst um of og sljóvgast. Líklega höfum við legið í snjónum
helst til lengi, því að, er upp var staðið, neituðu fjórir strákar að hreyfa
sig, sögðu að nú væri allt búið og gáfu sig eilífðinni á vald. Við þeir
hressari rákum þá á fætur með illu, og nú leitaði eg til Sigga Eiríks öðru
sinni. Bað hann að ganga aftastan og sjá um að enginn drægist aftur úr
eða legðist fyrir. Siggi var afar traustur og duglegur og annaðist þetta
hlutverk með hörkuprýði, rak daufingjana áfram miskunnarlaust með
illskuharðfylgi, og áfram þokaðist halarófan yfir hrygginn sunnan Geit-
fells - og Geitasandur tók við.
Geitasandur að sumarlagi. Myndina tók Emilía Blöndal 1938 og sýnir hún
ruðninginn um þennan sand milli MöðrudalsfjaUgarða. Vegurinn var lagður 1934.
Mér þótti hann ansi sporadrjúgur. Hann er þó ekki nema 2 km á breidd
(kort), og þá tekur við Vestari fjallgarður.
Þegar eg var kominn upp í fjallgarðinn komu þeir, synir séra Eiríks og
sögðu að það næði engri átt að láta mig alltaf troða slóðina og buðust til
að hvíla mig. Eg þekktist það, en það gekk ekki til lengdar. Þeir fengu
sinadrátt í læri og eg tók aftur við forystunni. Þegar við komurn vestur af
hvíldumst við. Þá fór Stefán á Torfastöðum að þreifa í pinkla sína og dró
upp skókassa. í honum var nesti, smurt brauð með rúllupylsu. Hann
hafði ekki sagt okkur frá þessu fyrr, og það var skynsamlegt af honum,