Dagblaðið Vísir - DV - 21.11.2014, Síða 28

Helgarblað 21.–24. nóvember 201428 Fólk Viðtal
E
yrún mætir í viðtalið beint úr
ræktinni, frískleg með blautt
hárið. Hún á smá tíma lausan
þangað til hún á að vera mætt í
kennslu upp í háskóla, sem er
hluti af doktorsnáminu. Hún er ekki
alveg í venjulegu rútínu um þessar
mundir. Var í fæðingarorlofi til ágúst­
loka og þá tók við námsleyfi sem
stendur fram í desember. En hún fékk
doktorsstyrk frá Háskólasjóði Eim­
skipafélags Íslands. Hún er því bara á
kafi í náminu – ekki vinnunni. Ásamt
því að sinna barninu.
Blaðamaður minnist strax á áður­
nefnda grein, en hún vakti mikil
viðbrögð, bæði jákvæð og neikvæð.
„Þetta er mín skoðun og ég stend
við hana. En ég er ekki að tala fyr­
ir hönd lögreglunnar, eða allra lög­
reglumanna,“ segir Eyrún ákveðin.
Hún hefði hins vegar kosið að grein
hennar opnaði umræðuna um auk­
inn vopnaburð á uppbyggilegan hátt
á meðal lögreglumanna, en fannst
lögreglan ekki tilbúin í það.
Flakkaði töluvert
Þessi skoðanasterka og skelegga
kona er fædd í Reykjavík árið 1973
en fjölskyldan flutti fljótlega aust­
ur á land og bjó í Fellabæ um tíma.
Þegar Eyrún var níu ára fluttu þau
aftur til Reykjavíkur en fjölskyldan
settist svo að í Garðabæ þegar Eyrún
var tólf ára. Hún hefur þó aldrei litið
á sig sem Garðbæing og sækir ekki
íþróttaleiki með Stjörnunni, líkt og
yngri systkini hennar. Hún telur sig
Reykvíking, enda hefur hún búið
þar lungann úr lífi sínu. Eyrún var á
töluverðu flakki á unglingsárunum,
fór meðal annars sem skiptinemi til
Brasilíu í eitt ár og sem au­pair til
Ítalíu í nokkra mánuði. Hún hafði því
í nógu að snúast og gaf sér ekki tíma
til að klára framhaldsskóla á þessum
árum. Sitt fyrsta barn eignaðist hún
rétt rúmlega tvítug og annað barnið
kom skömmu síðar.
Vildi mennta sig fyrir lögregluna
Þegar Eyrún kom heim eftir nokkurra
ára dvöl í Danmörku fann hún að hún
vildi mennta sig og byrjaði á því að
klára stúdentsprófið 27 ára gömul.
Svo lá leiðin í mannfræði í Háskóla Ís­
lands þar sem hún fann sig mjög vel.
„Það hafði alltaf blundað í mér að fara
í lögregluna og þegar ég kom heim frá
Danmörku, áður en ég kláraði stúd­
entsprófið, þá var ég mjög spennt
að sækja um í löggunni. Ég veit ekki
hvernig sú hugmynd kviknaði, en ég
var einhvern veginn sannfærð um að
þetta væri starf sem væri áhugavert
og mér myndi þykja skemmtilegt.“
Þrátt fyrir að Eyrún væri orðin spennt
fyrir lögreglustarfinu þá taldi hún
skynsamlegast að klára stúdentspróf­
ið og sækja sér háskólamenntun áður
en hún léti drauminn rætast.
„Þegar ég var að ljúka við mann­
fræðina þá var ég komin með þriðja
barnið, sem ég eignaðist á með­
an ég var í náminu. Ég sá ekki al­
veg fyrir að ég fengi strax vinnu sem
mannfræðingur þannig að ég dustaði
rykið af þeirri hugmynd að fara í lög­
guna. Ég fór á fullt að æfa og fór í
inntökuprófið sumarið 2002, þegar
litla barnið var bara sex mánaða,“
segir Eyrún og brosir, enda gerir hún
sér líklega grein fyrir því að eru ekki
margar konur sem leika það eftir.
„Barnið var sex vikna þegar ég byrjaði
á æfa og ég komst inn um haustið,“
bætir hún við. Blaðmaður verður þess
fljótt áskynja að Eyrún er hörkutól og
kallar ekki ömmu sína.
„Ég varð fyrir áfalli“
Hún hóf svo nám í Lögregluskólanum
í janúar 2003 og útskrifaðist úr mann­
fræðinni í febrúar sama ár. Það á ekki
vel við hana að sitja auðum höndum,
en hún vill þó ekki viðurkenna að hún
sé ofvirk. Á þessum tíma var hún ein­
stæð móðir með þrjú börn, þar af eitt
undir eins árs aldri. Það var því ekk­
ert sjálfgefið að hlutirnir gengju upp,
en þeir gerðu það engu að síður. Hún
viðurkennir þó að þetta hafi verið
ansi strembið á köflum.
Upplifun Eyrúnar af Lögregluskól­
anum var hins vegar ekki sérstaklega
jákvæð og telur hún að margt megi
betur fara í náminu þar. „Ég varð fyr­
ir áfalli í fyrsta skipti á ævinni. Eftir að
hafa tekið stúdentsprófið svona seint,
sem fullorðin manneskja og móðir,
hafa svo farið í þriggja ára háskóla­
nám og þaðan í Lögregluskólann. Það
var meiriháttar sjokk. Þetta voru mik­
il vonbrigði og þar fæðist sú þörf hjá
mér að hafa eitthvað um Lögreglu­
skólann að segja.“
Eyrún Eyþórsdóttir, lögreglufulltrúi í kynferðisbrotadeild lögreglunnar
á höfuðborgarsvæðinu, vakti mikla athygli á dögunum þegar hún ritaði grein í
Fréttablaðið sem bar heitið Fleiri löggur – færri byssur. Þar gagnrýndi hún hug-
myndir um aukinn vopnaburð lögreglumanna. Hún vill frekar efla lögregluna
með mannskap og menntun en vopnum. Hún hefur skoðanir á flestu og er
óhrædd við að tjá þær. Fyrir vikið er hún ekkert sérstaklega vinsæl innan lög-
reglunnar, en henni er nokkuð sama. Sólarhringur hennar virðist vera lengri en
flestra, en samhliða vinnunni sinnir hún doktorsnámi í mannfræði og er mjög
virk í pólitísku starfi Vinstri grænna, ásamt því að vera móðir fjögurra barna.
„Ég er kona
með skoðanir“
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrun@dv.is
„Ég hef
upplifað
það mjög sterkt
að ég er ekki
hluti af heildinni
í lögreglunni