Jökull - 01.10.1998, Síða 75

þess dags „var haldin veisla í Álfagili við Djúpárbotna
undir Langaskeri." Þetta er í fyrsta sinn sem vitað er
með vissu að íslendingar koma á Grímsfjall.3'28'59
1934 24/4 Dr. Niels Nielsen, Jóhannes Áskels-
son, Kjartan Stefánsson frá Kálfafelli og Jón Pálsson
frá Seljalandi fóru frá Kálfafelli á Síðujökul við
Hágöngur. Þaðan héldu þeir norðaustur fyrir Þórðar-
hymu og síðan í Grímsvötn. Hrepptu þeir illviðrasama
tíð og gekk því ferðin seint. Þó gátu þeir gert allmiklar
athuganir á gosinu og tekið nokkuð af ljósmyndum.
Illviðrin fylgdu þeim nánast í byggð en þangað komu
þeir þann 10. maí.4 65
1934 30/4 Guðlaugur Ólafsson frá Blómsturvöll-
um, Sigmundur Helgason frá Hlíð og Helgi Pálsson
frá Rauðabergi, aðstoðarmenn dr. Nielsar Nielsen, fóru
frá jökulrönd með vistir í forðabúr sem komið hafði
verið upp norðaustan Þórðarhyrnu þann 28. apríl.
Lentu þeir í sífelldum illviðrum og ófærð en tókst þó
að finna forðatjaldið aðfaranótt 5. maí. Þar biðu þeir í
tvo sólarhringa en héldu síðan til byggða. Þann 8. maí
lögðu svo fjórir menn úr byggð með Guðlaug sem
leiðsögumann, að leita leiðangursmanna. Dr. Niels og
félaga hittu þeir að kvöldi þess 9. á jöklinum í 1000
metra hæð og fylgdu þeim til byggða.465
1934 29/7 Dr. Ernst Herrmann, Rudolf Jonas,
Herbert Lager, Bertill Lilliehöök og Gösta Hazelius
gerðu tilraun til þess að komast í Grímsvötn. Fóru þeir
frá Kálfafelli á Síðujökul en komust aðeins örfáa
kílómetra norður fyrir Hágöngur, þar urðu þeir að snúa
við og halda sömu leið til baka vegna veðurs, sprungna
og tímaleysis. 59-84-97
1934 15/8 Þá var dr. Emst Herrmann aftur lagður
af stað upp Síðujökul og nú í félagsskap Karls Schmid
og Wilhelms Schneiderhan. Þeir fóru frá Kálfafelli og
á jökul vestan Djúpár. Reyndist jökulbrúnin um það
bil 50 metra há og mjög sprungin enda jökullinn
hlaupinn. Veðrið var þeim líka óhagstætt og voru þeir
nokkra daga að komast norður fyrir Þórðarhymu. Þar
var öskulagið orðið svo þétt að þeir urðu að skilja sleð-
ann eftir og leggja bróðurpart farangursins á bakið. Að
kvöldi hins 23. ágúst voru þeir svo loksins komnir
fram á brún Vatnanna við Vestari-Svíahnúk og ætluðu
að ganga þaðan umhverfis Vötnin og freista þess að
komast niður á helluna en fljótlega tók að snjóa og
skyggni varð nánast ekkert. Þeir ákváðu því, bæði
vegna veðurs og knappra birgða, að snúa við. Einhverra
hluta vegna tóku þeir of suðlæga stefnu og voru, eftir
7 tíma göngu, komnir að miklu spmngusvæði sem þeir
töldu vera gíginn frá gosinu árið 1903. Þaðan héldu
þeir í sveig til vesturs í leit að sleðanum sem þeir
fundu ekki, heldur tjald með ýmsum útbúnaði sem
kom þeim vel. Tjald þetta hafði leiðangur dr. Niels
Nielsen skilið eftir um vorið og má telja furðulegt að
það skuli hafa verið uppistandandi. Þaðan fóm þeir svo
af jökli skammt austan við Eldgíg og biðu þar nokkra
daga eftir Stefáni bónda á Kálfafelli.59
1935 23/5 Dr. Andrea De Pollitzer-Pollenghi,
Rudolf Leutelt og Karl Schmid fóru frá Kálfafelli
norður Síðujökul og á Bárðarbungu. Þeir leituðu að há-
bungunni nokkum tíma og fundu að lokum sléttan flöt
sem var um hálfur ferkílómetri að stærð en þar mældist,
með loftvog, mesta hæð á bungunni 2080 m yfir sjó. Af
Bárðarbungu héldu þeir í góðu færi til Grímsvatna og
þaðan um Síðujökul í byggð. Guðmundur Einarsson frá
Miðdal, sem gert hafði fjórar tilraunir til þess að ganga
á bunguna án árangurs, hafði ætlað með þeim í þessa

6. mynd. Áð á Síðujökli á leið að eldstöðvunum í Gríms-
vötnum. Frá vinstri: Guðmundur Einarsson, Jóhannes
Áskelsson og Sveinn Einarsson.
Ljósm. Lydía Pálsdóttir, 12/4 1934.
- Resting on Síðujökull on the way to Grímsvötn.
JÖKULL, No. 45, 1998
73