Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1999, Qupperneq 75

Timburskipið á Húseyjarsandi
með Austurlandinu. Veðrið
gekk smámsaman meira til
norð-austurs og varð það til að
beina honum nær landi og að
lokum inn Héraðsflóann. Hann
strandaði eins og fyrr segir á
grynningum í ca 60 metra fjar-
lægð frá Húseyjarsandi rétt
austan Lagarfljótsóss sem þá
var, og er oft sameiginlegur
Jökulsárósi.
Ekki er furða þótt nokkuð
ræki af timbri þar sem þriðja
lest var alveg opin, en sumt af
timbrinu var skemmt þar sem
tundurskeytið hafði sprungið
aftast í lestinni.
Meirihlutinn af timbrinu var
plankaviður af ýmsum þykktum
og breiddum en þó var nokkuð
af borðviði og þótti körlum þau
ómerkileg þar sem þau stóðust
engin þau mál sem þeir voru
vanir. Fréttir bárust frá Lang-
nesingum að samskonar við ræki í land
beggjavegna Langaness, þrátt fyrir það að á
þeim slóðum þyki viðarreki ekki fréttaefni.
Fyrstu menn af Héraði til að vitja skips
voru Stefán Jónsson frá Torfastöðum í
Jökulsárhlíð og Norðmaður að nafni Erling
Stebekk en hann var úr norska sjóhernum.
A stríðsárunum reisti norski sjóherinn
(Den Konglige Norske Marine), sem
reyndar var deild úr breska sjóhernum
(Royal Navy), skála stutt frá bænum að
Ketilsstöðum í Hlíð og höfðu Norðmenn
þar varðstöð frá árinu 1940 01 1944. Lengst
af voru þar tveir menn en þegar frá leið var
þar aðeins einn maður. Varðskýli höfðu
þeir annað úti við Ker þaðan sem þeir gátu
fylgst með skipaferðum og mátti þaðan oft
sjá og heyra sjóorrustur.
Stefán og Erling komu í Húsey nokkrum
Timburskipið á strandstað.
Ljósm.: Ragnar Magnússon.
dögum eftir strandið og syntu þeir frá Hús-
eyjarsandi út í flakið og var það talið þó
nokkuð afrek, fyrst að synda í ísköldum
sjónum um hávetur og svo að klifra upp í
flakið. Að vísu voru slitin stög og vírar
utan á síðum þess. Þeir höfðu ekki langa
dvöl þar en fóru þó um allt flakið en til þess
var förin farin að Erling gæti gefið yfir-
mönnum sínum skýrslu um flakið. Yfir-
menn hans voru í breska sjóhernum sem
hafði aðsetur á Seyðisfirði. Þótt bandaríski
herinn tæki við vörnum Islands af breska
hernum, og aðstöðu þeirri sem þeir höfðu
komið sér upp, afhentu Bretarnir ekki flota-
höfnina á Seyðisfirði og dvöldu þar til
stríðsloka.
Það þótti mikið hreystiverk að synda út
73